भांग का रंग जमा हो...

>>>> "श्या !! इअत्की नाही प्यायची.."

= )) =)) =)) =)) =)) =)) =)) =)) =))
= )) =)) =)) =)) =)) =))
= )) =)) =))
=)) =))
=))

____/\____ !!

मी भांगेच्या नाही, पण मद्याच्या नशेत आमच्या सिनीअरला आणि त्यांच्या बायकोला फ्लॅटमध्‍ये कोंडून बाहेर निघून गेलो होतो.
दरवर्षी आमच्या ऑफिस समोर साऊंडसिस्टीम वगैरे लाऊन, लोकांना रंगाने भिजवत गाण्यावर डान्स केला जायचा.
एका धुरवडीला आमचा कार्यक्रम संपल्यावरपण साऊंड चालू ठेवा म्हणून टारगट पोट्ट्यांनी ऑफिससमोर धिंगाणा केला..
हातात ते वाघनखासारखं घालून तस पोटात खुपसण्‍याच्या धमक्या देत होते.. सगळे पिलेले..

तेव्हापासून ते आमचे सर धुरवडच करीत नाहीत, आणि मला तर बिलकुल बोलावत नाहीत.

च्यायला संभाव्य दुर्घटना टळावी म्हणून मी त्यांना फ्लॅटमध्‍ये कोंडलं तर मीच गुन्हेगार ठरलो.

(नेहमी उगाचच गुन्हेगार ठरणारा ) यशवंत :(

=))
=))
=))

चिगो जबर्या लिहील आहेस

__/\__

अशा खूप गोष्टी ऐकून भांग या चीजवस्तूला हात लावण्याचं धाडस झालेलं नाही..

मस्त किस्सा चिगो.

आता सोकाजीरावांकडून 'गाथा भांगेची' कधी येईल याची वाट बघतोय.

झकास किस्सा.. :-D

भांग हे प्रकरण असं आहे त्याचा अण्भव स्वतः घेतल्या शिवाय मजा नाय.
दर होळीला भांगेची आठवण येते. कधी योग जुळणार कोण जाणे?
तुर्तास लोकांच्या किश्यांवर वेळ मारुन नेतो.

भांगेचा अनुभव नाही ...होळीच्या खूप खूप शुभेच्छा......

खुप काय काय किस्से ऐकलेत ह्या भंगेचे .. हेहेहेहेहे

खरच भारीच लिहीलय रे!!! मस्त म्स्त

आणि खरच " ही चिज-वस्तु अजब आहे बुवा" किस्से ऐकुनच किती अजब आहे ते जाणवते :)

लेख मस्त

रेशा

केसाला पाडायच्या भांगाशिवाय अजून भांगेशी संबध आलेला नाही. पण लोकांचे अनेक किस्से ऐकले आहेत. कदाचीत त्यामुळेच सोबर राहून ते प्रसंग एंजॉय करायची इच्छा आहे.

(सोबर) मराठे

केसांचा "भांग" पाडण्याव्यतिरिक्त तसा भांगेचा इतर काही अनुभव नाही..
डोक्यावरचे केस राहीपर्यंत आयुष्यात २ प्रकारचे "भांग" अनुभवायला मिळतील अशी अपेक्षा..!!
आणि सर्वांना होळीच्या आणि धुळवडीच्या मनापासून हार्दिक शुभेच्च्छा..!!

रत्नागिरीला एका गणेशोत्सव मंडळाच्या विसर्जनाच्या मिरवणुकीला सुरुवात करताना लोकांना भांग प्यायला देतात आणि मग त्यांच्या हातात लेझिम देतात. मिरवणूक समुद्रावर पोहोचेपर्यंत मग यांचं आपलं न थांबता चालूच!

यश्वंताचा किस्सा पण आवडला.

ही ही ही ..

मी घेतली होती आयुष्यात एकदाच त्यावेळी एका विहीरीत उडी मारली होती ( जी सकाळी केवळ अर्धाफुट व्यासाची होती ;) ) येव्ह्ढेच आठवते ;)

लईच बेक्कार हा प्रकार, प्रत्यक्ष मी घेतलेली नाही कधी, पण भांग आणि गांजा या दोन्ही मादक पदार्थांच्या सेवनाचे साईड इफेक्ट अनुभवलेले आहेत, वाईट वाईट वाईट, अजुन दुसरे शब्दच नाहीत.

होळीची सुरुवात झाली....!

