भुतंखेतं

आमच्या कंपनीत कामाच्या अती ताणानं हार्ट अॅटॅक येऊन शहिद झालेल्या एका जुन्या मॅनेजर च भुत फिरतं म्हणतात.

छान कथा...आवडली. खरोखर घडली असेल तर एकदम डेंजर कथा आहे. चांगल्या रितीने मांडली आहे..

एक सुचना : आमचा 4 मित्रांचा चमू होता. त्यातलाच एक मुस्लिम मित्र घरून सामिष पदार्थ घेऊन यायचा .
-- येथे मुस्लिम लिहीण्याची गरज वाटत नाही. कथेचा नंतर कोठल्याही धर्माशी संबंध येत नाही त्यामुळे ह्या शब्दाची गरज नव्हती.

कधी काळी चौथ्या मजल्यावरिल एखाद्या कुटुंबातील मूल दगावले असणार व त्याचे ते भूत असणार असा स्टोरीचा कयास आहे. आमचे गृहसंकुल नाल्याच्या कडेला आहे. तिथे नाल्यात काही उतारे ठेवले जायचे. अंगात आलेल्या बाया पण तिथे आलेल्या पाहिल्या. तिथे खूप पुर्वी मसनवटा होता असे ऐकले. कुणी म्हणायच लहान मुलांच कबरस्तान होते. कुणी म्हणत की इथे शर्ट पँट घातलेले भूत फिरते. अशा अनेक मनोरंजक कथा वास्तूशी जोडलेल्या असतात. प्रत्येक शहरात असतात.

आमचं जुन घर अगदी नदीला लागून होतं. खिडकीतून नदी दिसायची. समोर भलंमोठं जाडजूड सागाच झाड होत. भरीस भर एक पडकी विहीर होती. आमची खिडकी आणि हे सर्व यामध्ये फक्त एक तारेचा कुंपण होतं. आणि आमच्या बाजूला एक औदंबराच झाड होतं. दिवसा हे दृश्य जितका सुंदर दिसायचं तेवढंच रात्री हे सार भयाण होत जायचं.

अमावस्येच्या रात्री हमखास या भागात उतारे ठेवले जायचे. सर्वात विलक्षण म्हणजे पौर्णिमा आणि अमावस्येच्या रात्री पैंजण आणि बांगड्यांचा आवाज एका बाजूने दुसऱ्या बाजू पर्यंत फिरताना मी स्वतः ऐकलेले आहेत. एक मात्र होता की हे सर्व त्या कुंपणाच्या पलीकडील रानात चालायचं.

भारी म्हणता येत नाही, पण थरारक किस्सा आहे. असे अनुभव असणारे दोन धागे मायबोलीवर आहेत. असे किस्से असणार्‍या एका व्हॉटस अ‍ॅप ग्रुपची लिंकही मला आली होती, पण अजून आत जायचे धाडस केले नाही. :-)
अश्या हकीकतीवर मी आधी विश्वास ठेवायचो नाही.कित्येक किल्ले एकटाच फिरलो. वास्तविक गड हे मुळात लष्करी ठाणे, त्यामुळे ईथे युध्द झालेली असतात आणि मृत्युही झालेले असतात.मात्र कधी कोणत्या भुताचा अनुभव आला नाही.मात्र ट्रेकमध्ये असे अनुभव आलेले काही किस्से ब्लॉगवर वाचायला मिळतात. सवड मिळाली कि लिंक देतो.

आत्ता पर्यंत बरेच ट्रेक केले पण मला स्वतःला असा अनुभव कधी आला नाही.पण माझ्या एका जवळच्या मित्राला तोरण्यावरच्या मेंगाई देवी मंदिर परिसरात अनुभव आला आणि तो मी त्याच्याच तोंडून ऐकला होता.

मस्त लिहीलंय...!

असा अनुभव येणं लांब, असा अनुभव कुणी सांगितला तरी मी जॉब सोडेल!!

चाकू, सुरी, बंदूक, तोफ... आपण नाही कशाला घाबरत!

ट्रेनमध्ये एक दारुडा चढलेला. अगदीच उच्चशिक्षित वैगेरे वाटत होता, कारण अगदीच काव्यात्मक बरळण चाललेलं. आणि तसा फारसा उपद्रवी जाणूनबुजून नव्हता पण एक दोन वेळा तोल जाऊन काही मुलींवर पडला. मग एक तगड्या दाढीवाल्या (बिअर्डोच्या ऍडवाला इमॅजिन करा) हंकने जाऊन त्याला धरून ठेवले, पुन्हा इथेतिथे पडू नये म्हणून. त्या दारुड्याला दाढीवाल्याने दाखवलेल्या काळजीचे इतके अप्रूप वाटले, की तो रडूच लागला. "आमचे राजे, शिवाजी, शिवाजी" असं काहीबाही बरळत होता.
स्टेशन आल्यावर त्याच्या काय अंगात आलं काय माहित, बिअर्डोला कानाखाली लावून पळू लागला. दरवाज्यापर्यंत पोहोचताना दोन तीनदा धडपडला. बिअर्डो एकदम हक्काबक्का.

