रडू

खास बिका-टच.
बर्‍याच दिवसांनी. आवडले हेवेसांनल.

बिकाशेट लिहत जा की राव असं नेहमी.. !!

लेख खुप आवडला.

बायकांच्या वाट्याला येणारी घुसमट तर नसेल अशी बाहेर पडत? हा मोकळं व्हायचा तर मार्ग नव्हे? मेलेले आप्त फक्त निमित्त असतील. ही तर सगळी स्वत:ला जिवंत ठेवायची धडपड!’

__/\__

बिकाशेट लिहत जा की राव असं नेहमी.. !!
+१

अतिशय आवडला!

फार आवडला लेख.थोडक्यात सगळं सांगुन जाणारा.

आवडला लेख...

खास बिका ष्टाइल.

"अच्च्छे दिन आ रहे है"
मिपा वाचकांसाठी

लेख आवडला बिपिनदा. हे पूर्ण गाणे मिळेल काय?

_/\_

सहज जाता जाता काळजाची तार छेडलीत बाॅ !

खरच बायकांना मिळालेले हे एक वरदानच आहे. बर्‍याच वेळेला रडावेसे वाटते पण रडता येत नाही.

पैजारबुवा,

वाह

क्या बात हे बिका सेठ

जबरी!

बिप्स मस्तच

बिपिनदा
तुझ्या वाढदिवसाची भेट आवडली

अरे! किती दिवसांनी?
देर है लेकिन अंधेर नहीं किंवा देर आये, दुरुस्त आये असं काहीतरी सुचत होतं.
पण नको. लेख छान आहे त्यावर कुठलेच शेरे, विनोदी का होईनात, नकोत.

बिपीनदाला वाढदिवसाच्या शुभेच्छा!

लेख आवडला

आवडलं!

वाढदिवसाच्या शुभेच्छा!

नि:शब्द

नि:शब्द

एकदम छान..

आवडला लेख . रडण्याने मन हलकं होतं. हंसण्याच्या क्लबपेक्षा एकांतात मनसोक्त रडावे. फायदा होतो.

मस्त!!

वरती पैजारबुवांच्या प्रतिसादाशी सहमत!!

अं हं बिक्स्!
एकेका ओळीला एकेक सलाम!
असेच लिहिते रहा.

आणि हो तीर्थ क्षेत्री माणस पाहन आपल् तुपल सेम सेम.

"ही तर सगळी स्वत:ला जिवंत ठेवायची धडपड!"
छानच..

मस्तच... खुप आवडलं

खूप आवडलं.

आमचा बिट्टू भुभु माझ्या मांडीवर गेला. डॉक्टरांनी इंजेक्शन दिले व शांतपणे गेला.स्पर्श लाकडा सारखा झाला काही क्षणात. मला हुंदका आवरला नाही. खर तर खूप रडायच होत.पण व्यक्तिमत्व आड आल. कंठात दाटलेपण होत.त्याची कळही जाणवली. आजही एकटा असलो की हुंदकतो.

बिकाशेट..._/\_

बहुत दिवसांनी वाचायला मिळालं मालक तुमचं काही. 'ह्या' चं निस्पृह अलिप्तपण भावलं.

लेखन भावलं विशेषकरून दुसरा प्रसंग.

परवाच एक सत्यघटनेवरचा चित्रपट पाहिला - The Prize Winner of Defiance, Ohio.

या चित्रपटामध्ये अमेरिकेतील निम्न मध्यमवर्गातील एका जोडप्याची कहाणी आहे ज्यांना १० मुलं असतात. बायको गृहिणी असते अन नवरा फार पगार नसणारी नोकरी करत असतो. ते घर व्यवस्थितपणे चालत असतं केवळ त्या घरातल्या स्त्रीच्या कल्पकता, सहनशीलता या गुणांमुळे.

त्यात तो नवरा, अधून मधून तापट पणे वागणार, घरात तोडफोड करणार. संपूर्ण चित्रपटात त्या कुटूंबातली आई अभावानेच रडताना दाखवली आहे. त्या चित्रपटातील प्रसंग पाहताना प्रत्यक्षात माझे मन लहानपणापासून पाहत आलेल्या असंख्य उदाहरणांमध्ये घुटमळत होते. कधी जवळच्या नातेवाईकांमध्ये, कधी शेजारी राहणार्‍यांंमध्ये, कधी घरी कामाला येणार्‍या मोलकरणींमध्ये तापट नवरा अन सहनशील बायको. अक्षरशः मुलांच्या १० वीच्या फॉर्मसाठी राखून ठेवलेले पैसे ही बाप मंडळी दारूमध्ये उडवणार.

प्रत्येक रडू समोरच्यांना दिसेलच असं नाही :-( .

मिपावरची जुनी माणसं आजकाल फारशी लिहितच नाहीत. प्रतिसादात कधीतरी येतात, लेख तर दुर्मिळच!!

सर्व जुन्या-जाणत्यांना विनंती: प्लीज, लिहिते व्हा!!

बिका ..... 'मेलेले आप्त फक्त निमित्त असतील. ही तर सगळी स्वत:ला जिवंत ठेवायची धडपड!’ हे खरेच आहे. प्रत्येक प्रसंगाला सेप्रेट रडत बसण्या इतका वेळ आणि स्पेस नसते. छान लिहिलेय.

आणी रडणे या विरुद्ध गोष्टी आहेत अशी आपली शिकवण असते सहसा त्यामुळे रडु आले तरी आवेग आवरता येणे असेच शिकवले जाते. [ पु ल - रावसाहेब ] मी पण intoxicate एखादे सुन्दर गाणे मनपासुन रडुन घेतो...

लेख अत्यंत आवडला.

अहाहा !!

कित्ति सुंदर लिहिले आहे बिकाशेट !!

असेच लिहित रहा !!

पुभाप्र

तुम्ही हल्ली का नाही ओ लिहीत?
किती छान लिहिले आहे, लेख खूप आवडला बिका.

आवडल. :)

सुंदर !

मोजक्याच शब्दात लिहीलेला. आवडला आहे.

रडण्याच्या अनेक तर्‍हा, अनेक घुसमटलेली कारणे.

कधी उगाच कातरवेळेची हुरहूर म्हणूनही रडू येते ('ये नीर कहाँसे बरसे, ये बदरी कहॉंसे आयी है?').

चिनी माणसे आत्यंतिक रागानेही रडतांना पाहिलीत. आपल्याप्रमाणे आपल्या भावनांना सहजमुक्त खुला वाव देणे त्यांच्यात नाही. तेव्हा एरवीच घुसमट खूप. त्यातून कुणी आपला अपमान केला, टाकून काही बोलले, अथवा काही आगळिक केली, आणि त्याबद्दल आपण काहीही करण्यास असमर्थ आहोत, अशा अगतिकतेच्या क्षणी ही माणसे मूकपणे रडतात. डोळ्यातून अश्रू येतात, हुंदका येत नाही, आवाज नाही. सर्व शांत, पण एका घुसमटीने धुमसणारे!

काय प्रतिसाद लिहावा हे आजवर उमगलेले नाही..

वाचून "फाईट क्लब"ची आठवण झाली. मस्त!

लेख आवडला.कृपया ते गाणे इथेही टंका.

बिकाशेठ लिहिते व्हा परत.

सुरेख लिहलयं बिका!
अभिजीत अवलिया - लेख वर काढल्याबद्दल अनेक आभार.

सुरेख लेख!

सुरेख!!

थोडक्यात सगळं सांगुन जाणारा लेख.
+११११