एका नव्या सभ्यतेची ओळख.

नमस्कार मंडळी,

एकदा असाच मनात विचार आला, आपण काय जपुन ठेवतो बरं? पैसा? माणसं? सुखं? ईतर काही?
नाही.. मग काय? तर आठवणी. ज्या कायम सोबत राहतात, अगदी मरेपर्यंत. बाकी सगळं क्षणिक. नाही का?

**************************************************
आज नविनच लोकांना भेटलो, कधी विचारच काय तर कल्पना सुद्धा केली नव्हती. एका मित्राला भेटायला काय गेलो आणि एक नविन विश्व पाहुन आलो. शनिवार रात्र म्हणुन पार्टी चालु होती तिथे, नविन चेहरे, नविन लोकं, खरं तर मित्राला बरोबर घेउन लगेच निघायचे होते तिथुन पण हे लोकं एवढे आग्रही होते की मला तिथे तास दोन तास थांबायला भाग पडलं. पहिल्यांदाच मार्गारिटा प्याली, आवडली. :)

फिजी.. कधी काळी फक्त ऐकुन असलेला एक देश, कुठे आहे हे सुद्धा माहित नाही. मी तिथे गेलो आणि त्यांनी मी ईंडीयन आहे म्हंटल्यावर माझे पाय खेचायला सुरुवात केली. (पण मी अस्सल पुणेकर्+मुंबईकर असल्याने त्यांची डाळ काही शिजली नाही.. ;) )

असो.. तर थोड्या वेळानंतर हे लोकं म्हणजे सगळे हिंदू आणि मुळ भारतीय असलेले लोकं भारताबद्दल्/हिंदूत्वाबद्दलच्या शंका कुशंकांच निरसन माझ्या थोड्याफार ज्ञानामधुन शोधु लागले, (मनातल्या मनात मी शॉक्ड होतो, फिजी बद्दल काहीच माहिती नव्हतं.) पण एवढं कळालं की हे कधी काळी भारतातुन तिथे स्थायीक झाली आणि तिथलेच झाले. भारतापासुन कितीतरी हजारो मैल लांब पण आजही भारतीय सिनेमे पाहतात, हिंदी बोलतात, भारतीय पद्धतीचे जेवण जेवतात पाहुन मी अवाक झालो होतो.

मग मी काय करतो, खातो, शिर्डीचे साईबाबा - सत्य श्री साईबाबा मधला फरक, मी हिंदू धर्माला मानतो का? पित्रुपक्ष भारतात कसा करतात (खरं तर इथे मला चक्कर आली होती.. फिजी मधे पित्रुपक्ष??? बापरे.. ) देवाची पुजा कशी करतात.. (थोड्या वेळाने कशी करावी इथपर्यंत वेळ आली होती.)

मग इथे भटजी लोकं आम्हाला काहीही सांगुन कसलीही पुजा करायला लावतात आणि हजारो डॉलर्स घेउन जातात असा वादविवाद सुरु झाला, त्यावरुन त्यांच्यामधे आपसात खुपच वाद झाला, मी गप्प बसुन नुसता ऐकत होतो, पण मला मधे खेचलच आणि गुरुजी बोलतात तेव्हा सगळा वर्ग शांत असतो तसा मी बोलताना सगळे लहान मुलासारखे ऐकत होते, अर्थात मी माझ्या तुटक्या-फाटक्या ज्ञानाप्रमाणे माझे मत मांडले (काही मिपाकरांची फार आठवण झाली.. मनात लाज वाटली, पण काय करु? वासरात लंगडी गाय शहाणी म्हणतात ना, तसा काहीसा प्रकार होता)

शेवटी मला निघणं भाग होतं तिथुन, पण मन काही निघत नव्हतं.
वाटलं की जग किती मोठं आहे आणि आयुष्य किती छोटं...

अजुनही बरीच माहिती मिळवायची आहे खरं तर, मे बी नेक्स्ट टाइम, विथ सम मोअर मार्गारिटाज्...

आपलाच,