आय आय टी चा क्लास

हि सत्य घटना आहे आणि ज्या बद्दल लिहित आहे तो माझा चांगल्या ओळखीचा आहे . काही नावे बदलली आहेत )

"हुशारी असली आय आय टी म्हणजे फार लक लागते. आणि आणि अति कडक मेहनत पण." सतीश बोलला,
"खूप हुशारी लागते रे आणि मुले मेहनत पण करतात " मी काहीही तयारी न देता केलेला एक अटेम्प्ट आठवून बोललो .
" आणि आता तर क्लासेस आहेत - आणि ऐकले कि हमखास तयारी करून घेतात , ते कोटा त्यासाठीच फेमस आहे ना ? " अजून एक मित्र .

सतीश माझा गेल्या ३-४ वर्षात झालेला मित्र. खरे तर मित्राच्या गाळ्या जवळ गाळा असल्याने त्यांची ओळख झाली आणि मग माझी पण. सतीश आमच्या पेक्षा बराच मोठा होता आणि बराच चांगला छोटा इंजिनिअरिंग संबंधित धंदा चालवत होता . बराच चांगला म्हणजे एस यु व्ही सकट दोन तीन गाड्या असलेला. त्याच्याच फार्महाउस वर दारू पित ४-५ लोकांच्या गप्पा चालू होत्या आणि अचानक त्या आय आय टी वर आल्या .

"एक आता आय आय टी कोचिंग ची गंमत सांगतो ." - सतीश बोलला.

"माझी मोठी मुलगी बर्यापैकी हुशार होती . दहावी ला ९५ टक्के आल्यावर जवळच्या चांगल्या कोलेज मध्ये प्रवेश घेतला . पोरीला आय आय टी ची पण क्रेझ होती . क्लास ची पण खूप चैकशी केली होती . त्यामुळे खूप नाव असलेल्या एका क्लास ला लाख सव्वा लाख घालून नाव दाखल केले . मुलगी तर भलत्याच उत्साहात होती ." सतीश सांगू लागला.
" आणि कोलेज आणि क्लास एकदम सुरु झाले.मुलगी अभ्यासू असल्याने सुरुवातीपासून अभ्यास करू लागली . मी पण मुलीचा समजूतदार पणा बघून खुश होतो. "

आणि काही दिवस गेले आणि सतीश ला जाणवले कि मुलगी कोठल्या तरी दडपणाखाली आहे . बावरलेली दिसतेय , ठीक बोलत नाही .. बायकोला विचारल्यावर तिला हि हीच काळजी होती.
मग एकदा शांतपणे सतीश आणि बायको ने मुलीला जवळ बसवून विचारले ,आधी तर विचारले कि कोणी काही कोलेज मध्ये त्रास देतोय का , कोणी मागे आहे का ,तिला कोणी आवडले का ? काही गोष्टी अवघड असतात . पण सतीश तसा प्रेमळ बाप असणार , या सर्व गोष्टीना नकार आल्यावर मात्र तो पण गोंधळला . पण त्याने आणि बायको ने प्रेमाने विचारणे चालू ठेवले

आणि मग पोरगी बोलली " बाबा मला - मला हे आय आय टी ला काय शिकवत आहेत ते समजत नाही"
"म्हणजे काय?" आई ने विचारले
पोरगी रडायला लागली आणि मग बोलली " हि फार हार्ड गणिते असतात . किती हि प्रयत्न केला तरी सम सुटत नाही . मी एव्हडी ढ आहे का? " म्हणून खूप रडायला लागली
सतीश ने आधी मुलीला शांत केले . आता त्याला हे माहित होते कि अकरावी / सी इ टी चा अभ्यास हिला सहज येतोय . शांतपणे त्याने समजावून दिले , कि त्याची काठीण्य पातळी फार वेगळी आहे , तू बारवी वर लक्ष दे सरळ

"आणि क्लास चे काय करायचे?" मुलीने विचारले
"सोडून द्यायचा , आताच. त्याने फ्रस्ट्रेशन येऊन तुला आपल्यात काही कमी आहे असे वाटून बारावी बरबाद करायची नाही. " सतीश
"बाबा" मुलगी रडत बोलली " क्लास पैसे परत करत नाही . मागे एकाने सोडले त्याने भांडण केले पण दिले नाहीत "
"मला माहीत आहे." सतीश थन्डपणे बोलला. " तू बारावी चा अभ्यास कर , पैशाची काळजी नको."