चिगोच्या नावानं ...........बॉबॉबॉबॉ ;)

आमच्या कॉलेजात उत्तर भारतीय राजकारणात सक्रीय असलेल्या आमदाराचा मुलगा आमचा वर्गमित्र होता. त्याने होळीचा आदल्या दिवशी आम्हाला मरीन लाईन्स जवळ मुंबादेवी चे देऊळ आहे तिच्या पाठी उत्तर भारतीयाची एक गल्ली आहे. तिचे वातावरण जुन्या डॉन मधील खैके पान बनारसवाला सदृश होते.( तेथे आमचे हे वर्ग मित्र दर सोमवारी अस्सल भांग आणी थंडाई प्यायला यायचे. वर जलेबी आणी पेढे..
आम्ही येथे काही पेले रिचवले व गोड धोड खाऊन व थोडी भांग विकत घेऊन तडक चेंबूर मधील सिंधी केंप गाठले.

हा केंप निर्वासितांसाठी बांधला गेला होता व माझे बहुसंख्य पंजाबी मित्र तीथे राहतात. येथे पंजाबी जेवणाची मोठी खाद्य यात्रा भरली असते. अनेकदा कपूर कुटुंबीय सुद्धा येथे दर्शन देतात. जामा येथील गोड बिर्याणी म्हणजे निव्वळ अप्रतिम व अलम मुंबईत माझ्या मते ताज च्या पाठच्या गल्लीत बडे मियाच्या शेजारी गोकुळ व ह्या केंपातील राज हे दोनच बार २४ तास उघडे असतात. तेही बारा महिने.
राजची बिर्याणी सुद्धा लोकप्रिय.
ती चापून मग दुसर्या दिवशी आम्ही भांग थंडाई मध्ये टाकून वर शैक्षणिक जीवनातील शिकलेल्या विद्येचा वापर करत भांगेचे धमाल मोकटेल बनवायला सुरवात केली. ( अर्थात त्याची रेसिपी ही आम्ही ज्या धुंदीत बनवली ते पाहता आता काही केल्या आठवत नाही, मात्र मी रु अब्जा ची बाटली हातात घेऊन काहीतर केल्याचे आठवते.
भांग प्यायल्यावर खरच
दिड्कीची भांग घेतली ,तर ढीग भर कल्पना सुचतात. ह्या नाट्य व्यवसायातील पुरातन कोटीचा दिव्यानुभव आला.
ती काही वर्ष होळी आणी भांग असे समीकरण मस्त जमून आले होते.
मात्र आजही दामिनी सिनेमातील होळीचे ते दृश्य अंगावर काटा आणते.

सोत्रि ने लिहिल्याप्रमाने
कथा भांगेची - एक 'भयाण अनुभव' ("भांग अ‍ॅट फर्स्ट टाइम" Wink) माझ्याकडे पण आहे
चिगोचा किस्सा पानीकम वाटेल इतका भयाण अनुभव आहे तो सुद्धा .....
.........टायपाची भीती ...आणी वेळ... आणी स्पीड... :( :( ; असो...........

भांगेबद्दल वर अनेक सदस्यांनी अनाठायी भीती बाळगली आहे.
पहिल्यांदाच जास्त प्रमाणात घेतली असेल तर मात्र बेजारी संभवते.

आणखी एक महत्त्वाचा मुद्दा म्हणजे भांगेमुळे ''वेळ'' अत्यंत सूक्ष्म होतो आणि आपण एकच गोष्‍ट खूप वेळ करतोय असा भास होतो. पण वास्तविक नॉर्मल जेवढा वेळ गेला असेल तेवढाच वेळ उलटलेला असतो.
त्यामुळे खूप वेळ झाला तेच करीत होतो वगैरे केवळ भांग घेतलेल्या व्यक्तीला झालेले भास आहेत.

भांगेमुळे सारासार विचारशक्तीवर काहीही परिणाम होत नाही.

''कालाय तस्मै नम:'' हा माझा लेख भांग घेतल्याच्या स्थितीत लिहीला आहे.
ध्‍यानाच्या स्थितीत आणि भांगेच्या स्थितीत काय फरक आहे हे पहाण्यासाठी मी भांग वापरुन पाहिली.
आपण सर्वसामान्यपणे जसे असतो ते असणे अत्यंत वेगवान, चपळ आणि कुठेही गॅप नसलेले 'असणे' आहे.
भांग घेतल्यानंतर हे वेगवान, चंचल आणि कुठल्याही गॅपशिवाय असणे अत्यंत संथ तरीही चंचल होते.

पण भांग घेऊन ध्यान करता असे आढळले की जे अनुभव अनेक वर्षांच्या ध्यानानंतर संभव होऊ शकतात, तेच अनुभव भांग तुम्हाला काही तासांत देऊ शकते - ध्‍यान जनित आणि भांग जनित अनुभवांत कसलाही मूल फरक नाही - they are all the way same by their very nature! (U.G. was right afterall to say this.)

