ओले काजु आणि मॅन्गो मार्गारीटा

थोडी वेगळी; पण आहे भयकथाच :-)

मेले हसून! अजुन बऱ्याच जिलब्या येणे बाकी आहे!

एकुणात पराण्णा आणी सोकाजीराव त्रिलोकेकरांमधे "असं" किंवा "तसं" काही आहे असं म्हणायचं आहे वाट्टं !!!!!!

आवडल्या गेले आहे!!

=)) =)) =))

ते मर्मबंधतली ठेव वगैरे भाषा तोंडी यायला चाळीस तरी पावसाळे पहावे लागतात. आपल्याला ती लवकरच येऊ लागली आहे. एकूण द्रष्टेपणाचे लक्षण आहे !

या खिडकीतनं, त्या खिडकीतनं

या पेक्षा या सायटीवरुन त्या सायटीवर अस लिही.
पराला खिडकी रुचायची नाही.

लिहिलय मात्र मस्त.

स्पावड्या..यु टू .
जबरा एकदम.

ओल्या आणि गोड, सुरेख वगैरे काजूची साले मस्त असतात, कोवळी असतात. खाऊन टाकली तरी त्रास होत नाही. कधीकधी मलाही काजू खाताना राहिलेली साले कचऱ्याच्या बादलीपर्यंत जाऊन टाकण्याचा कंटाळा येतो. पण तेव्हा मी ती गपचूप बाजुच्याच्या खिशात टाकतो.

लंबकर्ण

अतिशय उत्तम, मस्त, खुमासदार विडंबन..

मज पामराच्या एका क्षुल्लक लेखाचे इतके छान विडंबन झाले याचा आनंद वाटतो..

जियो..! :)

मिपावरच्या जिलब्या!!

परंतु अशा अनेक लहानसहान आठवणीच कुठेतरी मर्मबंधातली ठेव होतात आणि तीनसांजा झाल्या की या खिडकीतनं, त्या खिडकीतनं घिरट्या घालायला लागतात, अस्वस्थ करतात..!

"ते" आठवले :)

काय रे स्पांड्या वय वर्षे 55 झालय की रे अता तुझे मेल्या काजु खाताना कवळी संभाळ रे बाबा :)) ;) :-P :-D

सारखं आपलं परा, सोत्री, सौंदर्यफुफाटा, बाईक्स न फोटो.

उगा त्यातून टाकलेल्या क्षणिक जिलब्या...
बॉर झालो राव.

***************************************

- ह्ल्क्या घेणे

छान केलयं विडंबन.. :))

'माझ्याजवळ द्या ती सालं.. त्यापासून पण एक झकास गोवन कॉकटेल बनवतो मी'

सोत्री, पाकृची वाट बघत आहे.. येउद्या..

'केतकी पिवळी पडली' कारां च्या धोतराला हात?

आठवण छानच.
बाकी शेवटुन चौथी आणि तिसरी ओळ अगदीच दवणीय झाली आहे. ;)

:D :D :D

अतिशय उत्तम, मस्त, भेट वर्णन..

मज पामराच्या एका क्षुल्लक भेटीचे इतके छान वर्णन आले याचा आनंद वाटतो..

जियो..!

ह्यावरुन आमची आणि सोत्री अण्णांची पहिली भेट आठवली.

एका हवाईसंदर्भ दारूत्सवात भट्टी मागच्या एका खोलीत बिका आराम करत होते..मी बाहेर पायलट बनून हवेत उडत होतो..तेव्हा सोत्री अण्णा भेटायला आला होता.. तेव्हा काहीही ओळख नसताना माझ्या पोटावर गुद्दा मारून "दारू वाढव साल्या..रोज सकाळी उठून ढोसायला जात जा.." हे ज्या अधिकाराने सांगितल त्याच अधिकाराने आज मला नेहमी कॉकटेल पाजत असतो.

