लैंगिक शिक्षणाचे व्यावहारीक महत्त्व

इतकं थेट, स्पष्ट अशा गोष्टीबद्दल ह्या व्यासपीठावर कुठेही वाह्यात वाटू न देता लिहिलेलं पाहून कौतुक आणी आश्चर्य वाटतय.
.
वास्तव म्हणजे 'सेफ सेक्स" काय, "लो रिस्क बिहेव्हिअर" कशाला म्हणतात. शारीरीक संपर्काशिवाय किंवा अगदी अचूक सांगायचे झाले तर "बॉडी फ्लुईड एक्स्चेंज" शिवाय आनंद कसा मिळवायचा आदिची माहीती देणे आदि "लैगिक शिक्षणांतर्गत" अंतर्भूत नाही काय?
हे थेट बोलल्याबद्दल सर्वाधिक आश्चर्य.
.
"एकच सहचारी (पार्ट्नर)" हे एक मूल्य यापेक्षा व्यावहारीक स्तरावर किती महत्त्वाचे आहे
curt statement
.
माझ्या पाहण्यात तरी ज्या दोन्-चार मराठी सायटी नि त्यावरचे धागे आहेत, त्यामध्ये असा धागा पाहण्यात आलेला नाही.
.
अवांतरः-
सहजीवनाअची एक इमेज निर्माण केली जाते जी अतिशय रोझी असते, खरं तर वास्तवापासून दूर असते.
ह्याबद्दल थोडसं बोलायला आवडएल. पण ते अवांतराकडं जाइल. शिवाय नेमकं शब्दांत पकडता येत नाहिये सध्या.

आजपासून पुढे महिना दीड महिना आमच्या मुलाच्या शाळेत त्याच्या इयत्तेला यावर तासीका असणार आहे. यावर्षी मुलामुलींना एकत्र बसून ऐकता येईल असे ज्ञानदान होईल ;), तर पुढील वर्षी मुली व मुलांचे स्वतंत्र गट करून माहिती करून देण्यात येईल.
आमच्या फक्त मुलींच्या शाळेत फक्त मासिक धर्म यापेक्षा जास्त (वैद्यकीय)माहिती मिळाली होती शुचीतै.

मन१, याविषयावर स्वाती२ ताईंचा एक धागा बराच पूर्वी येऊन गेला होता.

यापेक्षा व्यावहारीक स्तरावर किती महत्त्वाचे आहे याचा कशी उहापोह झालेला माझ्या माहीतीत नाही. नैतिक मूल्य-मूल्य म्हणून ती डोक्यावर घेतलेली गोष्ट आहे पण त्याच गोष्टीला जबरदस्त व्यावहारीक मूल्य आहेच हे कधी हायलाईट होत नाही .

हेच तर विवाहाच सर्वोच्य रहस्य आहे.

`सहजीवनाचं व्यावहारिक मह्त्त्व' असं शीर्षक द्यायला हवं होतं. ते यथार्थ झालं असतं.
पोस्ट द्विशतकी होणार याबद्दल संशय नाही!

Well! You know ? I believe in holistic education system.

थोडक्यात क्रियेविणे वाच्या व्यर्थ आहे. प्रॅक्टीकल शिवाय शिक्षण मरतं आहे... असे म्हणतो.

आमच्या संपादक मित्राच्या प्रतिक्रियेच्या प्रतिक्षेत!

