अरे हे काय चाललंय तरी काय?

आपल्या उद्वेगात मी सहभागी आहे.

हाय रे दैवा. आता मी काय करू? हा कलंक कसा धुवून काढू?

सोप्पे आहे! तुम्ही म्हणता तसेच, "झुंडशाही, मुतालिक, हुसेन, भारतातल्या पददलित पुरुषांचे हक्क, गांधीवध, हिंदूत्व - धर्म की आचारसंहिता" यातील कुठल्याही विषयावर चर्चा चालू करा! (आधीच्या सर्व चर्चांमधील कुणाच्याही प्रतिसादातील एकेक वाक्ये उचला आणि चालू करा चर्चा - जास्त विचारही करायला नको!).

बाकी विरंगुळा एकदम आवडला. तसे आम्ही मराठी म्हणजे यु नो आम्ही काही दॅट बॅड नाही आहोत. :)

--------------------------------
मी या आणि इतर संकेतस्थळावर केवळ "विकास" याच नावाने वावरतो. त्याच्या मागेपुढे उभ्या (||) आडव्या (=), तिरप्या (\\ //) आदी कुठल्याच प्रकाराच्या रेषा नसतात. त्या अर्थाने माझी कुठेही शाखा नाही. :-)

खरंय.
स्वगत: अननुभवाचा दावा सारखा का करावा लागतोय यांना?

>>>हाय रे दैवा. आता मी काय करू? हा कलंक कसा धुवून काढू?

हा हा हा कलंक धुवून वगैरेच्या भानगडीत पडू नका. नव्या चर्चा टाकत राहा.
काही आनंदाचे पुष्पगुच्छ आणि काही जखमा [ विरजण ] असा दोन्हींचा संग्रह मराठी संकेतस्थळावर करायचा असतो. :)

-दिलीप बिरुटे

=))

खरच ही चर्चा फारच गुळमुळीत झाली.

**********************************
या जगात दुर्लभ असे काही असेल तर ती सद्वासना आहे - वाचनात आलेला सद्विचार (ज्ञनेश्वरीतील ओवीवर आधरीत)

आगे आगे देखो होता है क्या! धागे टाक्त चला, कौल पाडत चला!!
मिपाकरांना असे कच्च्या गुरुचे चेले समजू नका! ;)

(पक्का गुरु)चतुरंग

काय जबरदस्त पाककृती आहे ... वृत्त वगैरे सगळे कसे परफेक्ट जमलीये !
अंमळ हळवा झालो पाककृती वाचुन :)

अजुन येउन दे वला !!

&^$^*((#%#@

;)

खुलासा... तुम्ही एवढं माझं नाव घेतलंत, तर मी दुर्लक्ष करून तुमचा अजून हिरमोड करू इच्छित नाही. म्हणुन हा प्रतिसाद. ;)

बिपिन कार्यकर्ते

लेख अंमळ जमल्यासारखा वाटतो..
_____________________________
माझ्या कारकीर्दीला परवा बारा वर्षं पूर्ण होतील.... कोणत्याही न्यूज चॅनलवर त्याबद्दल दाखवलं नाही....असूया वाटली.....पण तुम्हाला दोन हजार वर्षांनी कळेल की मीच बरोबर होतो

अहो ठीकाय, प्रदार्पणात शुन्य (बर एक आकडी धावा म्हणा) म्हणजे काय नविन का? पण हो इथुन पुढे बॉल्स बरोबर निवडा, नविन आहात तोवर उगाच इनसाइड-आउट खेळायला जाउ नका. एकदा का कुठल्या चेंडुवर 'स्कोअर' निघतो हे कळले की मग अवघड नाही हो. (फिल्डींगला आम्ही आहोतच, काळजी नको!)

चर्चाचालकाच्या म्हणजे माझ्या प्रश्नाला उत्तर द्यायचा प्रयत्न केला!

प्रस्तुत चर्चाप्रस्तावकाने/ धागाप्रवर्तकाने (हे दोनही शब्द पुर्वी ऐकलेले आहेत) 'चर्चाचालक' हा शब्द वापरला आहे. परंतु 'त्या' पूर्ण चर्चेत त्यांनी चर्चा चालवण्याचा कुठेही प्रयत्न केलेला दिसत नाही. चर्चा सुरू करून प्रस्तुत धागाप्रवर्तक चर्चेचा समारोप करण्याकरता उगवले आणि येथे असा कांगावा करणारा धागा काढला. या कृतीबद्दल प्रस्तुत धागाप्रवर्तकांच्या प्रस्तुत चर्चाप्रस्तावाविषयी प्रस्तुत प्रतिसादलेखक आक्षेप नोंदवत आहे.

छद्मी हसते आहे, चालू द्या. :)

अत्यंत स्युओग्य शब्दात भावना पोहोचवल्यात.