त्यामुळं सर्वसामान्यपणे ध्‍यानात आलेला कुठलाही दिव्य अनुभव हा काडीच्याही किमतीचा नाही हे मी शिकलो. एकंदरीत मादक पदार्थाचा वापर करुन असो की सर्वसामान्यपणे, जोपर्यंत एक्सपिअरन्सींग स्ट्रक्चर (शरीर, विचार, मन) जाणवते, तोपर्यंत कुठलाही 'रिअल' अनुभव संभवत नाही (हे अवघड वाटते, पण हे असेच आहे). त्यामुळे ध्‍यानात तथाकथित दिव्य अनुभव आल्याची बतावणी करणारे लोक सरळ सरळ आधी स्वत:ला मूर्ख बनवून, तोच अनुभव पुन:पुन्हा घेत बकवास करीत आहेत (ती मादक स्थिती एक्स्प्लॉइट करीत आहेत) असे मानावे.

धोक्याची सूचना: ध्यान वगैरे करणार्‍या साधकाने भांगेचा वापर करुन ध्‍यान करण्‍याचा प्रयत्न करु नये. मेंदुतील प्रत्येक संवेदक केंद्र अत्यंत उद्दिप्त होते आणि ज्ञानतंतूंवर प्रचंड ताण येतो. ते फटकन तुटूही शकतात. (ब्रेन हॅमरेज)

बाकी विवेचन उत्तम

खालील दोन प्वाईंटांशी असहमत..

त्यामुळे खूप वेळ झाला तेच करीत होतो वगैरे केवळ भांग घेतलेल्या व्यक्तीला झालेले भास आहेत.

काहीसा असहमत. भांग न घेता बाजूला उभे राहून पाहणार्‍यांचा काळ तर सूक्ष्म झालेला नसतो ना?

धोक्याची सूचना: ध्यान वगैरे करणार्‍या साधकाने भांगेचा वापर करुन ध्‍यान करण्‍याचा प्रयत्न करु नये. मेंदुतील प्रत्येक संवेदक केंद्र अत्यंत उद्दिप्त होते आणि ज्ञानतंतूंवर प्रचंड ताण येतो. ते फटकन तुटूही शकतात. (ब्रेन हॅमरेज)

हेही फारसे बरोबर नाही.. मेंदूतील संवेदक केंद्रे, संवेदना, वेदना, विचार, अविचार, ध्यान किंवा अन्य कोणत्या गोष्टीने "ज्ञानतंतू" "तुटत" नाहीत आणि त्याला ब्रेन हॅमरेजही म्हणत नाहीत..

भांगेने जर ब्लडप्रेशर शूट होत असेल (होत नसावे) तर किंवा रक्ताभिसरणात प्रचंड अनियमितता येत असली तरच हॅमरेज वगैरे संभवते. त्या केसमधे ध्यान लावणे वगैरेने काही फरक पडणार नाही..

>>>काहीसा असहमत. भांग न घेता बाजूला उभे राहून पाहणार्‍यांचा काळ तर सूक्ष्म झालेला नसतो ना?

---- अमुक एक व्यक्ती भांग घेतल्याने खूप वेळ अमूक गोष्‍ट करीत होती हे फक्त ऐकीव आहे. भांग घेऊन खरंच कुणी विचीत्र वागल्याचे 'पाहिलेल्या' व्यक्ती मला माहित नाहीत.
मी पण विचित्र (म्हणजे नेहमी जेवढा असतो त्यापेक्षा जास्त) वागलेलो आढळलेलं नाही.

>>>>> हेही फारसे बरोबर नाही.. मेंदूतील संवेदक केंद्रे, संवेदना, वेदना, विचार, अविचार, ध्यान किंवा अन्य कोणत्या गोष्टीने "ज्ञानतंतू" "तुटत" नाहीत आणि त्याला ब्रेन हॅमरेजही म्हणत नाहीत..

---- || ध्यान वगैरे करणार्‍या साधकाने || हे मुद्दाम लिहिलं आहे. ध्‍यानामुळे खरोखर मेंदुत बदल होतात, असे बदल जाणवणार्‍या साधकाने असे म्हणायचे आहे.

हा एकिव किस्सा आहे, असाच एकाला भांगेच्या नशेमध्ये वाचनाची हुक्की आली आणि त्याने घरातील ज्ञानेश्वरी पासून, रद्दीपासून अगदी कागदाच्या चिटोर्‍यापर्यंत सगळे समोर घेऊन नशा उतरेपर्यंत वाचत होता.