सततच्या भूलभुलैय्याच्या भडीमारामुळे , हार्मोनल बदलांमुळेदेखील मुलामुलींचे मन भरकटू शकते. शाळा/ विद्यालयांमधून वास्तवाची जाण करुन देण्याचे किती प्रयत्न होतात?
महत्वाचा प्रश्न ! आपण जे पाहतो त्यावर विचार करतो,तसेच आपल्या मनावर त्याचा परिणाम होत असतो,मग कामोत्तेजन वाढवणार्‍या गोष्टी किती गोष्टी आपल्या पाहण्यात सध्या येतात ? जाहिराती पासुन ते चित्रपटां पर्यंत, तर इंटरनेट हा अगदी मुक्त पर्याय आहे.मग मनावर नियंत्रण कसे ठेवावे ( विशेषतः त्या वयात) हे शिकवणे गरजेचे वाटते का ? बरं हा छुपा भडिमार कसा होतो याचे उत्तम उदा. म्हणजे subliminal messages चा वापर ! अनेक जाहिरातदार याचा शाब्दिक किंवा दॄष्य स्वरुपात वापर करत असतात. अगदी उदा. द्यायचे झाले तर सध्या हिंदुस्थानात डियो विकणार्‍या कंपन्यांच्या जाहिराती पाहिल्यात तर अमुक एक स्प्रे वापरल्या तर स्त्रीया येउन बिलगतील किंवा उत्तेजित होतील असा काहीसा आशय साधला जातो...म्हणजे सेस्क्युअल भावनेला हात घालुन उत्पादन विकणे...यात तुमच्या मनावर नक्की कोणता परिणाम होत असावा ?
एक चित्र इथे उदा. म्हणुन देत आहे.

(चित्र जालावरुन घेण्यात आले आहे.)
यात सेक्स हा शब्द दिसला ? (जालावर अशा अनेक जाहिराती आहेत ज्यात याचा वापर कसा केला जातो ते तुम्हाला पाहता येईल.) अश्या मेसेजेस वापर करुन जाहिरात टिव्हीवर दाखवण्यास युके मधे बंदी आहे.
अश्या आणि अनेक स्वरुपात तुमच्या मनावर कामुक भावनांचा भडिमार होत असेल तर नियंत्रण कसे ठेवायला हवे हे सुद्धा लैगिक शिक्षणात आले पाहिजे.

बरं सेक्स एज्युकेशन आणि सेफ सेक्स ही संकल्पना परदेशात बरीच प्रगल्भ असताना तिथे परिस्थीती काय आहे ? तर अमेरिकेतल्या Philadelphia मधील २२ शाळांमधे काँडम व्हेंडिग मशिन्स बसवण्यात आलेली आहेत ! कारण तिथे STD ( sexually transmitted diseases) चा रेट जास्त आहे.

लैंगिकता हा मानवी जिवनाचा अविभाज्य भाग आहे,परंतु त्याच्या आहारी जाणे योग्य नाही असा संदेश लैंगिक शिक्षणात दिला जाईल का ?

काही संदर्भः-

Condom vending machines installed in 22 public high schools in Philadelphia

Philadelphia Tries Out Condom Vending Machines To Combat ‘Epidemic’ STD Rates

Should High Schools Install Condom Vending Machines?

Subliminal advertising leaves its mark on the brain

Subliminal advertising really does work, claim scientists

वाचतेय ....
मला पैसा ( आमच्या सासुबै ) , गवि , पिंडा काका ,
आणि आत्ताच्या पिढितले सदस्य बॅटमॅन ( माझा भौराअब्या ) , किसन शिंदे , नैनी( म्रुगनैनी )
पियुशा , ह्यांच्या सविस्तर प्रतिक्रिया अपेक्षित आहेत ...

वाचतेय बर्का ..

एक अवांतर : वास्तव म्हणजे सेफ सेक्स काय??
--------------------------------------------
अगं शुचि वास्तव म्हणजे संजय दतचा पिच्चर नै का येउन गेला ???
तु पण ना :-/

पुण्याचे प्रशिध्द लेखक श्री.ज.जोशी यांचा "पुणेरी (?) हया पुस्तकात , आमच्या पिढीचे कामजीवन हा एक लेख वाचला होता. त्यावेळी मी दहावीत होतो. "मराठीमध्ये" असे काही लिहिलेले असेल याची कल्पना मला नव्हती. तो पर्यन्त काही पिवळी पुस्तके वाचून झाली होती. जोशी बुवांचा तो लेख वाचून "सेक्स " हा विषय पंचांगा इतका पवित्र,शुद्ध असु शकतो हे जाणवले. पिवळी पुस्तके वाचून बीघडलेला माझा हया विषयाकडे पाहण्याचा कल बदलला.
हया विषयातले अनेक पैलू आहेत. शरीररचना , प्रजोत्पादन , संतती नियमन , समाज , प्रेम भावना , गुप्त रोग , लिंग आणि योनी ची स्वच्छता, मुलींना , स्रियांना सार्वजनिक ठिकाणी स्पर्शाचे संकेत , सम्भोग , गरज , भावना व आनंद, लैगिक व्यक्तिमत्व व स्वातंत्र्य अश्या अनेक संदर्भातून चर्चा होऊ शकते आणि ती तशी करणे आवश्यक असते.

