एका मास्तराचे मिपामालकास पत्र. ;)

प्रिय मिपामालक.

सगळीच माणसं संस्थळावर नीट नसतात, आणि सगळीच तितकी सरळ. हे शिकेलच ना 'तो' मात्र त्याला एकदा सांगा. संस्थळावर प्रत्येक चांगल्या सदस्यांबरोबर एक 'गर्दीही' असते. आपला 'हिशेब टीशेब' ठेवणारेही असतात. आपल्या 'सोसायटीत' आजूबाजूला असतात तसे 'रंगेल' माणसंही असतात. संस्थळासाठी आयुष्य समर्पित करणारे सदस्य असतात, काही काड्या टाकणारेही असतात, तसे सदस्यांना जपणारे ....!

मला माहीती आहे. संस्थळावर सगळ्याच गोष्टी नाही बोलता येत आणि सांगताही येत तुम्हाला.... तरीही, जमलं तर एकदा व्य.नि. मनीतून त्याच्याशी बोला आणि त्याला सांगा... सदस्य जपावा लागतो, सांभाळावा लागतो. मनावर ठसवा त्याच्या की अजिबात वेळ नसतो मला. कधी कधी निर्णय वाईटही घ्यावा लागतो. एक एक सदस्य मला सोनचाफ्यासारखा प्रिय असतो. काही दिवस कसे शांत राहावे लागते, हे सांगा त्याला. मिपावर संयमाने आणि आनंदाने कसे राहावे हेही शिकवा त्याला.

तुमच्यात त्राण असेल तर त्याला टोकाचे प्रतिसाद टाकू नको, कोणाची अक्कल बिक्कल काढू नको, हेही शिकवा त्याला. उदंड उत्साह आवरता आला तर आवरत जा, आपलं 'अव्वल ज्ञान' व्यक्त करायला भीत जाऊ नको म्हणावं, संस्थळावर कुणालाही नमवणं सर्वांत सोपं असतं !

जमेल तेवढे दाखवीत चला त्याला मिपावरचे नियम, काही स्वतःचे, काही असलेलेले, काही नसलेले. जगू द्या त्याला मिपावर निर्वीवाद, बोलू द्या त्याला अमर्यादित. घेऊ द्या त्याला घेता येईल तितकी भरारी...कापू नका त्याचे पंख, बसू द्या त्याला इथे, तिथे, आणि तिकडेही.

मिपावर त्याला हा धडा मिळू दे, वादविवादात अपयश आले तरी ते स्वीकारलंच पाहिजे. तोच बोनस असतो मिपावर जगण्याचा. आपल्या कल्पना, आपले विचार याच्यावर त्याचा प्रचंड विश्वास आहे, सर्वच त्याला चूक ठरवतात तेव्हा तो चिडतो, भांडतो. इथेच प्रचंड संयम ठेवायला शिकवा त्याला...!

त्याला समजावून सांगा, चांगल्याशी चांगलं वागतांना कोणाला अद्दल घडवायच्या फंदात पडू नको. त्याला हे पुरेपूर समजवा, की सर्वच ज्ञान इथे विकू नको, त्याची इथे किम्मत नाही. अनेकांच्या 'अंहं' लटकून पडतो. दुर्लक्ष करता आले तर कर म्हणावं. पण तुझ्या ज्ञानाची पाटी मिरवू नको, टोचा मारणार्‍या झुंडी आल्या तर त्याला दोन पावले मागे घ्यायला शिकवा आणि ठसवा त्याच्या मनावर की सत्यासाठी पाय रोवून लढतांना....रक्त आटवू नको म्हणावं जालावर.

त्याला प्रेमाने वागवा म्हणतोय पण म्हणजे लाडावूही नका. आणि हेही त्याला सांगा की जालावर ऐकायचं शिकवा त्याला, थोडक्यात भांडावं आणि अभ्यासूही मोजकंच बोलावं. कोण काय बोलतं ते आपल्या मनाच्या चाळणीतून चाळून घेतांना काही बरोबर असेल तर तेही स्वीकार म्हणावं...!

आभासी जगात 'तावून सुलाखून' निघाल्याशिवाय मानाचं पद आणि दरारा निर्माण होत नाही आणि झाला तरी त्याला फारशी किंमत नसते जालावर. त्याच्या रोमारोमात भिनवा की कोणत्याही शौर्यासाठी, संयमच आवश्यक असतो. तरच त्या ज्ञानाला किंमत असते.

आता इतकं ऐकलंच आहे तर आणखी एक सांगा त्याला, मला सर्वांचं ऐकावं लागतं, असेल उन्नीस बीस होत त्यातही पण उरातल्या बर्‍याच गोष्टी दाबून काही निर्णय घ्यावेच लागतात. अजून एक सांगतो, आसवं ढाळायची त्याला अजिबात सवय नाही. जमलं तर तितकं तुच्छ्तेने बोलणं टाळता आलं तर टाळ म्हणावं. कोणतेच रस्ते कधीच कायमचे बंद होत नसतात. प्रत्येक दिवस नवा असतो. नव्याने 'नवा' मार्ग शोधायचा. विजनवास एक संधी असते.

माफ करा मालक ! आज पावसाळी सायंकाळ म्हणून मी फार बोलतो आहे, खूप काही खरडतो आहे. पण पाहा. जमेल तेवढं अवश्य कराच !

आमचा जालमित्र भलताच हट्टी आहे, पण भलताच भारी आहे हो तो !!!

-प्रा.डॉ. :)

प्रेरणा : अब्राहम लिंकनचे हेडमास्तरांस पत्र