स्पेशल "26" ... (घारापुरी कट्टा!)

पहिला आणि वृतांत पाहिला..

बुआ झकास सुरूवात , हा कट्टा इतका भव्य-दिव्य होता की चार-पाच मिपा-कारांनी लिहिल तरी बराच काही राहून जाईल !!! :)

वृत्तांत! पेठकरकाकांचे अनेक कट्टे हुकले असले तरी त्यांनी ह्या जंगी कट्ट्याला हजेरी लावून कसर भरून काढली आहे.
इतर कट्टेकर्‍यांच्या वर्णन/फोटोच्या प्रतीक्षेत.

केलेला दिस्तोय.

कसला वृत्तांत दिलाय आत्मा भाऊ +++११११
फोटो व वृ आवडेश

आता इनो घेणे आलेच ;)

आयला, कट्टयाला इतके अनपेक्षित धक्के मिळणार आहेत याची पुसटशी कल्पना असती तर माझी दातांची ट्रीटमेंट आहे हे मिपावरचे सुप्रसिध्द कारण देऊन हापिसला टांग मारली असती ना!

बरेच काही मिस केले मी! सचित्र वृत्तांत आवडला.

पु.भा. प्र.

कसलं मस्त लिहिलंय!

मस्त खुशखुशीत कट्टा वृत्तांत... धमाल आली वाचून आणि फोटो पाहुन. एखादी ओळख परेड झाली तर आणखीन मजा येईल.

मला वाटते मिपा ईतिहासात बहुतेक पहील्यांदाच इतकी सारी मंडळी कट्ट्याला एकत्र हजर असतील. :)

भले शाब्बास!

कट्ट्याची तहान वृत्तांतावर!

बुवा, एक नंबर लिहीलाय वृत्तांत!:)

वल्लीच्या वृत्तांताची वाट पाहतोय.

मस्त वृत्तांत आणि फोटो !
एक इनोचा फोटू लावुन टाका बुवा !

मस्तं मजा केलीत.
बराच मोठ्ठा झाला कट्टा!

एक नंबर बुवा... कट्टा फर्मास झालाय. आता आमचा नोकरीचा शेवटचा दिस होता, नाय तर सकाळपासूनच हजेरी लावली असती. असो.. पंचम पुरीवालाकडे आपली धावती भेट झाली हेही नसे थोडके :)
.
.

मिपावर ब-याच दिवसानंतर एवढी मंडळी एकत्र आलेली दिसली आनंद वाटला. कट्ट्यात अजून तपशिलवार माहिती भरता आली असती, असे वाटले. बाकी, वल्लीशेठ, तुम्हा सर्वांना लेणी बद्दल माहिती सांगताहेत हे पाहून डोळे भरुन आले. नैतर क्यामेरा आणि त्यांचा असा दोघांचाच संवाद चाललेला असतो.(हलकेच घ्या शेठ)

बाकी, आपल्या लेखनात प्रचंड विनाकारण निरर्थक स्मायल्या दिसल्या नाहीत तेही पाहून बरं वाटलं. आभार. ;)

-दिलीप बिरुटे

मज्जा आली.
पहिल्याच कट्ट्याला तब्बल २५ दिग्गज मिपाकरांना भेटुन मस्त वाटले.
पेठकरकाकांचे फटके बुवा म्हटल्याप्रमाणे लाजवाब.
वल्लीदांकडुन याची देही याची डोळा शिल्पांबद्दल माहीती मिळाली.
विजुभौकडुन दुसर्‍या गुहेत शांत वातावरणात बासरी ऐकता आली.
मस्त कलंदर कडुन कोअर मुंबईची भरपुर माहिती मिळाली.
नादखुळांचे अनेक अनुभव ऐकायला मिळाले.
मुविंचा सळसळता उत्साह बघायला मिळाला.
परतीच्या प्रवसात ट्रेनमधे बुवांच्या अफलातुन कॉमेंट्स ऐकायला मिळाल्या. मज्जा आली.

मस्त झाला कट्टा. मुविंनी आणलेल्या वड्या अप्रतिम होत्या. माझ्या वाटणीच्या वड्या कोणी ढापल्या ते सांगा आधी, नशीब त्यांच्या कडे जास्तीच्या होत्या म्हणून !! नाहीतर मला मिळाल्याच नसत्या.

