नाटक वाटू नये
थुंकली थुंकी पुन्हा पुन्हा, उगीच चाटू नये
नाटक सुद्धा असेच वठव की, नाटक वाटू नये
लाख उमटू दे देहावरती, आपुलकीची चरे
पण इवलेसे काळीज माझे, तितुके फाटू नये
नकोस दाखवू दिव्य धबधबे, अत्तरवर्णी झरे
मी मागत नाही फार परंतु; पाझर आटू नये
वरून सांत्वन, आतून चिमटा; नाद तुझा वेगळा
जाणीव इतकी तरी असू दे, मैतर बाटू नये
सपाट टक्कल चमचमी माझे, लोभसवाणे जरी
संधी मिळाली म्हणून त्यावर, पोळी लाटू नये
पिकल्या फळांनी लदबदलेले, रान जरी मोकळे
हवे तेवढे भरपूर खावे, फुटवे छाटू नये
सगे-सोबती गाळून घे तू, 'अभय' घप्प मनाने
बिनकाम्यांची अवतीभावती, गर्दी दाटू नये
- गंगाधर मुटे 'अभय'
==^=0=^=0=^=0=^=0=^=0=^=0=^==
प्रतिक्रिया
7 Apr 2015 - 10:38 pm | पॉइंट ब्लँक
सुंदर कविता. आवडली.
8 Apr 2015 - 12:44 pm | प्रा.डॉ.दिलीप बिरुटे
लिहित राहाच.
-दिलीप बिरुटे
8 Apr 2015 - 6:13 pm | शब्दबम्बाळ
खूपच सुंदर लिहिता तुम्ही!