काय सांगतो हया बरोबर कसे सांगतो ह्यावर "फोकस " असावा. साधारण ३/४ टप्पे करून चर्चा पुढे नेता येईल.
फुले , फळे. प्राणी यांचे संदर्भ असतील तर मुलांना हे शिक्षण जास्त नैसर्गिक वाटते.
माझे काही मुद्दे :
१.पुस्तके वाचायला देवून हे काम अधिक सोपे करता येईल.
२.कोड वर्ड असल्यास बोलणे सोपे जाते . उदा. एफ. आर. एस. म्हणजे फिमेल रेप्रोड्क्टीव सिस्टीम व एम.आर. एस. म्हणजे मेल रेप्रोड्क्टीव सिस्टीम.
३.अनेक आई वडील , मुलांना "कटवून , फुटवून " संभोग करतात.(जागे आभावी तसे करावेही लागते म्हणा.) अश्या वागणुकीने संभोग हे "चोरून" करण्याची गोष्ट आहे हे मुलांच्या मनावर बिंबते.तरीही १८ वर्षे वयाच्या (समजूतदार)मुला मुलींना "आम्हाला प्रायवसी हवी आहे " असे स्पष्ट सांगून पहावे.
४.लग्न , हनिमून , गरोदरपणा , गर्भपात , मासिक पाळी ह्यां विषयावर बोलताना मुलांनी प्रश्न केल्यास त्याचे स्वागत करा , संधी चालून आली आहे असे समजा. टाळाटाळ ण करता थेट व स्पष्ट बोल
अवांतर :
मुलांना शिक्षण देण्या आधी महिलांनी हया विषयात निदान आपल्या नवऱ्याशी / पार्टनरशी मोकळेपणी बोलायला काय हरकत आहे ? बहुतांश महिला आपल्या कामाजीवानातील आवडी निवडी नवऱ्याशी / पार्टनरशी बोलत नाहीत , कारण बायकांचे असे बोलणे समजून घेणारे नवरे / पार्टनर फारच विरळा.

"उत्पल" नावाचे आमचे एक मित्र आहेत त्यांची कविता या संदर्भात मला आठवली. मूळ कवितेची लिंक देता आली असती तर आवडले असते. परंतु ते शक्य दिसत नाही. म्हणून कविताच देतो.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

जगन रेप कर.
असं जगनला कुणी सांगत नाही.
जगन आपणहूनच रेप करतो.
शाळेत गेलेला, न गेलेला, एमबीए केलेला, न केलेला, फेसबुकवर असलेला, नसलेला जगन असे जगनचे प्रकार आहेत.
त्यातले सगळेच रेप करू शकतात.
जगन इतरवेळी कदाचित चांगलाही असेल.
पण तरी तो कमलवर पाळत ठेवून मोका मिळताच तिच्यावर झडप घालतो.
आणि नंतर तिला अमानुषपणे मारूनही टाकतो.
जगन वाईट आहे. भयानक वाईट.

पण वाईट जगनपैकी एकाची एक केस आहे.