जबरदस्त वृतांत.
आत्मुदांनी अगदी भरभरून लिहिलंय. मला लेणीवर्णन सोडून इतर काही लिहायला काहीच शिल्लक ठेवले नाही.
स्थलदर्शनाचा वृत्तांत लवकरच लिहिन.
बाकी बेस्टच्या पहिल्याच फोटूतला माणूस पाहून महाराष्ट्रातील आधुनिक जाणता राजा डोळ्यांसमोर आला.

अहो मग त्या स्टॉलवर मोठमोठे दगड आणि विटा का ठेवल्या आहेत ? मला पहिले वाटले की चॉकलेटवड्या तोडण्यासाठीच ठेवले आहेत की काय ? :) (ह.घे.)
चांगल्या कट्ट्याला मुकलो.

मी थोडा लवकरच पळालो,

कारण ....

कारण.....

कारण.....

लवकरच सांगीतल्या जाईल.

आणि फोटोही!

मस्त वृ! :)

दणदणीत वृतांत .
एक नंबर्स मजा आली , माझ्यामते हा मिपाच्या इतिहासातील सर्वात मोठा भटकंती कट्टा असावा :)

दणदणीत वृतांत .
एक नंबर्स मजा आली , माझ्यामते हा मिपाच्या इतिहासातील सर्वात मोठा भटकंती कट्टा असावा :)

मस्त वृत्तांत आणि फोटो! तेव्हढ्यावरतीच आम्हाला तृप्त झालो असे म्हणावे लागत आहे! ;)

मस्त वृत्तांत ,फोटो हि छान....+)

येऊन आनंदित झालो .
लेणी पाहून स्तिमित झालो .
सर्वास भेटून संतुष्ट झालो .
ऐकून वल्लीला मुग्ध झालो .
वड्या (५)खाऊन तृप्त झालो .
दिल माँगे मोर !

सचित्र वृत्तांत पाहोनिया
प्रसन्न झालो .

सुरेख वृत्तांत व चित्रे. ईनो घेण्यात येईल.

कट्ट्यावर हजर न राहता आल्यामुळे फार वाईट वाटते आहे आणि इतर वर्णन ऐकून जळजळहि होत आहे. असो.
मिपा कर मोठ्या संख्येत जमले आणि त्यांनी एक छान सहल साजरी केली याबद्दल कौतुक करावे तेवढे थोडेच. पुढचा कट्टा अजुन मोठा आणि मोठ्या आनंदात व्हावा अशी अपेक्षा आहे. येणे होईलच.
अजून विस्तृत वर्णन येऊ द्या. दुधाची तहान ताकावर

वृत्तांत आणि फटू लैच भारी बघा
बुवेश लौकरच पूणे कट्ट्याला हजेरी लावण्याची विच्छा हाये लौकरच ठरवा :)

झक्कास सचित्र वृत्तांत.. वर्षभराची कसर या कट्ट्यात भरुन काढली..

आता पोपटी कट्टा करायचा आहे. तेव्हा पुढील कार्यक्रमासाठी तयारीत राहा..

कट्टा भन्नाट झाला आहे यात वाद नाही. इतके भारी मिपाकर एकाच वेळी म्हणजे मिपाभाषेत लै भारीच ! बाकी अआंच्या कोट्या-दशकोट्यांनी सजलेला वृतांत एक लंबर... इनोविक्री वाढवणारा ;)

आता वल्लींच्या शिल्परसग्रहणाच्या प्रतिक्षेत... येऊंद्या लवकरच !

प्रभाकर पेठकर आणि विजुभाऊ यांचा.

अचानक धक्का देणे वैगरे ठिक आहे पण किमान आधी थोडीशी कल्पना तरी द्यायची होती ना!

तुम्ही इथे मुंबईत असेपर्यंत आणखी एखादा गुप्त कट्टा आयोजित केला असेल तर त्याचा आधी एक धागा काढावा ही (कट्टा नियोजन अधिकारी मुवि यांना) नम्र विनंती.