ह्यात तसं भीतिदायक असं काही नाहीये, पण एकूणच दारुड्याच्या परिस्थितीचा आणि बिअर्डोच्या चांगुलपणाचा एकत्रित परिणाम होऊन हा प्रसंग कोणत्यातरी जुन्या मेलोड्रमॅटीक सिनेमातल्या सिनसारखा मनात घर करून बसला.

शेजारच्या बेडकीहाळ काकूंनी त्यांच्या पूर्वीच्या घरातला किस्सा सांगितला -
काका सरकारी क्लार्क होते. बदलीमुळे काकूंना आधी पलूस की कुठल्या गावात एमआयडीसीच्या सरकारी क्वार्टर्स मध्ये राहावे लागलेले. त्यांच्या लग्नाला तीन-चार वर्षंच झाली होती आणि तेव्हा त्यांना अजून मूलबाळ नव्हते. तिथे नऊ पैकी तीनच फ्लॅट्समध्ये कुटुंबं राहायची. बाकीचे फ्लॅट पडीक, गळके असेच होते. समोर द्वितीय श्रेणीच्या अधिकार्‍यासाठी पडका बंगलाही बांधून ठेवला होता, पण त्यात कुणीच कधी राहिलं नाही. तर,
काकू मसाल्याच्या डब्यात लागतील तशा लवंगा काढून ठेवत. त्यांच्या अंदाजाप्रमाणे महिन्याचा किराणा आणताना लवंगाही आणत. नव्या घरात लवंगा लवकर संपू लागल्या. काही दिवसांनी त्यांच्या असं लक्षात आलं की लवंगा गायब होत आहेत. त्या मोजून लवंगा ठेऊ लागल्या. दिवसाला तीन चार या गतीने लवंगा डब्यातून गायब व्हायच्या. त्यांनी काकांना ही घटना सांगितली तर काकांनी काकूंना एकदम उड्वून लावलं. नंतर काकू नाराज झाल्यावर काकांनी त्या रात्री गजरा वगैरे आणला आणि रात्र साजरी करू लागले. काकूंना सुखाच्या परमोच्च क्षणी बाजूच्या रिकाम्या घरातून कुणीतरी हसल्याचा आवाज आला. जणू काही त्यांच्या बरोबरीनेच दुसर्‍या एका बाईला ऑरगॅजम आला असेल. काका पुन्हा चिडतील म्हणून त्या काही बोलल्या नाहीत.
शेजार्‍यांशी अजून तितक्या घट्ट ओळखी झाल्या नव्हत्या. तरीही एका वयाने थोड्याश्या मोठ्या शेजारणीशी काकूंशी सलगी झाली. काकूंनी बोलता बोलता लवंगांचा विषय काढला.
त्या शेजारणीने डोळे विस्फारत काकूंना ती घटना सांगितली आणि काकूंची पाचावर धारण बसली.
काकूंच्या त्या शेजारच्या रिकाम्या घरात एक मध्यमवयीन जोडपं राहायला आलं होतं. त्यांच्यात नेहमी वाद होत. सतत खटके उडत. बाई तिच्या नवर्‍याला खूप शिव्या देई. ती भांडकुदळ म्हणून तिच्या नादाला फारसं कुणी लागत नसे. एकदा एका प्रसन्न दुपारी ती बाई काकूंच्या शेजारणीकडे आली. तिनं थोड्या लवंगा मागितल्या. शेजारणीने त्या दिल्यावर त्यातल्या दोन पटकन तोंडात टाकल्या. इकडचं तिकडचं बोलणं झाल्यावर ती बाई शेजारणीला तिची व्यथा सांगू लागली - "नवरा बुळगा निघाला. अजिबात दम नाही बगा त्याच्यात. लग्नाला दहा वरीस उलटलं तरी कूस उजवली नाई. डोंगरावरच्या एका बाबानं गुण यील म्हणून रोज तीन चार लवंगा चघळ म्हणून सांगितलंय बगा" काही दिवस असेच गेले आणि त्या बाईने एकेदिवशी फास लावून घेतला. तिच्या घरात सगळीकडे लवंगाच लवंगा उधळल्या होत्या. तिचा बुळगा नवरा कुठे निघून गेला त्याचा पत्ता नाही लागला.

