कविता

बहावा
--------------------------------------------------------------------------------------

घोस लगडले सोनसळी
मन खुलते या तरुतळी
वसंताची बहार ही
झाली टपोर मनकळी

की पांघरला
पिवळा शेला
की सोनसाज
याला केला

रूप देखणे याचे
वरती सोन झळाळी

तो करतो कसा
नजरबंदी
सोनपिवळी
गारुड धुंदी

सय कवळ्या प्रेमाची
देई शहाणा कवळी
-----------------------------------------

बिपीन

नाजूक, हळूवार गुलाब पाकळ्या
संथ, शांत, तरंगत
येतात जवळ, हलकेच्

माझी सुन्दर रेशमी त्वचा
नितळ, मऊशार, निरागस
दुधासारखी

छोटं का असतं सौदर्य?
का बोलावं लटीकं
फुकाफुकी?

सुन्दर क्षण नाहीत निसटत कधीच
गळून पडतात त्या आठवणी
आणि ध्यास भाबड्या स्वप्नांचे

मी बसूनच असते पाय सोडून
पाण्यात, माश्यांशी खेळत
ओंजळी ओंजळीने

त्याच्या बांसुरीचे स्वर का बरं खुणावतात?
आणि काय बरं सांगत असतात...
हळूवार - ओठाओठी?

मग पाणी होत जातं सोनेरी
आणि आकाश होतं वही
चित्रकलेची

धून वाजवी बासरीवाला
------------------------------------------------------------------------------------------
धून वाजवी बासरीवाला
रास रंगला यमुनेच्या काठाला

पुनव प्रकाशी
सारे नाहले
दंग नर्तनी
सारे विसरले

भिडे टिपरी कोणाची कोणाला
धून वाजवी बासरीवाला

जळात लहर
अंगात बिजली
मी तू पणाची
भावना विझली

असीम शांतता मनाच्या तळाला
धून वाजवी बासरीवाला

आता राधा हरी
अन हरी राधा
गाठ जिवाशिवाची
हि भलतीच बाधा

स्वर्गीय नाद तो पोचे टिपेला
धून वाजवी बासरीवाला

बातमी :पंढरपुरात आता दोन विठ्ठल, बडवे समाजाने उभारले स्वतंत्र मंदिर

https://www.loksatta.com/maharashtra-news/another-vitthal-temple-built-i...

बातमी वाचून मनात विचार आला.....

जुडवा विठ्ठल !!

जुडवा विठ्ठल बडवा विठ्ठल ।
खरा बा विठ्ठल जीवभाव ॥१॥

येणें त्यांचे मन जालें हांवभरी ।
परती माघारीं घेत नाहीं ॥२॥

बंधनापासूनि उकलल्या गांठी ।
देतां येईल मिठी सावकाशें ?॥३॥

निघायचे आहे प्राणांना, आहे निघायचे तुलाही
कळेना आकाश मला थांबवावे कुणाला मी

चेहरा मुखवट्यास म्हणाला तुला लावणे खोटेच होते
तुझ्यासवे मी खराच होतो, तुझ्याविनाही खराच आहे

ना लोचनी आसवांचा तुलाभार आता
नको उगा हासण्याचा तुला भार आता

शब्दांनी शब्द पोहोचवणे सुरू केले
उरला न अर्थ त्यांना तसा फार आता

गंजला खंजीर पाठीत कधीचाच सखे
ये पुन्हा नवा करायला तसा वार आता

करणे विचार तुझा आकाश सोडले
होत नाही कपातला चहा गार आता

आकाश....

केले जोहार जखमांनी, चेहरा हसराच आहे
आहेत आसवे नयनी, चेहरा हसराच आहे

नको वृथा यत्न नयनबाणास परत फिरवण्याचे
काढता येणार नाही, तो असा रुतलाच आहे

नको ना राहूस उभी सखे फारवेळ आरशापुढे
काच अन पारा सांगती, तो जरा तसलाच आहे

झाले नाही दु:ख आकाश देवाघरी जाण्याचे
नव्हती सोयरीक देवाशी, देह हा आपलाच आहे

- आकाश

माझे मन पाही विठ्ठल मुर्ती
सावळां विठ्ठल उभा पंढरीसी ||१||

नाही मज वेळ जाण्या राऊळा
नच पूजा केली कधी काळां ||२||

रमलो संसारी विना विचार
भाव भक्तीचा केवळ उपचार ||३||

नमस्कार केला दोन्ही कर जोडूनी
पाषाण भेटला उराउरी दुरूनी ||४||

०९/०५/२०१९

मला कुणी मोठ्ठं समजतच नाही
मी लहानाचा मोठ्ठा जसा झालोच नाही ||धृ||

अभ्यास कर अभ्यास कर सतत सांगता
निट लक्ष दे बोलतात उठता बसता
अभ्यास तर तो होतच असतो
त्याशिवाय का मी पास होतो?
तरी बोलतात तुला काही समजतच नाही ||१||

अभ्यासाच्या ताणातुन सुटकेसाठी
खेळ खेळणे चांगले आरोग्यासाठी
बोलणे हे खोटे आहे तुमचे सारे
कारण खेळ कोणते खेळावे ते तुम्हीच ठरवावे
अशाने ताण कधी कमी होतच नाही ||२||