या केसमधल्या जगनला इतर जगनसारखंच पंधरा-सोळाव्या वर्षी इरेक्शन आलं.
कमलला न्हाण आलं त्याच्या एक-दोन वर्षांनंतर.
इरेक्शन आल्यावर काय करायचं हे त्याला आई-बाबांनी सांगितलं नाही.
कारण त्यांना त्याचा संकोच वाटायचा.
कमलला पाळी आली की आई तिला काय करायचं ते सांगते.
पण जगनला इरेक्शन आलं की काय करायचं हे बाबा त्याला सांगत नाही.
कारण बाबालाही ते कुणी सांगितलं नव्हतं.
बाबाच्या बाबाने त्याला एकदा नग्न बायकांची चित्रं असलेलं पुस्तक वाचताना पकडलं होतं आणि मारलं होतं.
पण इरेक्शनचं काय करायचं हे सांगितलं नव्हतं.
बाबाने तीसएक वर्षांपूर्वी हेलनला नाचताना बघून हस्तमैथुन केलं होतं.
आता तर नाचाची खूप प्रगती झालीय. जगनपुढे आता खूप बायका नाचतात. मल्लिका, मुन्नी, शीला वगैरे सगळया.
शिवाय कॅमेरा त्यांच्या शरीरावर फिरतो.
कारण कॅमेऱ्याला हे माहीत आहे की जगनला ते आवडेल.
आणि कॅमेऱ्याच्या मागच्या माणसांना खूप पैसे मिळतील.
असे खूप जगन तयार करणं हे कॅमेऱ्याचं ध्येय आहे.
पण ते असो.
चूक जगनची आहे.

जगनही मग हस्तमैथुन करतो.
ते करताना एकदा आईने पाहिलं तर तिने भंजाळून जाऊन बाबाला सांगितलं.
बाबाने मार खाल्ला होता, म्हणून त्याने जगनला पण मार दिला.
पण मार खाऊन इरेक्शन थांबत नाही.
म्हणून मग जगन पुन्हा नाच बघतो, संभोगचित्रांची पुस्तकं वाचतो, ब्ल्यू-फिल्म बघतो.
आणि हस्तमैथुन करतो.

आपली परंपरा फार थोर आहे.
तिचा विजय असो.
आपल्या परंपरेनं शिकवलं आहे की लग्नाआधी संभोग वाईट.
त्यामुळे लग्नापर्यंत थांबून नंतर सगळी कसर भरून काढली तरी चालेल.
म्हणजे पहिल्या रात्री बायकोला त्रास झाला तर चालेल.
पण लग्नापर्यंत स्त्रीचं कौमार्य अबाधित राहिलं पाहिजे.
त्यामुळे जगन नग्न बाईचे फोटो बघत थांबतो.
शिवाय अशा नग्न बायकांना वाईट समजलं जातं.
कारण त्या जगनला बिघडवतात.
पण जगनला त्या आवडतात.
कारण ज्याच्यामुळे इरेक्शनपासून सुटका मिळते ते जगनला चांगलं वाटतं.

पण इरेक्शन कायमचं कधीच संपत नाही.
जगनला आता 'बाई' हवीच असते.
तो कमलकडे आता बाई म्हणूनच बघू लागतो.
आणि एके दिवशी तिच्यावर झडप घालतो.
जगनचं जनावर होतं.

दुर्दैवाने जगन पुरूष आहे.
संस्कृती प्रगत झाली तरी संस्कृतीकडे अजूनही इरेक्शनला उत्तर नाही.
शिवाय इरेक्शनबरोबरच जगनला अजून एक महत्त्वाचं शिक्षण मिळतं.
पुरूषसत्ताकतेचं.
म्हणजे बाबा कुटुंबप्रमुख.
आई त्यानंतर.
जगन, तू मुलगा आहेस.
मुलींसारखा रडतोस काय?
जगन, तू मुलांच्यात बस बघू.
मुलींबरोबर कसला बसतोस?
जगन, मुली फक्त क्रिकेटमध्ये नाचण्यासाठी असतात.
क्रिकेट खेळायचा असतो मुलांनी.
जगन, स्वयंपाक तू नाही करायचास.
पण तुला प्लंबिंग आलं तर चांगलं आहे.
जगन, बायकांना डोकं जरा कमीच असतं.
त्यामुळे त्यांनी शक्यतो घरीच बसावं.
जगन, तू मर्द आहेस.
बाईला जिंकणं यात मर्दानगी असते.
वगैरे.

आधीच इरेक्शन आणि त्यात पुरूषसत्ताकतेचं इंजेक्शन.

जगन पार बिघडून गेलाय.
त्याच्यातला हिंस्त्रपणा जनारांनी लाजावं इतका वाढलाय.