कृपया मार्गदर्शन करावे
माझी मैत्रीण सध्या नवीन घरी शिफ्ट झाली आहे तिला नवीन घरात कोणीतरी असल्याचे भास होतात
बाजूला माणसे असली तरी तिला मध्येच कोणीतरी असल्याचे जाणवते
हे घर दक्षिणमुखी आहे दरवाजावर हनुमानाचे चित्र आहे
घरात पाण्याची ठिकाणे गळकी आहेत (बाथरूम चा नळ थोडा गळतो,सिंकचा पाईप गळका आहे)
घराच्या प्रवेश दरवाजाच्या मागे एक छोटी चप्पल टांगलेली आहे
यापूर्वी एका वर्षांपूर्वी त्या जागेत working मुली (परगावच्या )राहत होत्या लग्न ठरल्यामुळे त्या जागा सोडून गेल्या त्यानंतर मालकीण बाई सहा महिने.
मग लोकडाऊनमुळे मालकीणबाई मुलीकडे राहावयास गेल्या हि जागा ३-४ महिने रिकामीच होती
घर actually ४ खोल्यांचे आहे पण एक खोली मालकीण बाईंनी स्वतःचे सामान ठेवण्यासाठी बंद करून ठेवली आहे
मैत्रिणीला सुरवातीला बंद खोली खटकलीच होती पण बाकी घर चांगले वाटले म्हणून तिने भाड्याने घेतले
आत्ता तिचे लक्ष बंद खोलीकडे जाते आणि तिला कोणीतरी असल्यासारखे वाटते
रात्री आजूबाजूला पालक झोपलेले असताना देखील कोणीतरी असल्याचे भास होतात
मनाचे खेळ म्हणावे तर दिवसा देखील मधूनच जाणवते रात्री देखील लाईट चालू असताना पण
तर हि वस्तू बाधित आहे का तिला नुसतेच भास होतात?
हनुमान चालीसा म्हणते किंवा ऐकते अधूनमधून तरी पण भास होत राहतात
तसेच डोकेदुखीची तक्रार पण मधूनच सुरु झाली आहे

दक्षिणमुखी वास्तू असल्यामुळे असे होत आहे का?(प्रवेश दरवाजा दक्षिणेकडे)
ह्यावर काही उपाय आहे का ?कृपया मार्गदर्शन करावे
धन्यवाद

काही बाधित घरे राहणार्याला लाभतात असेही वाचले आहे. राजेश खन्नाचा आशिर्वाद बंगला हा हॉन्टेड होता असे वाचले आहे व तो जेव्हा ह्या बंगल्यात राहायला आला तेव्हा त्याने ओळीने काही पिक्चर्स सुपरहिट दिले. त्याआधी हा बंगला राजेंद्रकुमारच्या मालकिचा होता.त्याला ही त्याने जेव्हा हा बंगला खरेदी केला तेव्हा भरभरुन यश दिले असे म्हणतात.

आत्ता कुठे चांगला धागा आला.
--------------

१) लेखकाचा अवघड प्रोजेक्टचा कामाचा उरक पाहून चौथ्या माळ्यावरच्या मुलास लेखकास बघुसे वाटले आणि - त्याने लिफ्ट थांबवली. म्हणजे जुना बॉस तुमच्यावर खुश आहे पण पगारवाढ देऊ शकणार नाही.
२) रात्री पैंजणाचा आवाज करत कुणी फिरते. डोक्यातल्या भीतीमुळे ती बाई फक्त अमावस्या पौर्णिमेला नाचते असं वाटत असेल. -
रातवा नावाचा पक्षी ( इंडिअन नाइटजार)अंधारात उडून किटक पकडतो. खूप रात्र झाली की किडे कुठेतरी स्थिरावतात, कमी उडतात. ते मिळाले की त्याला आनंद होतो. तो आवाज करतो तो पैंजण वाजल्यासारखा छुम,छुम किंवा चिंन चिंन असा असतो. पोट भरल्यावर दुसऱ्या रातव्यांना बोलावत असेल.
- टॉर्च घेऊन तपासल्यास पैंजणवाली नर्तकी शोधू शकता. पाहुणे आल्यास त्यांना बरोबर न्या. हा आइटम त्यांना आवडेल.

३) "आमच्या घरात लवंगा नाहीत. मागायला येऊ नये." ही पाटी दारावर लावल्यास प्रश्न सुटतील.

मार्गदर्शनाबद्दल धन्यवाद

मला एक प्रश्न पडतो नेहेमी. भुतांची आपल्याला एवढी भीती का वाटत असावी?