कट्टा लैच भारी झाला. इतके लोक होते की बोटीच्या प्रत्येक कानाकोपर्‍यात कुणी का कुणी होतंच. जाऊ तिकडे गप्पा चालल्या होत्या. इतक्या वेळेस घारापुरीला गेले परंतु त्या शिल्पांमध्ये काय कहानी दडलीय हे आत्ताच कळाले. वल्ली, त्यासाठी मनापासून धन्यवाद.
नेहमीप्रमाणे बर्‍याच आयडींना चेहरे लाभले.
गिरिजा उर्फ प्रसाद- मुद्दाम स्त्रीआयडी घेऊन वावरणारी व्यक्ती इतकंच मला याच्याबद्दल माहित होतं, आणि खरंतर तो त्याचे पहिले काही प्रतिसाद आणि त्यावरचा दंगा पाहता मला ट्रोल वाटला होता. शनिवारी आम्ही इतक्या गप्पा मारल्या की शेवटी त्याला," एवढा शहाणासुरता आणि बुद्धीमान प्राणी दिसतोस, तुला गिरिजा व्हायची अवदसा का आठवली?" असं विचारावं लागलं. सध्या मी त्याला गिर्जाकाका म्हणून संबोधतेय.
कंजूस- यांचे प्रतिसाद्च असतात बहुधा, धागे मला तरी काही आठवत नव्हते. नावावरून वाटतात तसे नाहीत, भरभरून गप्पा मारतात. मधूनच छान मिस्किल बोलतात.
पेठकरकाका- मराठीचा आग्रह धरणारे आणि पाककला पारंगत यापलिकडे ते इतके हजरजबाबी आहेत हे माहित नव्हतं. त्यांचे बुवा म्हणतात ते विनोद एकले नसले तरी बोटीत त्यांच्या या स्वभावाची चुणूक जाणवली.
असाच एक-- सौंदाळांचं डोकं जवळजवळ अगदी बोटीच्या छताला टेकलेलं. त्यांना त्यांची उंची विचारली तर पेठकरकाका पण त्यांच्याइतकेच उंच असावेत असं सौंदाळा यांचं म्हणणं पडल. विचारलं तर "आधी सहा एक होती, आता एक इंच कमी झाला आहे" असं उत्तर मिळालं. :-) कसं ते याचा खुलासा पेठकरकाकांकडून प्रत्यक्ष ऐकण्यात मजा आहे.
विजुभाऊंना पहिल्यांदाच भेटले. येताना डेकच्या टोकाशी ते, मी सौंदाळा, किसन, माझीही शँपेन यांच्याशी भारी गप्पा झाल्या.
शशिकांत ओक, माझ्या अंदाजाप्रमाणे अगदी धीरगंभीर वाटले. कदाचित इतक्या लोकांमधून माझं त्यांच्याशी जास्त बोलणं झालं नाही त्यामुळेही असं वाटलं असावं.
पिंगूला व्हेज पोपटी करण्याबद्दल दम भरलाय.

ही चाकलेटं येण्याआधीच मकिताई..चिमी..आणि सौ किसनदेव..यांनी "घरनं आणलेले पदार्थ" घेऊन गुप्त चराळ मंडळाची स्थापना लॉचच्या एका बाजूला करून , 'अनाहिता जागृती समाजाची' पताका तिथेही सक्रीय फडकवली. (या चर-काळात तिघिंनाही,..उरलेल्या मि.पा.जगाची जाणिव अजिब्बात नव्हती, ती जाणिव काहि घरगुती आणि खाजगी संवादात गुंतली असावी,असा आमचा नम्र अंदाज आहे! Wink ... )

चुक्लात हो बुवा. तिथं मुकटा नेसून सूड आधीच बसला होता आणि शेजारी बहुधा प्रशांत-पन्नासराव होते. तुम्हाला सोडून आम्ही भडंग्/वेफर्सवरती ताव मारला याचा बदला असा नाय घ्यायचा हो..

पहा माझ्यासमोर कोण बसलं होतं ते.. विराज आमचं खाऊन झाल्यानंतर आला..

रांगेचा फायदा सकलांना.... तुम्हा-आम्हांला सर्वांना..

खुप मजा आली. माझ्या भाच्याने पन्नास यांच्या चि. शंभरसोबत धमाल केली.

गेल्या अडीच वर्षांपासून मिपाकर कुटुंबियांसारखे झालेत. पुण्यातील खादाडी म्हणू नका, नाणेघाट, रायगड, अजिंठा - वेरुळ, महाबळेश्वर इथल्या सहली म्हणू नका किंवा अगदी काल परवा झालेली चि. शंभरची मुंज म्हणू नका या सार्‍या आठवणींनी आपण एका मोठया कुटुंबाचे सदस्य आहोत ही जाणिव गडद होते.