कमलच्या मृत्यूनंतर तिच्या मैत्रिणी, आई-बाबा आणि परंपरा सगळ्यांनाच जगनचा प्रचंड राग येतो.
त्याला फाशी द्यावी असं वाटतं.
जगनला फाशी जरूरच द्यावी.
त्याने जगन नक्की मरेल.
पण नर उरेल.

कारण नर आणि मादी कधीच कायम मेलेले नाहीत. अजूनही मरत नाहीत.

नर पुन्हा हस्तमैथुन करत वाढेल आणि पुरूषसत्ताकतेचं इंजेक्शन त्याला दिलं जाईल.

आणि मादी पुन्हा अनंतकाळ पहात असलेली वाट पहात राहील.
शुभंकर संभोगाची.

- उत्पल

अश्या प्रश्नांना उत्तरे देण्यासाठी आपला स्वतःचा अभ्यास चांगला असणं आवश्यक आहे. नाहीतर काहितरी सांगताना आपलाच चेहरा गांगारला, तर मुले अजून गोंधळतात.
आणि शाळेवर किंवा पुस्तकांवर अवलंबून रहाण्यापेक्षा स्वतः माहिती दिलेली चांगली. त्यामुळे पालक आणि मुलांमधे विश्वास वाढतो.

डॉ विठ्ठल प्रभू यांचे ह्या विषयावर एक पुस्तक आहे. आता नाव विसरलो.

या विषयावर तांत्रिक दृष्ट्या प्रगत असलेल्या संस्कृतींपेक्षा आदिम, अदिवासी संस्कृतीतून शिकण्यासारखे बरेच काही आहे. त्याबद्दल कुणाचा अभ्यास असल्यास अवश्य लिहावे.
मनुष्येतर प्राण्यात बलात्कार होत नसावेत. आदिवासींमधे (शहरीकरणापासून दूर असलेल्या) होतात किंवा कसे, ठाऊक नाही.
लैंगिक शिक्षणाची पहिली पायरी नग्नतेकडे सहजतेने बघायला शिकणे/शिकवणे हे होऊ शकते.
खजुराहो वगैरेच्या काळची संस्कृती आजच्यापेक्षा जास्त निकोप, प्रगल्भ होती असे म्हणता येईल.
खिस्ती शिकवणीपासून (आदम आणि ईव्हचे आदिम पाप वगैरे) नग्नता/कामप्रेरणा धिक्कारली जाऊ लागली, असे वाचनात आले आहे. याविषयी नेमके काय घडले, हे कुणी सांगेल का?

या वयात लैंगीकता व फँटसि या दुधात पाणी असावं इतक्या एकजीव स्वरुपात असतात. माणसाला बोलायला लाज लैगिकतेची न्हवे तर त्यासोबतच्या फँटसिजची असतें. त्याची सावलीही चर्चे मधे उघड होउ नये इतपत ती नकोशी असते. सभ्यपणाचा बुरखा फँटसिवर असतो.

अश्लिलता ही फँटसिला धरुन असते आणि लैगीक शिक्षण म्हणजे फँटसि वगळुन लैंगिक माहितीचे केलेले हस्तांतरण होय. पण लैंगीकता व फँटसि मुळातच एका नाण्याच्याच दोन बाजु आहेत... अनं दर वेळी फक्त एकच बाजु उलगडवणे नक्किच जिकरीचे काम आहे.

प्रत्येक व्यक्तीने आधी आपली शारीरिक व मानसिक स्वच्छता आणि आरोग्य जपले तरी चांगली सुरवात होऊ शकेल.

अजुनहि कुनाच्याच प्रतिसादात नाविन्य नाहि . तेच तेच वाचल्यागत वाटतय .

