इरफान हुसैन

अंग मोडेपर्यंत आणि डोक्याचा भुगा होईपर्यंत काम करून आता कोठे घरी आलो. लिहायचे खरे तर जीवावर आले आहे... पण हा लेख तुमच्यापर्यंत पोहचवाच असे वाटले म्हणून दोन चार ओळी टंकतो आहे.

भारतातील आधुनिक दहशतवादाचे मूळ दुखणे तसे जुनेच आहे. पाकिस्तान हा दहशतवादाचा महाप्रचंड कारखाना आहे... पॉलिटिकली करेक्ट हवे असेल असेल तर पाकिस्तानचे सध्याचे स्वरूप घातक आहे असे म्हणा हवे तर. पण बाळाचे पाय पाळण्यात दिसतात त्याप्रमाणे अगदी जन्मापासून पाकिस्तान अगदी असेच गुण उधळणार याची आणि याचीच लक्षणे दिसत होती. इंग्रजांनी फाळणीला छुपे प्रोत्साहन दिले ते ही अशीच फळे यावीत याच हेतूने. नंतर प्यादे म्हणून अमेरिकेने तसेच चीनने पाकिस्तानला शस्त्रे पुरविली, सोयीस्करपणे तालिबानकडे दुर्लक्ष केले, हुकुमशहा पोसले ते सारे एकप्रकारे भारताला शह देण्यासाठीच. आज हा भस्मासुर जग जाळायला निघाला आहे पण भारताला त्याची झळ अगदी सुरुवातीपासूनच बसते आहे. दहशतवादाला खतपाणी, लॉंचिंग पॅड मिळते ते पाकिस्तानमध्ये... शिक्षण आणि चिथावणी मिळते ती पाकिस्तानमध्ये... जसजशी तांत्रिक प्रगती होते आहे तसतसे हल्ले अधिकाधिक सरस होत आहेत आणि जागतिकीकरणाचा मुखवटा धारण करून येत आहेत तेही पाकिस्तानच्याच माध्यमातून. स्थानिक मुस्लिम समाजाचा दहशतवादाला -- विशेषतः अल कायदा टाईप संघटनांना -- पाठिंबा नाही आणि भारतीय मुसलमान हा वेगळा आहे हा भारतीय प्रशासनाचा दावा अगदीच तकलादू नाही. असो... त्याविषयी कदाचित नंतर कधीतरी.

आज मुख्यतः लिहायले घेतले ते इरफान हुसैन यांच्या डॉनमधील लेखाविषयी... http://www.dawn.com/weekly/mazdak/mazdak.htm . इरफान यांचे लिखाण मी नेहमीच आवडीने वाचतो. 'माझ्या अटी मान्य करा नाहीतर मी जीव देईल' अशी धमकी देणारे पाकिस्तान हे कदाचित एकमेव राष्ट्र असावे असे आणि इतरही बरेचसे नेमके वर्णन इरफान यांनी या लेखात केले आहे. पाकिस्तानातील पत्रकारितेचे एक दर्शनही या लेखाच्या निमित्याने होऊ शकेल. इरफान स्पष्टपणे मांडतात - Indeed, a responsible state would hardly allow the likes of Maulana Masood Azhar of the Jaish-i-Mohammad; Hafiz Saeed of the Lashkar-i-Taiba; and the Indian criminal Dawood Ibrahim to run around loose.

उत्साही जनांनी त्यांचे जुने लेखही चाळावेत.

गुड नाईट - एकलव्य