फसलेली चर्चा करून पुन्हा फसलेला घागा काढूनही पुन्हा आपले प्रतिसाद गोळा करण्याच्या व लेखनसंख्या ही लोकसंख्येप्रमाणे वाढविण्याच्या आपल्या कृतीचा जाहीर निषेध.

तुम्ही आमच्या कंपूत अजून आलेले नाहीत. म्हणून आम्ही दोन्ही ठिकाणी काहीच लिहीणार नव्हतो. (आवडले तरी) अन तुम्ही आमच्या एकाही धाग्यात प्रातिसाद दिलेला नसल्याने आम्ही तुमच्या एकाही धाग्यात प्रतिसाद देणार नव्हतो. (धागा आवडलेला तरी) असो.

तुम्ही नवखे आहात. अन तुम्ही लेखन संन्यास घेण्याच्या अन पुजेच्या मार्गाला लागलेले पाहून मन राहिले नाही अन प्रतिसादासाठी हात उचलले.

नव्वोदत्तरी धाग्यातली सगळी पुस्तके विकत घेवून आम्हाला वाचायला द्याल तरच आम्ही तुम्हाला आमच्या कंपूत घेवू. वाटले तर ही शिक्षा समजा. अन तो पर्यंत केवळ घाग्यांचे वाचन करा.

हघेहेवेसांनल.
:-)

डायबेटीस विरुद्ध लढा

महाराष्ट्र भाषा असे मराठी | घालीतसे लाथ नडणार्‍यांच्या कटी||

महाराष्ट्र संतकवी पाषाणभेद
शके १५६३

>>पहिल्या काही सदस्यांना कंपूच्या आय. पी. ओ. च्या आधीचे भाग मिळतील ही लालूच....
बस्स आपण तुमचा आजपासुन फॅन

----
२०१२ मध्ये जग बुडणार आहे, मग कशाला लोक त्रास करुन घेत आहेत !!!

कमलेश वालावलकरांची 'बाकी शून्य' ही कादंबरी मराठी लेखनाला फुटलेल्या नव्या धुमार्‍यांचे द्योतक आहे. योनिशुचितेसारख्या बुरसट खांडेकरी ध्येयवादाला सरळ प्रकाशात आणून हस्तमैथुन करायला लावण्याचे धाडस या कादंबरीने केले आहे. सांगलीसारख्या अनवट ठिकाणी राहून मुंबई-पुणे- नाशिक या मराठीतल्या तथाकथित संस्कृतीत्रिकोणाला फाट्यावर टांगण्याचे धैर्य दाखवल्याबद्दल वालावलकरांचे कौतुक करावे तितके थोडेच. मिलिंद बोकीलही त्यांच्यावरील अवचटी प्रभावातून बाहेर पडून आता नव्याने उठत चाललेल्या तारुण्यपिटिकांप्रमाणे स्वयंभू झाले आहेत, हेच त्यांच्या शाळा या कादंबरीतून दिसून येते. एरवी या लेखात म्हटल्याप्रमाणे त्यांचे लेखनही साकळलेलेच राहिले असते.अवचटांनी तर आता आपली मोलकरीण, आपली गाडी, आपले छंद, आपली कसलीकसली ऑपरेशने यांसारख्या सामान्य विषयांतून केवढा मोठा आशय उभा केला आहे. अवचटांचे चिवडेवाले, शिक्षक, बासरीवाले तर आता कायमचे आत्म्यावर कोरले गेले आहेतच.
आता राहिली गोष्ट 'एक होता गोल्डी'ची. विजयानंदच्या दिग्दर्शनकौशल्याला, त्यांने लिहिलेल्या भन्नाट कथांना आणि अफलातून संवादांना आणि त्याच्या चित्रपटातील गाण्यांच्या बेमिसाल चित्रीकरणाला हातही न लावता गोल्डीचे चरित्र कसे लिहिता येते याचा हे पुस्तक म्हणजे वस्तुपाठ आहे, असे वाटते.
लोकाग्रहास्तव प्रतिसादात केलेल्या या सुधारणा मूळ लेखकाला संन्यास घेण्यापासून परावृत्त करतील अशी आता आशा आहे.
सन्जोप राव
मजरुह लिख रहे है वो, अहले वफा का नाम
हम भी खडे हुए हैं गुनहगार की तरह

राजेश-जी,
<<माझ्या नावावर कायम स्वरूपाचा पराभवाचा कलंक>>
आपण "भृगुलांछना"बद्दल वाचलंय का? हा कलंक दिमाखात छातीवर मेडलप्रमाणे लावून चक्क मिरवा.
(भृगुलांछन म्हणजे काय हे माहीत नसल्यास सांगा. 'व्यनि'वर कळवेन.)
------------------------
सुधीर काळे (कृपया वाचा: http://tinyurl.com/ybwvk7j)

एकसमयावच्छेदकरुन मंजे काय?

होइल सवय हळुहळु..पण या निमित्ताने कंपुशाहिचा जयजय कार