कविता पूर्ण करा...

अश्रू पुसू पहातो तो कृष्ण हाळवा
जाणून घ्यावया ते गूज आतले
सांगे विभोर नयनी कंपित या स्वराने
नवे घेतले ते कॉन्टॅक्ट लेन्स खुपले !!

-- (वृत्त मात्रा न जाणणारा) लिखाळ.

या गर्द नील नयनी, दाटून मेघ आले
का मोर पापण्यांचे मिटवून पंख बसले..?
नयनांच्या तिरळेपणाचे
प्रदर्शन अवघड झाले....

©º°¨¨°º© प्रसाद ©º°¨¨°º©
फिटावीत जरा तरी जगण्याची देणी
एक तरी ओळ अशी लिहावी शहाणी...
आमचे राज्य

नवे घेतले ते कॉन्टॅक्ट लेन्स खुपले
खुपले म्हणुन डोळे लाल लाल झाले..!!

वाटले आईस मा़झ्या, मा़झे डोळेच आले,
त्या मुळे त्याला भेटण्यास मना केले.!!

खेकडा तव खरडी येऊनी बसला
पाहुन त्याला मोर पळाला !!!

(टारगट मुलगा)
मदनबाण.....

मूलभूत राजकीय पक्ष दोनच- सत्ताधारी, सत्ताकांक्षी

जालावरुन सभार...

प्राजु पिटेल अशा लोकांची यादी वाढतच चालली आहे.
तरी अजून चतुरंग, केसु, बेसनलाडू वगैरे मंडळी मैदानात यायची आहेत ;)

भर श्रावणात मजला खुपतो तुझा अबोला
मन विंधण्यास माझे, तुज हेच अस्त्र दिसले?
पुसता धरून हाता, रुसलीस का सखे तू?
विसरून राग लटका, कुणि गोड गोड हसले!
क्रान्ति {मी शतजन्मी मीरा!}

या गर्द नील नयनी, दाटून मेघ आले
का मोर पापण्यांचे मिटवून पंख बसले..?
अश्रूंना सखे असे का गं बांध घातले
विरहाचे सुर मनी असे ते भिडले
धरिणी कंपिली, आकाश दुभंगले
पैलतीरी सखा, आर्त साद घाले
अनावर भाव, व्याकुळ मन झाले....
................................

कुणीतरी रिपेअर करा.....

आपला मराठमोळा
-----------------------------
काले म्रुदुर्यॊ भवति काले भवति दारुण:!!
स: साध्नॊति परमश्रॆयम विघ्नांचाप्यधिष्टति!!

या गर्द नील नयनी, दाटून मेघ आले
का मोर पापण्यांचे मिटवून पंख बसले..?

जरि खिन्न कातळाला, ही पालवी फुटावी
तरिही सुक्या झर्‍याची, का अश्रुधार ओली.. ?

-- मिसळभोक्ता

सहज प्रयत्न केला आहे. वृत्त, मात्रा, व्याकरण या सगळ्याची जाण तशी कमीच, तेव्हा काही सुधार करता आला तर जरुर करा.

**************************
या गर्द नील नयनी, दाटून मेघ आले
का मोर पापण्यांचे मिटवून पंख बसले..?

ओठांवरी हास्याची खुलता कळी खुलेना
मम अंतरात आता वसंतही फुलेना

मज भेट घेण्या ये तू - वार्‍याच्या वेगाने
वाट पाहते सख्या मी - चातकाप्रमाणे

ऐकून साद माझी, तो मेघदूत आला
चाहूल तू येण्याची, हलके सांगून गेला

उघडता नील नयन, दृष्टीस तू पडावा
अन् ग्रिष्मात वळिवाचा पाऊस बरसावा
**************************
-अनामिक

या गर्द नील नयनी, दाटून मेघ आले
का मोर पापण्यांचे मिटवून पंख बसले..?