अजून एका गोष्टीबद्दल आवर्जून लिहावेसे वाटते ते म्हणजे मिपाकरांनी त्यांच्या गावी गेल्यावर केलेला पाहूणचार. काल मुंबईकरांनी आम्हा पुणेकरांची अशी काही बडदास्त ठेवली. तीच गोष्ट बिरुटे सरांनी औरंगाबादला केलेल्या सरबराईची.

हा स्नेह असाच वृद्धींगत होवो.

खुसखुशीत भाषेत अतिशय उत्कृष्ट शैलीत लिहिले गेलेला हा वृत्तांत वाचून रतात येउन कट्टा करण्याचे मनात येत आहे
त्याबाबत अधिकृत बातमी थोड्याच दिवसात
मूवी ह्यांनी आता मिपाचा निवासी कट्टा करण्याचे मनावर घेणे
अशी सुचना वजा विनंती आहे.
पेठकर काकांच्या सोबत छोटेखानी म्युन्शन कट्टा करायचा आहे ,तुमचा भारतीयांचा एवढा विशाल भव्य कट्टा पाहिल्यावर आता अनिवासी मंडळींनी आपापल्या देशात महाकट्टे आयोजित करावेत
आता परदेशात मूवी सारखा कट्टाबहाद्दर कुठून शोधायचा हाच खरा यक्षप्रश्न आहे.

शिंची नोकरी आडवी आली.
लय भारी इवेन्ट मिस केला
वल्लीनच्या लेखाच्या प्रतीक्षेत
भ खे.

बादवे, आम्हाला 'गिरिजा' मागील कथा कळलीय. स्पा कडून अधिक खुलाशाच्या प्रतिक्षेत!!

माताय मि कसला खुलासा करायचा?

मस्त वृत्तांत

घारापुरी सफर कित्येक वर्षांपासून प्रलंबित होता. आता योग म्हटल्यावर ही संधी सोडायची नाही असेच ठरवले होते. लेण्यांच्या भ्रमंतीसोबतच अजून एक आकर्षण होते ते समुद्रसफरीचे. २०/२५ मिनिटांत घारापुरीला पोहोचू असे वाटत असतांना ही समुद्रसफर तब्बल तासभराची झाल्याने समुद्रसहवास अंमळ जास्त वेळ अनुभवास मिळाला.

सोबतीला मिपाकरांच्या मनमुराद गप्पा चालूच होत्या. तासाभरताच घारापुरीच्या जेट्टीवर उतरलो. आम्ही तिघं चौघं आधीच भराभर लेण्यांपाशी पोचल्याने मागे रेंगाळलेल्या मंडळींनी चहापानासाठी थांबा कधी घेतला ते कळलेच नाही.

बाकी ह्या लेण्या भग्न असूनही अतिशय अप्रतिम आहेत. इथले मूर्तीभंजन हे इस्लामिक नसून पूर्तुगेझांनी आपल्या बंदूका, तोफा यांचे सरावासाठी लक्ष्य म्हणून ह्या मूर्तींचा वापर केला. हे पूर्णपणे शैव लेणे. ह्या लेणीत विष्णू आणि ब्रह्माला दुय्यमच स्थान दिलेले दिसले. इथल्या लेणीतले जवळपास सर्व द्वारपाल हे आयुधपुरुष शैलीतले वाटतात कारण ह्या द्वारपालांचा हाती शस्त्र अभावानेच असून बहुधा सर्वच एका बटू सोबत उभे आहेत. हे बटू नसून त्यांच्या हातीचे शस्त्र असावे. इथल्या भिंतीवरची शिल्पे अतिशय अप्रतिम आहेत. महायोगी शिव, नटराज, अर्धनारीश्वर, कल्याणसुंदर शिव, गंगाधरशिव, अंधकासुरवधमूर्ती अतिशय प्रत्ययकारी आहे. आणि ती मधली त्रिमुखी असलेली सदाशिवाची मूर्ती. काय कमालीची देखणी आहे ती.
उजवीकडच्या उपलेण्यांत योगेश्वर शिव तर डावीकडच्या उपलेण्यांत भैरव, अष्टमातृका आणि स्कंद आहेत.
अर्थात आता इथे यावर जास्त काही न लिहिता लेण्यांवरच्या स्वतंत्र वृत्तांतात अधिक लिहिनंच.

