(पाट्या) :/

वाह सर. क्या बात है.

आवडलीच!

डिप्रेसलेली कविता.

छान लिहीले आहे सर. मी शक्यतो कविता वाचत नाही. तुमचे नाव बघुन धाग उघडला.

गविंच्या वाट्यांनी बराच धुरळा उडवलाय वाटते!!
अन, गझलेत गुंतून 'बसल्यावर' कंठभरल्या पाट्या दंडवत!!

पहिल्या ओळीनंतर लेखकाला मिलाक्राने ग्रासले असावे अशी शक्यता वाटली. थोडं पुढे जाऊन तो स्मरणरंजनात रमलेला दिसतो. तर शेवटी मित्रही पांगल्यावर(का ते लेखकच जाणो.) एकटाच 'बसून' आत्मपरिक्षण करीत असावा की काय अशी भोळी आशा वाटली. (मात्र खरंच तसं असेल तर मात्र तहे दिलसे शुभेच्छा)

फार दिवसांनी जोरात वाजली.

पेंड्राइव्ह, गुगल, नोट्सवर आठवणींच्या शब्दनोंदी
उद्या लिहू, परवा, निवांत, मनात अडकलेल्या पाट्या.

पाट्या मंतरलेल्या.

:):):)

व्वा, सुंदर सुरेख ..... !

अनवाणी, गाई-गुरांच्या, ओढ्या, नदी-घाटातल्या
वाळूत पाझरणा-या झुळझुळत्या त्या निर्मळ पाट्या

लांब बाह्या ओढत, शाळभरल्या पोरांचा कोलाहल
नायलॉनच्या पीशवीतली पुस्तक, वह्या,अन त्या पाट्या

किती चित्रदर्शी !