कैच्या कैच भन्नाट आहे.
लेखही, आनी प्रतिक्रियाही.
"किसोबा स्केचरही " भन्नाट, स्नेहांकितांची "शेवटानंतरची पाचवी ओळ" हाइ क्लाआअस.
मस्त. दिवस मजेत चाल्लाय आज.

ओले काजू मिळूनही त्यांची उसळ न करता तसेच तोंडात टाकणार्‍या अल्पसंतुष्ट मनोवृत्तीचा निषेध.

स्पा कृपया राग मानून घेऊ नका. तुमचे इथले लेखन वाचले आहे आणि त्यातुनच वरील अपेक्षा लिहिली आहे. इथे दिलेली आठवण सुरेखच आहे पण एक स्वतंत्र लेख म्हणून तुम्ही सातत्याने अशी किरकोळ विडंबने लिहिणे आवडले नाही. एका चाहत्याला तुम्ही नाराज करणार नाही ह्या अपेक्षेने लहान तोंडी मोठा घास घेते आहे. कळावे लोभ असावा.

-थंडा मामा

किती किती हासवाल? अश्याने एक दिवस जीव जाईल की म्हाता-याचा

फेकोबा चिटर

चिटर ऐवजी टिचर असे वाचावे. निलकांता स्वसंपदनाची सोय कर रे बाबा.

मस्त पाककृती आणि कॉकटेल. ;)

अवांतर - स्पा धारपांच्या एखाद्या कथेचे रसग्रहण करा ना प्लीज. कितीही वाचा मनच भरत नाही.

=)) =)) =))

:) कम्माल आहात सगळेच्या सगळे :)

हाहाहाहा अशक्य.

(सोत्रीच्या हातचे कॉकटेल प्यालेली )प्रीमो

छान जमले आहे विडंबन...

लगे रहो...

जहबहर्‍या! अशा रेशिप्या अजून यिऊंद्या :))

जबरा :)

नवोदित लेखकांच्या उत्कृष्ट लेखांचे आंबवण वापरुन अशा जिलेब्या पाडणार्‍या प्रस्थापित कंपुबाजांचा निषेध.

येवरे बोलुन मीनी माजे दोन शब्द संपवतो,

जे भना बाला, फुगा खोल्लन का? भेट जे तु खंबाल्पार्‍यान.. जाबतो तुना..

बसोबा अगोचर..

=)) =)) =)) =)) =))
=)) =)) =)) =))
=)) =)) =))
=)) =))
=))
=)) =))
=)) =)) =))
=)) =)) =)) =))
=)) =)) =)) =)) =))

मात्र, "माझ्या जिलबी टाकण्यात पराण्णांनी एवढी उत्सुकता दाखवली की मला गंमतच वाटली..!" हे वाक्य "जगभर जिलब्या टाकलेल्या पराण्णांनी...." असं हवं होतं ना? ;) ;) ;)

मिपावरच्या सर्वोत्कृष्ट विडंबनांपैकी एक!

जियो!

- टिंग्या

घाऊक लिखाणाचं दर्जेदार विडंबन कसं करावं याचं उत्तम उदाहरण. प्रतिसादकांनीही चार चांद लावलेले आहेत.
पण लेखाचं शीर्षक वाचून माझ्या अपेक्षा वेगळ्याच प्रकारे चाळवल्या होत्या खर्‍या.

एक प्रश्न पडला आहे..
''ज्यांना जिलब्या खाता येत नसतील त्यांना यापुढे पुऱ्यांचे ताट द्यावे काय?''

ज ह ब र द स्त च ~

- (सालीच कुठलं कॉकटेल करावं ह्या विवंचनेत पडलेला) सोकाजी

लेख आवडला. पण तमाम मिपाकरांतर्फे बोलतो स्पात्या, ते 'ढोसणी' चे भाग लिहून ठेवले आहेत, ते पूर्ण करा की. आम्ही किती वर्षं वाट पहायची?