कट्ट्याच्या धाग्यावर माझे दोन टाके

'नाडी-वाडी नंतर आधी तब्बेतीकडे लक्ष द्या ' असा प्रेमळ पण सज्जड दम कोण भरू शकतो ते चाणाक्ष मिपाकर समजून घेतील!
मिपाकर घारापुरीच्या लेण्यापहायला जात आहेत असे अचंब्याने मी म्हटले,' मग जरूर जा' असा आदेश मिळाला! लगेच मी तिकीटांची व्यवस्था केली. तोवर वल्लींचा धागा धावत होता. 'हा येतोय, तो येतोय' अशी वर्दी मिळत होती. त्यात आपण येणार म्हटल्यास काहींना विरस वाटायला नको, म्हणून मी प्लॅटफॉर्मवरच अवतरित व्हावे असे वाटले. असो.
सीएसटीवर लीलाधर कुटुंबियांनी आणलेल्या कोको चॉकलेट बर्फीच्या चविष्ट वड्यांचा स्वाद तोंडात घोळवतात असता मुक्त विहारींची एन्ट्री अन्य मिपाकरांसोबत झाली. सुरवातीला जुजबी ओळखी करून झाल्या. १११नं. बसमधून सर्व भारताच्या भव्य दरवाज्यापाशी थडकलो. वाटेवर शिरगणतीनुसार तिकिटे काढून झाली. चला, चला, चा तगादा ऐकत एका मोठ्या नावावरून दुसऱ्या करत सगळे सामावले गेले. बोटीचे दोरखंड ढिले झाले व तिने वेग घेतला. पहाता पहाता ताज हॉटेल व अन्य इमारती दूर सरल्या.
तरुणांना संकोच वाटू नये म्हणून मी कंजूस यांशी गप्पा मारायला लागलो. त्यांनी वेळोवेळी वडाळा, चेंबूर, बीएआरसी वगैरे किनाऱ्यावरील दिसणारी उपनगरे व ज्या लेण्यापहायला निघालो त्याबेटाची दुरून ओळख करून देताना त्यांच्या अभ्यासू वृत्तीचा परिचय दिला. इतिहासातील काही दाखले व मंदिर रचनांचा काळ यावर त्यांचे विचार कथन करता करता किनारा आला. तासभर कसा पटकन गेला असे वाटले. लुटूपुटूतील रेलगाड़ी मागे टाकून मुक्त विहारींची कोको वडी तोंडात घोळवताच आणखी एक घ्यायला हात पुढे गेला, पण इतरांचा विचार करत हात मागे ओढला. वड्या मस्तच झाल्या होत्या. शिवाय स्वतःहून बनवून आणल्याचे अप्रूप होते. फटाफट पाऊले उचलत गूफेचा चढ चढायला लागलो. दुतर्फा दुकानातील माल खुणावत होता त्याकडे दुर्लक्ष करून शिवाची त्रिमूर्ति दिसली तेंव्हाच थांबलो. असो.
मी ही थांबतो. वल्लींचा माहितीपुर्ण धागा वाचायला.

१ वल्लीचा लेण्यांबद्दल माहिती सांगतानाचा चेहरा....सल्युट!
२ कोल्ड्रिंक पिणारे माकड...मी सांगितल होतं, गाढव कोल्ड्रिंक प्यायला शिकलेत म्हणुन. ;)
उगा मकी होती म्हणुन शिस्तीत जेव्हढे गेले तेव्हढे नग परत अले अस वाटतय.
बाकी सगळ्यांना पाहुन फार आनंद झाला.

कट्टा लय पेशल झाल्याला दिसतुय! ते बेनं डबल ढेरकर तेजा फटू लय खास आन त्ये मोट्या व्हड्यांचा क्याटवॉक बी मायंदाळ ! म्या बी वोककाकान आन प्येटकर काकांपरमान आच्च्रर्य भ्येट करनार व्हतो पन र्‍हाईलं . आता प्येटकर ( तेंजा प्येटशांतीचा वेवसाय हाय ना ) काकास्नी भ्येटाया मस्कतात जायला लागनार भ्वोतेक ! बाकी त्ये पनासरावाचा दुप्पट आन धन्यारावाचा सवाशेर यांची कुस्ती लई बाहारी झाली असनार ! ब्वाला मस्तानी ( म्हण्जी दुधातली व्हो ) काटावर आल्याव पांडूनी धीली की कल्टी केली ? आसो . वल्लीशेट ला काई गाईड वाल्याचे पैशे न्हाई तर चा तरी पाजला का न्हाई ? आं ?

