धिस टाईम फॉर आफ्रिका. - भाग ६

शब्द संपले ...

जंगलाच्या राणीने दर्शन दिले तर...
स्वाती

वनराजांच दर्शन तर अगदी यथोचीत झालं, तेही अगदी ध्यानीमनी नसताना..

आपले आनी आमचेही नशीब जोरावर आहे असे दिसतंय.

मस्तच लिहीताय......आगे बढो.

तुमचा हेवा वाटत आहे :-)
प्रवास वर्णन आणी फोटोस एकदम मस्त.

--टुकुल

वा! सफारी कारणी लागली तर!

अफ्रिकन सफारी एकदमच सुपर्ब हो अर्धवटराव.

सफारीचे वर्णन आणि फोटु देखील अप्रतीम :)

अवांतर :- च्यायला येवढे सुंदर फोटु बघितल्यावर आमच्या हिणकस मेंदुला पहिल्यांदा अजय देवगणच्या काल ह्या भयानक थरारक विनोदी शिणीमाची आठवण झाली.

आणि ह्या भयंकर विनोदी दृष्याची तर सगळ्यात आधी :-

मस्त!

लेका अर्ध्या... बसवला टेंपोत... लै हेवा वाटला हे घासून गुळगुळीत झालं लेका. तुझ्या नावानं ४-५ प्रेमळ श्या हाणल्या बघ. जबरी अनुभव आणि ते कथन पण एकदम परिणामकारक. लेखणीत गंमत आहे ब्वॉ तुमच्या...

तू जे नजरेचं वर्णन केलंस ना... अगदी सेम आणि तसाच अनुभव मला नैरोबी नॅशनल पार्कात चीत्ता मांडिवर डोकं ठेवून झोपला होता आणि अचानक त्यानं डोकं वर उचलून अगदी एखाद फूटावरून नजरेत नजर रोखून बघितलं तेव्हा आला. विलक्षण गूढ आणि अथांग हिरवे डोळे होते ते. मी तो अनुभव कधीच विसरू शकलेलो नाहीये. मरे पर्यंत ते डोळे आठवतील. अगदी ५-१० सेकंदच का होईना पण ते डोळे माझ्यावर रोखले गेले. चीत्त्याच्या सगळ्या हापचाली अतिशय चपळ असतात. केवळ अर्ध्या सेकंदात माझी मान त्याच्या जबड्यात गेली असती. पण अगदी निरखून बघितल्यावर मालक परत मांडीवर डोकं ठेवून शांत पडले. त्या ५-१० सेकंदात मला ब्रह्मांड दिसलं. लिहिलंय त्या बद्दल.... http://www.misalpav.com/node/3888

डिस्कव्हरीवर सिंह/सिहिंणींना बघताना सुध्दा मंत्रमुग्ध व्हायला होते तुम्ही तर प्रत्यक्षच पाहुन आलात.भाग्यवान आहात.

संमोहीत झालो होतो त्या नजरेने... केवळ ३-४ सेकंद रोखुन पाहिलं तिने आणि काय वाटलं सांगु... भीती... केवळ प्रचंड भीती.. स्वत:च्या जिवाची नाही... नाहितर आम्ही खिडक्या लावल्या असत्या... गाडीत दडी मारून बसलो असतो... आम्ही समोरासमोरच पाहात होतो एकमेकांना... पण ती भीती अनामीक होती.. शब्दातीत होती... आदीम होती... अथांग होती ती नजर... 'क्षण एक पुरे प्रेमाचा, वर्षाव सुखे मरणांचा हो पुढे'...

हे आवडले.
एका क्षणात काळजाचा ठाव घेणारी नजर/क्षणार्धात नागडे करुन टाकणारी नजर ती हीच.
लहान मुले (३-४ महीन्यांची) सुध्दा इकडे तिकडे नजर फिरवाताना क्षण-दोन क्षण आपल्या नजरेला नजर मिळवतात तेव्हाही असाच अनुभव येतो.पण त्यावेळी भीती न वाटता वात्सल्यभाव दाटतात.
- (संमोहीत) योगेशु

बा अर्धवटा सफारी मस्तच झाली.
वर्णन आणि फटु लाजवाब!!!!!!!!!!!!

"आयुष्य म्हणजे तरी काय.. असल्या जिवंत, चेतनादायी क्षणांची मालीकाच नाही का.. एरवीचे प्रेतक्षण कशाला मोजायचे.. "झक्कास्.खल्लास.

शैलिदार व ओघवते वर्णन.
सहाही भागांचे परत परत वाचन व पुढच्या भागांची प्रतिक्षा सुरु आहे.

हा भागही छानच!

