आंबट-गोड नाती

व्वा...एक वेगळी पण मस्त कविता...

(गाभुळलेली चिंच खाणारा)
मदनबाण.....

"First, believe in the world-that there is meaning behind everything." -- Swami Vivekananda

छान कविता! अगदी लोकगीताची चव आली.

साती

मस्त!!!

पण :
१.
गोडी-खुळी
हुळहूळ-कळ
गोड-चव
या तीन कडव्यांत पहिल्या दोन कडव्यांसारखीच यमके जुळवली असती तर बहार आली असती.

२.
खेळ खेळताना म्हणायचे गाणे वाटते (हे उत्तम) - तसे असल्यास शेवटच्या कडव्यात लांबलांब ओळींमुळे ठेका जातो. टाळ्या वाजवत-वाजवत कसे नाचता येणार?

३.
"चिंचेजशी आंबटगोड नाती" बोधवाक्य फारच बटबटीत दिसते. खेळ खेळताना हाच बोध कळे-न-कळे ध्वनित केला असता तर खेळकरपणा तसाच अबाधित राहिला असता.

कवितेची कल्पना सुंदर आहे. बहुतेक कडवी मस्त उतरली आहेत. तुमच्यापाशी प्रतिभा आहे, म्हणून टीका जास्त धारदार करतो आहे, राग मानू नये.

गाभुळलेली कविता मस्त आंबट गोड होती.

गावाकडची आठवण आली... गावाकडे श्रावणात अशी लोकगीतं म्हणतात... मुहुर्ताची गरज नसते...

छान लिहिलं आहे...

पुन्हा,
सतीश गावडे
आम्ही इथेही उजेड पाडतो -> मी शोधतो किनारा...

मस्तच कविता...

आपला,
(चिंचेचे डोहाळे लागलेला) तात्या. :)