भारतातील दारिद्र्य रेषेखाली जगणार्या लोकसंख्येचे प्रमाण जास्त आहे अशा हातावर पोट भरणार्या लोकांनी कधी शाळेचे तोंडही बघितलेले नाही त्यांच्या मुलांचीही तीच गत खेळण्याच्या - शिकण्याच्या वयात ही मुलेमुली रस्त्यावर / सिग्नलवर पेपर विकताना ,भीक मागताना किंवा एखाद्या कारखाण्यात बालकामगार म्हणुन काम करतात. "लैंगिक शिक्षण" ह्या विषयापासुन अशी मुले कोसो दुर आहेत . अशा मुलांचा शालेय शिक्षण हा विषयच बाद आहे ,अशा मुलांना पालकाकडुन काय माहीती मिळणार ? " ह्यांच आला दिवस कसातरी ढकलायचा ह्या तत्वावर जगणारी ही मुले अन हाता- तोंडाची कशी गाठ पडेल ? रोज ह्या विवंचनेत जगणारा पालक काय शिकवणार ? अन काय माहीती देणार ?
त्यामुळे अपुर्या माहीतीअभावी हाच समुदाय एडस सारख्या भयंकर आजारांना बळी पड्तो

लैंगिक शिक्षण सार्वत्रिक झालं ? शाळेमधे लैंगिक शिक्षण दिल्याने निश्चित फायदा होईल पण लोकशाही व्यवस्थेत पालकांचं मत देखील विचारात घेतलं गेलं पाहीजे का ? विरोध असलाच तर त्यांचं म्हणणं ऐकून योग्य बाजूचा विचार व्हायला हवा. गैरसमज असल्यास दुर केले गेले पाहीजेत. लैंगिक शिक्षण देताना शास्त्रीय माहिती देणं इतकंच अभिप्रेत आहे कि नैतिक बाजूही शाळेत सांगितली गेली पाहीजे अशी अपेक्षा आहे ? एकतर नैतिकतेच्या कल्पना समाजागणिक बदलतात, त्यातून ज्या काही ऑल इंडियन नैतिकता संघाच्या कल्पना आहेत त्यांचं पाश्चात्यिकरण होत चाललंय. पाश्चात्यिकरण होणं हा शब्द योग्य /अयोग्य या संज्ञांशी जोडला जाऊ नये. लीव्ह इन रिलेशनशिपला मान्यता, समलैंगिक विवाहांना मान्यता या कल्पना हळूहळू आपल्याकडे मान्य होत आहेत. पण सर्वत्र मान्य असतील असं नाही. मुलांना या संबंधीचं शिक्षण योग्य वयात मिळणंहि आवश्यक आहे. स्त्री आणि पुरूष याशिवाय तिस-या लिंगाचे लोक यासंबंधीचं शिक्षण मिळाल्यास अशा लोकांबद्दल हेटाळणीचा / भीतीचा दृष्टीकोण जाऊन माणूस म्हणून समजावून घेण्याची वृत्ती विकसित होईल.

सध्या हा विषय अधून मधून डोकं वर काढतोय याला कारण दिल्लीच्या घटनेचा जनमानसावर झालेला परिणाम. पण अशा घटनांची प्रतिक्रिया म्हणून असे कार्यक्रम राबवण्याला माझा सख्त विरोध आहे. भावनेवर नियंत्रण ठेवता येणं हा त्या शिक्षणाचा एक भाग असला पाहीजे.

उद्देश क्लिअर असले म्हणजे झालं. त्यानंतर गुन्ह्यांत वाढ झाली किंवा अमूक एक ठिकाणची आकडेवारी काय सांगते याला फारसा अर्थ राहत नाही. आपलं काम आहे योग्य ते संस्कार देणं. जे आपल्या हातात आहे ते आपण करावं. गुन्हा करण्यापासून परावृत्त करण्यासाठी वारंवार संस्कार असावे लागतात. समाजत कुठली गोष्ट गुन्हा मानली जाते हे माहीत असूनही तसं करावंसं वाटणं याला इतर अनेक गोष्टी जबाबदार असतात म्हणून चोरी वाईट, परीक्षेत कॉपी करणं इ. इ. वाईट हे सांगणं आपण सोडून देत नाही. मुद्दा स्पष्ट झाला असावा असं मानतो.
धन्यवाद

अजूनही भारतात तीच स्थिती आहे की आता गुप्तरोग/ एडस आदि रोगांची माहीतीदेखील सांगीतली जाते?

