असे षंढ आम्ही कैसे निपजलो

आज शिवजयंतीच्या निमित्ताने शिवरायांच्या चरणी मी हे काव्य विनम्र भावाने अर्पण करतो...

पुलवामा निषेधे कॅन्डल लावून आलो | “उरी” पाहताना, “जय हिंद” म्हणालो ||
पण, बलोपासनेची, महती विसरलो | असे षंढ आम्ही कैसे निपजलो ||

सायंकाळी हवी आम्हा दारूची बाटली | संडे टू संडे खातो मटणाची ताटली ||
पोहणे धावणे नव्हे, चालाणेही विसरलो | असे षंढ आम्ही कैसे निपजलो ||

स्वराज्य गुढी रोविली, शिवबाने | स्फुलिंग जे चेतले, जिजाउने ||
स्मार्टफोन लेकरांच्या, हाती देऊन बसलो | असे षंढ आम्ही कैसे निपजलो ||

ज्ञानातुकयाची, शिकवणी व्यर्थ गेली | स्वार्थाने आमुची, मती अंध केली ||
आम्ही बाजीरावाची, जात शोधित बसलो | असे षंढ आम्ही कैसे निपजलो ||

स्त्रियांना फिगरची, फिकर जास्त आहे | मेकप मागे आपूले, वय लपवू ती पाहे |
लक्ष्मीबाईचे तेज, आम्ही विसरलो | असे षंढ आम्ही कैसे निपजलो ||

जर पुन्हा एकदा, जाहला सव्विस अकरा | खचित पुन्हा आमुचा, होणार बकरा ||
प्रतिकार कैसा, ते करणे विसरलो | असे षंढ आम्ही कैसे निपजलो ||

आम्हावर उद्या कोणी, चालून आले | परतवू तया कैसे, नाही ठरवले ||
मानगूट वाळूत, खुपसूनी बसलो | असे षंढ आम्ही कैसे निपजलो ||

बलोपासना जिम मध्ये, होत नाही | हाती शस्र येताच, थरकाप होई ||
नाठाळा माथी काठी, हाणणेही विसरलो | असे षंढ आम्ही कैसे निपजलो ||

कराटे पोहणे आणि, फुटबॉल खेळा | सुर्यनमस्कारही, दररोज घाला ||
पोलादी जाहली जर, मनगटे क्रांती साठी | षंढ म्हणाण्याची नाही, कुणाचीच छाती||

यावर काही विचार झाला तर भरून पावले
जर नुसते दिवा स्वप्नच ठरले तर?
पण हे कसे ठरवणार? तर....

काव्य वाचिता आम्हा, बहु स्फुरण चढले | त्वरेने व्हॉट्सपी, त्यासी फॉरवर्ड केले ||
क्षणार्धात नव्या, मेसेज कडे वळालो | तर म्हणा षंढ आम्ही ऐसे निपजलो ||

पैजारबुवा,