कधी परतणार आहेस? तुझे दर्शन घ्यायचे आहे. म्हणजे कसं की, पंढरीहून आलेल्या वारकऱ्याचं दर्शन घेतलं जातं "माऊली" असं म्हणत. असं मानतात की, त्यातूनच विठ्ठलाचं दर्शन होतं. तसंच तुझं दर्शन घ्यायचं आहे. म्हणजे, त्या सिंहीणीचं दर्शन झालं असं म्हणता येईल.

मस्त झालाय हा ही भाग. यावरून मला काही वर्षांपूर्वी बोरीवलीच्या पार्कातली सफारी आठवली. तिथे तिकिट काऊंटरलाच "सफारीमध्ये वाघ दिसतीलच याची आम्ही खात्री देत नाही. त्यांची मर्जी आणि तुमचे नशीब!!!" असे बोर्ड लावले होते.
त्यादिवशी मात्र आमचे नशीब जोरावर होते अथवा त्यांची आमच्यावर खफ मर्जी झालेली नसावी, आम्हाला वाघ-सिंह पाहायला मिळाले!!

ग्रेट!

वा!! तुम्ही भाग्यवान आहात!
या भागात फोटू आणि वर्णन अगदी सही झालय.

सुरेख सफर चालू आहे !!

सारे भाग पून्हा एकदा वाचले !!

पू भा प्र.... :)

मस्त...यापुढे काय बोलणार..फोटो अप्रतिम..हेवा वाटला

सिंह म्हणजे वनराज का ते समजतेच. संमोहित करणारी नजर असते हे अगदी खरे. हरणं त्या नजरेनं संमोहित होतात आणि जागच्या जागी खिळू राहतात समोर साक्षात काळ आलेला आहे हे समजूनही त्यांच्या हालचाली थिजून जातात आणि जेव्हा ती पळायला सुरुवात करतात तोपर्यंत उशीर झालेला असतो.

तुम्ही भाग्यवान आहात. हेवा वाटतोय तुमचा. मला मोकळ्यावरची जनावरे बघायचीच आहेत. कधी योग येतोय माहीत नाही.
मागल्या वर्षी सॅन दिएगो झू मधे वनराजाची छबी टिपली. मोकळेच होते पण जाड काचेमागे असूनही त्याने वळून बघितल्याक्षणी काळजाचा ठोका चुकला!

चतुरंग

खूपच भारी....................नुसत्या एका लुक मधून माज दाखवायची ताकद या एकाच प्राण्यात आहे.......

काय भाग्यवान आहात ! लेख, फोटो दोन्ही झकास!

हाही भाग मस्तच. फोटोजबद्दल तर प्रश्नच नाही!

नशीबवान आहात. वर्णनही फारच छान.. व्याघ्रदर्शनावर धडा होता एक शाळेत त्याची आठवण झाली.
लिहित रहा वाचतो आहोतच!

खूपच भारी!!

आयुष्य म्हणजे तरी काय.. असल्या जिवंत, चेतनादायी क्षणांची मालीकाच नाही का.. एरवीचे प्रेतक्षण कशाला मोजायचे..

उत्तम लिहीत आहात.

अर्धवटशेठ,
एकदम जबर्‍या फोटो आणि वर्णन.. नॅशनल जिओग्राफी बघतो आहे असे वाटले..
(वाचक)केशवसुमार
बेंगलोरला बनरगट्टा नँशनल पार्क मध्ये असेच बस (जाळ्या लावलेली)मधून फिरवतात आणि बाहेर १०-१२ वाघ/ सिंह सोडलेले असतात.. बस एका ठिकाणी थांबतात आणि जंगालात सोडलेले वाघ/सिंह यायची वाट पहातात.. गाईडने जनवर उजवी गेले आहे तिकडूनच येईल म्हणून सांगितले होते आणि आम्ही सगळे उजवी कडे वाकून वाकून बघत होतो.. आणि तेव्हढ्यात डाव्या कानापाशी एक डरकाळी ए़कायला आली.. दचकून बघितले तर एक सिंह बस वर पुढचे दोन पाय ठेऊन खिडकीतून माझ्याकडे बघत होता.. त्याचा जबड्या आणि माझ्या मध्ये ती जाळी आणि खिडकीची काच ... त्या डरकाळीच्या १०० पट जोरात मी ओरडलो होतो.. दोन दिवस झोप लागली नव्हती..आता ते आठवून पुन्हा घाम फुटला..
(घाबरट)केशवसुमार

अर्धवट आणि विलासराव हे नविन लेखक मिपा ला मिळाळे आहे. यान्चि ले़खन शैली खुप छान आहे..

वाचत आहे.
निशब्द