शाळेत किंवा मोठ्या लोकांना, दोन्ही केसेसमधे आता तरी सेक्स म्हणजे केवळ रोग, धोका, अनचाहा गर्भ इतकंच सांगितलं जातं. अर्थातच हे मुद्दे अत्यंत महत्वाचे आणि प्राथमिकतेने सांगण्याचे आहेतच, पण सेक्स या गोष्टीत काही आनंद असू शकतो हे कोणाला जाणवणारच नाही इतपत दहशत बसते आहेच.

त्याउलट त्यातील आनंदाचा भाग सर्वांना आपोआप समजेलच असं गृहीत धरलं जातं. पण मनुष्य म्हणून जी समाजव्यवस्था आपण स्वीकारली आहे त्यात निसर्गतः तसं होतंच असं नाही. आणि आनंद या अँगलने पाह्णारा एकच सोर्स सर्व पौगंडावस्थेतल्यांना उपलब्ध आहे तो म्हणजे एकदम सविताभाभी किंवा चंद्रलोक टाईपचे दुसर्‍या टोकाचे लेखन. योग्य, वास्तव आणि सर्व बाजूंनी माहिती मिळणं कठीणच.

काय गरज आहे ह्या लैंगिक शिक्षणाच्या थेरांची. आज आमची पन्नाशीतली पिढी आहे. आम्हाला कोणी लैंगिक शिक्षण दिलं ?
अरे, पाण्यात पडल्यावर पोहोता येतं, हेच ( आणी असेच) आम्ही शिकलो. ऊगीच ह्या विषयाचा बाऊ केला जातोय.

लैंगिकतेबद्दल शाळेत शिकवलम जावं हे पटलं - पटतं.. मात्र विद्यार्थांना हे पालकांनी समजावल्यास अधिक उत्तम नाही का?

पालक स्वतःच्या पाल्याला जर इतक्या खुलेपणाने सांगु शकत नसतील तर शिक्षकांना हे विद्यार्थ्यांपुढे सांगणे किती अवघड जात असेल याचि कल्पना येऊ शकते.

यापेक्षा शासनाने काहि शास्त्रशुद्ध विडियो बनवावेत आणि ते शाळां-शाळांमधून दाखवावेत, ज्यामुळे कोणला 'सांगायची' गरज रहाणार नाही मात्र टार्गेट ऑडियन्सला सगळं काही समजेल.

बाकी, सेक्स ही पुनरुत्पादन करण्यासाठी आणि स्त्रियांवर हक्का गाजवण्यासाठी करण्याची क्रिया आहे असे गैरसमज असणार्‍या समाजात योग्य माहिती पाल्यांपर्यंत झिरपायला वेळ हा लागणारच

अवेअरनेस कोणत्या बाबतीत द्यावा यालाही काही मर्यादा आहेत. अरे, भुकेलेलं लेकरु आई कडून अगदी जन्मताक्षणीच गरज
भागवितं. त्याला पोट कसं भरायचं हे कोणी शिकवितं ? तसेच या विषयाचे आहे. ऊलट या विषयावर (एडस, कंडोम )
इतके साहित्य रस्तो रस्ती ,अगदी बस च्या पार्श्वभागीही उपलब्ध आहे, कि वेगळे शिकवायची काय गरज आहे?

आपली माघार !
आजकाल भाच्चे कंपनीच इतकी बुद्धिमान झाली की ती मामाचा "मामा" करतील.
लैंगिक शिक्षण म्हणजे पोर्नोग्राफी बघण्याचा राजमार्ग नव्हे.
सहमत.
अगदी म्हणूनच या विषयावर 'आधिकारीक' पातळीवर शिकवायची गरज आहे.
म्हणजे अधिकारी व्यक्ति कोण? व तिने एक्झॅक्ट काय करावे?

(नववी पासून) काही प्रमाणात याबद्द्ल माहिती देण्यात आली आहे, मी अजून ते पुस्तक पाहिले नाही. त्याबद्दल फक्त ऐकले आहे. एक मात्र नक्की, पूर्वीपेक्षा आज सर्व माहिती सहज उपलब्ध असल्याने मुलांपर्यंत पोहोचणारी माहिती योग्य दिशेने आहे की नाही हे पाहणे, सजगतेने लक्ष ठेवणे आणि गरज पडेल तेव्हा योग्य दिशा दाखवणे हे महत्त्वाचे आहे. लोकसत्ताच्या चतुरंग पुरवणीतून याबाबत पालकांसाठी मार्गदर्शन करण्याचा प्रयत्न करण्यात आला होता.