तरी एकदा तो क्लास मध्ये गेला व पैसे त्याला काही नियमाप्रमाणे दिले नाही .
तो बोलला कि मुलीला उगाच काही दिवस अपराधी वाटत होते , पण सतीश ने आणि बायको ने प्रेमाने तिची समजूत घातली.

आता धक्का बसायची आमची पाळी होळी. हि घटना ७ एक वर्षा पूर्वीची असेल . सव्वा लाख म्हणजे ठीक ठाक रक्कम कि . याने थंड पणे सोडली ? त्याला छेडले तेंव्हा बोलला - अरे या आय आय टी च्या नादाने आयुष्य बरबाद झालेली पहिली आहेत . पालकांना किती कठीण आहे कळत नाही , प्रेशर टाकतात आणि मुले अटेम्प्ट वर अटेम्प्ट देतात पण काहीच करू शकत नाही .
आणि - त्याने शेवटची सिक्सर मारली
"मी दोन वर्षे मेडिकल ला बरबाद केली आहेत . "

आता हा फार चांगला इंजिनिअर होता आणि पूर्वी बी ए आर सी कि टी आय एफ आर अशा संस्थेत - जिकडे चांगले इंजिनिअर घेतात काम करायचा . मग हे मेडिकल चे ? दोन पेग लगेच उतरले.

" अरे बारावी त PCB ( Physics, Chemistry, Biology) आणि PCM ( Physics, Chemistry, Maths) दोन्ही ग्रुप मध्ये चांगले मार्क आले. मग काय डॉकटर बनण्याचे ठरले - मुंबई बाहेर ( फार पूर्वीची गोष्ट आहे ) एका छोट्या मेडिकल ला प्रवेश घेतला. "
"आणि बरेच दिवस मला वाटले कि सर्वानाच कळत नाही . मग कळले कि मलाच कळत नाही . कळत नाही याची पण लाज . त्यात मराठी मिडीयम . अशातच दीड वर्षाची एक टर्म - त्यात नापास झालो ."

"बाप रे , मग?" कोणीतरी विचारले.
" घरी आलो , खूप रडलो . घरचे आधी वैतागले. पण त्यांना कळले कि याला मेडिकल जमणार नाही . त्यात पीसीएम ग्रुप चे मार्क होते .म्हणून मुंबईबाहेर चांगल्या कॉलेज ला मिळाली - आणि ते मात्र झटून मन लावून अगदी डिस्टिंक्शन मध्ये काढले!" सतीश

" अरे म्हणून सांगतो कि प्रत्येकाला प्रत्येक गोष्ट जमलीच पाहिजे असे नाही . आणि दोनच पोरी आहेत मला . त्यांना जमले तर ठीक पण नसेल तर त्रासात का पाडायचे ? "
हा अनुभवातून बोलत होता तर - तरी त्याला मुली काय करतात ते विचारले .

"तुला सरदार पटेल कॉलेज माहित आहे ?" त्याने विचारले
" मुंबईतील दुसऱ्या नम्बर चे ? " मी
" माझ्या दोन्ही मुली त्यात पाठोपाठच्या वर्षी इलेक्ट्रॉनिक्स आणि टेलिकॉम ला आहेत . " सतीश
जबरी - पोरींनी सार्थक केले तर .

तेंव्हा एकच शिकलो कि प्रत्येकाला प्रत्येक गोष्ट जमेलच असे नाही
आणि जेंव्हा या स्पर्धा परीक्षे च्या न जमता लागलेल्या मुलं बद्दल ऐकतो , त्यांनी बरबाद केलेल्या वेळ आणि आयुष्या बद्दल त्यात काही नि केलेल्या आत्महत्या बद्दल वाचतो तेंव्हा मला हे आठवते .

आणि उपसंहार - सतीश च्या दोन्ही मुली नि इंजिनिअरिंग पूर्ण करून दोघीही अमेरिकेत उच्च शिक्षणासाठी गेल्या . मोठी एम एस पूर्ण करून आता एका चांगल्या कम्पनी त नुकतीच नोकरीला लागली.