मस्त वॄत्तांत ! :)
पेठकर काकांना कट्ट्यात पाहुन विशेष आनंद झाला. :)

एक फोटू टाकायचाच राहिला की.

शिवपार्वतीच्या लग्नाचे पौरोहित्य करणारे ब्रह्मदेव गुर्जी आणि आजचे काळातील लग्नांचे पौरोहित्य करणारे आत्मु गुर्जी ह्या दोन समव्यावसायिकांच्या अनुपम भेटीचा हृद्य सोहळा याची देही याची डोळा अनुभवता आला.

आयला पेठकर काका आणि विजुभाऊ एकत्र हळहळ हो नुसती कट्टा हुकल्याची .
कसला रंगीत कट्टा झालाय.

मला वाटते की मि.पा. च्या इतिहासातला हा आजपर्यंतचा सगळ्यात मोठा कट्टा.
या कट्टयाला आमचे तात्या आले असते तर चार चाँद लागले असते.
असो.

वाचण खुणा साठवली गेली आहे. जेव्हा जेव्हा ऑफिस मध्ये कंटाळा येईल तेव्हा तेव्हा हा धागा
चवीचवीने वाचला जाईल.

धन्स

खल्लास वृत्तांत... मस्तच

ओ मु. वि. षेठ इथे काही प्रभृतींची जे नव्याने कट्ट्याला आलेले आहेत त्यांची ओळख तरी द्या.

चला सोनेरी अक्षरांत लिहुया
!! इये मराठिचिये नगरी ! मु.वि. झाले कट्टेकरी !!
धन्स

...अ.आ. ..छान वृत्तांत लिहीलाय, कट्ट्याला येउ न शकल्यामुळे खन्त वाटली.

विनोद१८

एकदम दिलखुष! आणि तुमचं हे टायटल स्पेशल छब्बीस देखिल खुमासदार.

मस्त, मस्त!

खरं पाहता घारापूरी लेण्या पाहण्यासाठी हा भरभक्कम स्वदेह दुबळ्या गुडघ्यांच्या आधाराने एवढ्याssssssssss पायर्‍यांवरून लेण्यांच्या पायावर घालावा लागेल ह्याची पुसटशी कल्पना जरी असती तर....... पण एवढे आमचे सौभाग्य कुठले? तिथे पोहोचल्यावरच जाणवले की आपल्या संकोची मनाने परतीचे दोर केंव्हाच कापून टाकले आहेत. एका दमात घारापूरीला हा पाणीपूरी आकाराचा देह पोहोचविणे शक्य नाही, आपले पितळ उघडे पडणार ह्या चिंतेने ग्रासलेले असतानाच कोणीतरी चहाची हाक दिली आणि मी ती संधी सोडली नाही. चांगले वीसेक मिनिटे विश्रांती मिळाली आणि नव्या दमाने, जुन्याच गुडघ्यांनी घारापूरी सर केली.

माहीतीपूर्ण सहल झाली. पण दुर्दैवाने स्मृती शक्ती क्षीण असल्याने (हल्ली जरा जास्तच क्षीण झाली आहे) वल्लींनी मनोभावे सांगितलेली सर्व मौल्यवान माहिती अगदी चित्तभावे ऐकली पण तिथेच घारापूरीतच प्रश्नपत्रिका सोडवायला आली असती तर किमान गुणांसाठीही कॉपी करण्यापलीकडे मला पर्याय नव्हता.

२६,२७,२८,२९,१ आणि २ पैकी एक दिवस पुण्यात आणि/किंवा एक दिवस मुंबईत कट्टा आयोजन करण्याचा विचार आहे. लवकरच तारीख ठरवितो.

तिथे खाली हॉटेलात बिअर मिळते. ती प्यायली नाही का?

पोटे ; पेठकरकाका आणि मी दोघानी तो मोका साधला