खरतर इथले प्रतिसाद वाचुन काही समजेल अशी आशा होती. पण आता मीच बोलते.
या बद्दलच शिक्षण आवश्यक का?
एक अनुभव. कॉलेजात मैत्रीणीच्या भावाच लगन झाल. त्यावेळच्या अन आताच्याही मत प्रवाहापणे "इतक्यात नको" असा सगळ्यांचा भर होता. मग नविन लग्नाच्या दोघांनाही घरच्या "फॅमिली डॉकटर" कडे पाठवण्यात आले. डॉकटर काकांनी मुलाला लहानाच मोठ होताना पाहिलेले. मग त्याम्नी कंडोम घेउन ते कसे वापरायचे ते हाताच्या अंगठ्याचा वापर करुन सागितले.इकडे महिन्याभरात उलट्या सुरु. नवरा तावला, बायको त्याच्यावर गरम. मग हे कस झाल हे पहायला डॉक्टरकाकांकडे. डॉक्टरांनी जेंव्हा खर कारण ऐकल तेंव्हा त्यांनी डोक्यावर हात मारुन घेतला. मैत्रीणीच्या भावाने डॉक्टरांच्या सांगण्याबरहुकुम कंडोम अंगठ्यावर चढवलेलं. मैत्रीण सांगत होती,"माझी वहिनी इतकी चिडली होती सांगु. काहीही माहिती नाही अन लग्न करतात म्हणाले भावाला." आता हे ऐकताना मग नक्की कस वापरायच कंडोम अन कंडोम म्हणजे काय हे प्रश्न आम्हालाही पडले होते.
अन आज माझी १४ वर्षे कन्या शाळेत टिचरला आम्ही प्रोटेक्शनवरुन चिडवल म्हणुन सांगत येते. कंडोम क्लास मध्ये आणुन दाखवले गेले. माझ एकच तत्व आहे, ऐकताना चेहर्‍यावर कोणतेही भाव आणायचे नाहीत. तिला कस सांगायच हे ज्ञान मला नाही. नवरा तर सपशेल पळ काढतो. मग तिला जी सर्वंकश माहिती शाळेत मिलतेय त्याला निदान काहीतरी हॉरीबल असल्यासारखे रिअ‍ॅक्ट न करणे एव्हढा शहाणपणा मला कळतो. बाकि कधी तिनेहोउन काही विचारल तर मी जमेल तेव्हढ शांतपणे उत्तर देते.
तरी माझी मुलगी १४ वर्षाची आहे. इथे ६ वी पासुनच हा विषय तज्ञ बोलावुन शिकवला जातो. मी प्रायमरी शाळेत व्हॉलेंटीअर करते.एकदा स्टाफरुम मध्ये ६वीची क्लास टिचर आली अन साम्गु लागली. माझ्या वर्गातली मुल जमिनीवर पडुन गडाबडा लोळत होती, अन त्यांच्या डोळ्यातुन पाणी गळत होत. व्हाय शुड वी मास्टरबेट हा प्रश्न विचारला त्यांनी त्या त्ज्ञाला अन तो सांगतो दॅट इज यॉर नीड. म्हणजे जेम्व्हा मुलांना अजुन या भावनेची ओळखसुद्धा नाही तेंव्हाच या गोष्टी सांगुन, जेंव्हा त्यांना याची गरज भासेल तेंव्हा आपण असे का वागतोय या गोष्टीचा ताण नाहीसा होत असावा. आता याचा परिपाक म्हणजे माझ्या मैत्रीणीच्या सहावीच्या पोरीने त्याच दिवशी कारमध्ये शिरल्या शिरल्या तिच्या एक वर्ष मोठ्या भावाला आईवडिलांसमक्ष विचारल्"डु यु मास्टरबेट" अन बिचार पोरग आई बाप सारे लालेलाल झाले.
पण एकुण मला वाटत ते हे की त्यामागचा स्ट्रेस नाहीसा झालाय, जो आमच्याबाबतीत होता.