हातांस काय ठावे मेंदीत रंगलेल्या!
(कोठेतरी कुणावर खंजीर चाललेले)

(ठार)बेसनलाडू

या गर्द नील नयनी, दाटून मेघ आले
का मोर पापण्यांचे मिटवून पंख बसले..?

वाजे तरी कुणाचे पाउल कुणास ठावे?
नवजात प्रेमिकांचे हितगूज चाललेले!

चतुरंग

या गर्द नील नयनी, दाटून मेघ आले
का मोर पापण्यांचे मिटवून पंख बसले..?
हा दाटून कंठ आला, मन हळवे हे झाले.....
का व्यक्त करताना व्यथा, दु:ख मज हसले...!

संजूबाबा

या गर्द नील नयनी दाटून मेघ आले
का मोर पापण्यांचे मिटवून पंख बसले,
आठवले का दिस सोनेरी,गाभुळलेले
तुझ्या नि माझ्या हसर्‍या बागडण्याचे ?

या गर्द नील नयनी दाटून मेघ आले
का मोर पापण्यांचे मिटवून पंख बसले,

रागे हळूच बघतो मुडपून ओठ थोडा,
इवलेसे हात त्याचे गालांवरून फिरले..

एकेक थेंब झरतो मोती जणू टपोरा
कैसे मनास रोधू, कोमेजतो फुलोरा

रुसला गं रामचंद्र हाकेस ओ मिळेना,
उचलून घेतले पण त्याची कळी खुलेना..

उगाच रागले मी, बाळा नको रडू रे..
तुझिया हसूत माझा आनंद साठलाहे!

राघव

या गर्द नील नयनी, दाटून मेघ आले
का मोर पापण्यांचे मिटवून पंख बसले..?

सोसवेना भार मेघांचा, पापणीतून दुभंगले
अश्रुंच्या पाझराने, पंख डोहात डुंबले.

हा माझा एक प्रयत्न-

या गर्द नील नयनी, दाटून मेघ आले
का मोर पापण्यांचे मिटवून पंख बसले..?

केला असता अभ्यास, झाले नसते नापास
ऊरी माझ्या जळते, मित्र-मैत्रिण पुढे गेले..

या गर्द नील नयनी, दाटून मेघ आले
का मोर प्रतिभेचे छाटून पंख बसले?

होती तळपती ती, वीज प्रतिभाशाली
का काव्यपीठ पाडता, अवसान ते गळाले?

कधी असो कृष्णलीला, वा प्रेमाची नव्हाळी
विषय नाही वर्ज्य कुठला, वाक्‍यावाक्‍याला टाळी!

शब्दप्रभू म्हणे कुणी, कुणी - काव्यविदुषी
कुबेरावर का भासावी, चणचण शब्दांची अशी?

`ती' म्हणे वाटले कधी, द्यावी संधी इतरांही
का कुण्या `हलकटा'ने, खावे शेण तिथेही?

या गर्द नील नयनी, दाटून मेघ आले
का मोर पापण्यांचे मिटवून पंख बसले..?

तुझ्या आठवणीने,मन माझे विभोर झाले
कसे आडवु आसवांना,नयनि पुर बघ आले.,

त्या प्रेम पावसाने,अशी मी पुरती भिजले
नाहि मी विझले,आत आत जळत राहिले

घेतले होते रे मिठित, चमकुन गेलि दामीनि
रान वारा उफाळला, या नाजुक बिलोरी यौवनि

अंग अंग गात्रांग,प्रीत रंगात नहाले
नेत्री आनंद आसवे,देहात चांदणे झळाळले

ऎकता अनंग कथा,सहन हो‌ईना मदन चाळे
त्या काम दाहात, शरीर नाजुक हे होरपाळले

तु रमता धुंद यौवनि. मी तुझीच रे झालें
नाहि नाहि म्हणता तुला, सर्वस्व अर्पिलें

आठवता हे सारे ,नयनी दाटून मेघ आले
का मोर पापण्यांचे मिटवून पंख बसले..?