संध्याछाया..

वा वा !!!

हम्म.
संगमेश्वर , सासवड :)

सहज..सोपी..रचना..

फोटोही चांगला आहे!या लवकर पहाटेच्या भुपाळ्या घेऊन.

अप्रतीम रे बुवा, मस्तच

बरखा रितू आयी असे काहीतरी !

अप्रतिम!

खुपच सुंदर कविता आत्मबंध ! एकदम हळुवार . फारच छान :)

लिहित राहा !

वाह

मान गए उस्ताद

हिशोब मी हि कशास बांधू? उरतो तिच्याच पाशी
देवाघरचा मी हि मानव नाते आकाशाशी

सुंदर

फोटो पण छान आहे

आवर गुर्जी ईज ब्याक वित ब्यांग :)

छान कविता!

छान कविता !!

फोटो पण अगदी सुंदर आलाय!

बुवांच्या आयुष्यात सप्तरंगी पहाट उजळली !
आणि त्यामुळे(च)
सुरमयी संध्याकाळ त्यांना आकळली !

नाखु चारोळीवाला

बुवा मस्तच हो. कविता पण आणि फोटो पण. तेवढे फोटोतल्य वायरी तेवढ्या तुमच्या लाडक्या पांडुब्बा कडून काढता आल्या अस्त्या तर बहार आली असती. ;)

.

कविता अण फटू दोणी छाण हाये...अता हिकडं येकदा जाऊन यावं म्हण्टो.

.

अतिशय सुंदर कविता. सकाळी सकाळी वाचली तरी कवितेचा मूड जाणवला...

फोटोमुळे वेगळाच इफेक्ट आला. पण दिला नसता तरी कातरवेळचं देवालय आणि संध्याकाळ हे खूप आवडलं. शेवटचं कडवं गंभीर करून जातं.

फोटो आणि कविता आवडली. स्पावड्याने एडीट केलेला फोटो मस्त आलाय.

हिशोब मी हि कशास बांधू? उरतो तिच्याच पाशी
देवाघरचा मी हि मानव नाते आकाशाशी

मस्त एकदम