आमच्या गल्लीत माझे आजोबा व त्यांचे पाच भाऊ यांची ओळीने पाच घरे होती. पहिले घर आमचे व शेवटचे घर सर्वात धाकट्या काकांचे होते. तर दर अमावस्या-पौर्णिमेला त्यांच्या घरातून एक ब्राह्मण बटू बाहेर पडायचा व तो एक घर सोडून अलीकडच्या घरात जायचा . त्याचा दुसऱ्या दिवशी त्या घरातील आई व मुलांमध्ये जोरदार भांडण व्हायचे. दुसरे भूत म्हणजे घराच्या मागे एक गल्ली सुरु व्हायची त्याच्या तोंडाशी रात्री २ वाजता एक हिरव्या लुगड्यातील बाई रस्ता झाडताना दिसायची. त्त्यायाकाळी टॉयलेट परसदारी बांधलेले असल्याने बरेच जण रात्री तीथे यायचे. माझ्या आईनेही पाहिले आहे. तीला पाहताना काही वाटले नाही. पण दुसरे दिवशी ही गोष्ट आजोबांना सांगितल्यावर सगळेच घाबरले. रात्री २ वाजता कोणी रस्ता झाडते का? हा प्रश्न आजीने विचारताच आईची भितीने बोबडी वळली. मी मात्र लहानपणी रात्री तिकडे जायचे झाल्यास कोणी न कोणी बाहेर सोबतीला का थांबत असे ते नंतर कळाले.

मिपावर सुध्दा उडवलेले आयडी परत दिसतात.
काहि बोलत लिहित नाहीत फक्त हजर सभासदात त्यांचे अस्तित्व जाणवते.
कित्येक आत्मे तर अदृष्य रुपाने पाहात असतात आपल्यामागे कसे चाललेय मिपा हे. फक्त ते दिसत नाहीत आपल्यांना.
.
चला नाहीतर यायचे आम्हाला पण बोलावणे. ;)

+१ अभ्याशेठ .... ! :-)))

ज्यांना भुतंखेतं दिसतात त्यांनी जरा पाहणी करून सांगावे, की सध्या जे करोनामुळे लोक्स गचागच गचकत आहेत, त्यामुळे आजकाल भुतांच्या पॉप्युलेशनमध्ये वाढ झाली आहे का? नाय, ज्येन्युइन प्रश्ने...

बाकी काय नाही माहित, पैंजणाच्या आवाजाचं कारण tinnitus हे पण असू शकतं (थोडा स्वानुभव). एरवी मुलांच्या आवाजात जाणवत नाही, पण घरात कोणी नसेल कि पैंजणाचे आवाज यायचे. मला हे पहिल्यांदी जाणवलं तेव्हा घरात एकटी होते. त्यामुळे वाट लागली भीतीने. नंतर मैत्रिणीशी बोलताना सांगितलं तर तिने tinnitus google करायला सांगितलं. लक्षणं बरीचशी मितीजूळती होती. माझ्या डॉक्टरने सांगितलं कि याला काय इलाज नाही म्हणून.

प्रसिद्ध वन्यजीव अभ्यासक आणि माजी वनाधिकारी मारुती चितमपल्ली यांनी एका लेखात असा किस्सा सांगितला आहे की ते वनविभागाच्या एका विश्रामगृही काही कामानिमित्त मुक्कामी गेले असता रात्री छतातून पैंजण वाजल्याचा आवाज येत असे. आधी ते घाबरले. पण नंतर बारकाईने ऐकल्यावर त्यांच्या लक्षात आले की पैंजणांचा आवाज मध्येच फार जलद चालल्यासारखा येई, तर मध्येच काही काळासाठी बंद होई. मग त्यांच्या लक्षात आले की हे पैंजण घातलेलं कुणा बाईचं भूत नसून एका मांजरीच्या पायाला बांधलेलं पैंजण होतं आणि ती मांजर तिथल्या खानसाम्याची होती. ते वनविभागाचे विश्रामगृह भुताटकीने झपाटलेले आहे असे तिथे येणाऱ्या साहेब लोकांना वाटावे आणि तिथे कोणी फिरकू नये, जेणेकरून त्याला काम करावे लागू नये ह्यासाठी तो हा प्रकार करत असे.

आत्ता रात्री हा धागा आणि प्रतिसाद वाचले. मजा आली.
अजून कुणाचे अनुभव येऊद्या.

सं - दी - प

ही माझ्या मामानी सांगितलेली गोष्ट आहे. अंदाजे १९५० सालची, माझा मामा त्यावेळी दहा-बारा वर्षांचा असावा, एके रात्री गावात एक मांत्रिक आला.

आई ग ! बापरे, हे कोण आहे ? नको, नको नाही सांगत पुढे काय घडले ते, ...........