पाककृती

पाऊस तर काही जायचं नाव घेत नाही तेव्हा म्हटलं जे करायचे राहिले आहे.. ते मिरचीचे भजे आज करावे. अगदी झणझणीत!!!

साहित्य:
सात आठ कमी तिखट मिरच्या
एक छोटी वाटी तांदळाचे पीठ
एक मोठी वाटी डाळीचे पीठ
जिरे ओवा, हिंग हळद चवीपुरतं मीठ हवा असेल तर खायचा सोडा

साहित्य उकड साठी - १ वाटी सुवासिक तांदूळ पिठी. (आंबेमोहोर किंवा बासमती ची घ्यावी ), १ वाटी पाणी, तूप, मीठ.
सारण साठी - बारीक किसलेले ओले खोबरे १ वाटी, १ वाटी किसलेला गूळ तूप, वेलची आणि जायफळ पूड, खसखस एक चमचा.

करायला गेले नारळाची वडी झाली नारळाची चिक्की
असो.
साहित्य:

एक फुलपात्रं ओल्या नारळाचा चव
अर्धे फुलपात्रं साखर
दोन चमचे तूप
विलायची पावडर
रोझ सिरप २-४ चमचे
मिल्क पावडर/दुधाची साय
सजावटीसाठी सुका मेवा

पावसाळ्याचे दिवस आहेत आणि अळुच्या वड्या बनवायलाच पाहिजेत. या वेळेस मी गुजराती पद्धतीचा अळूच्या पत्र्या असे त्याला म्हणतात अशा ही करायच्या ठरवल्या.

नमस्कार मिपाकर्स ..

आपण सर्व जाणतोच की भारतीय खाद्यसंस्कृती ही विविधतने नटलेली व प्रचंड मोठी आहे. प्रत्येक राज्यात, प्रान्तात, जिल्ह्यात एवढेच काय प्रत्येक गावा गावात खाण्या पिण्याचे असंख्य व वेगळे वेगळे प्रकार पहायला मिळतात. जे पिढी दर पिढी पुढे सुपुर्द केले जातात पण काळाच्या ओघात त्यातले काही पदार्थ नामशेष होत जातात.

कैरी म्हणजे माझ पाहिलं प्रेमच आहे .लहानपणी अशा तिखट मीठ लावून कैरी खायचे की समोर बघणाऱ्याचेच दात आंबायाचे.आता तर कलमी आंब्याच्या कैऱ्या अजिबात आंबट नसतात तेव्हा छान आंबट गोड लागतात.अगदी दुकानदार सुट्ट्या पैशांऐवजी कच्चा आंब चोकलेट(गोळी) द्यायचा ती पण मलाच दिली जायची ;)

नमस्कार मिपाकर्स.

आज रामनवमी व त्याबद्दल आपल्या सर्वांना खूप शुभेच्छा.

रामनवमी निमीत्त आज मी दोन पाककृती मिपावर सादर करत आहे.
पानकम व कोसांबरी.

दक्षिण भारतामध्ये( प्रामुख्याने कर्नाटक, आंध्र व तमिळनाडू) मध्ये भगवान राम यांना या पदार्थांचा नैवेद्य दाखवला जातो.

पार जळगावहून वांगी आले होते.ही वांगी आकाराने ओव्हल मोठी ,फिक्कट हिरवी असतात.यात बिया कमीअ असतात.२०१६ साली जळगावी वांग्यांना GI tag ही मिळाला आहे.
शेवटी हे एकच राहिले होते.तेव्हा जळगावी भरीतची पाकृ लिहिण्याची आणि चित्रित करायचे ठरवले.हा पदार्थ हल्लीच शिकल्यामुळे करून खायला घालायला उत्साह वाटतो आणि झटपटीत होतो.

'शेळी जाते जिवानिशी आणि खाणारा म्हणतो वात्तड कशी?' म्हण सुपरिचित आहेच. मेमे व्हायरल करणार्‍यांचे म्हणी बनवणारे पुर्वज असावेत कि काय अशी शक्यता वाटते. या म्हणी वापरण्यास सुलभ असल्यातरी बनवणे आणि व्हायरल करण्याचे कौशल्य सोपे नसावे. 'जाणारा जातो जिवानिशी आणि मास्क न वापरणारा म्हणतो मास्क कशाला' अशी म्हण जाणिव पुर्वक बनवली तरी व्हायरल करणे कठीणच.