श श क २०२२
[कविता' २०२०] - शून्य मी.. अनंत मीशून्य मी.. अनंत मी
पहाटवारा गाऊन जातो, अवचित वाटे हीच वेदना, |
[कविता' २०२०] - बरसती धाराबरसती धारा
बरसती धारा सरसर झरझर नाद हा करिती चुकार पैंजण धारांचा पडदा काही दिसेना |
[कविता' २०२०] - भुंगाभुंगा
शांत बसलेलो असतो तेव्हा |
[कविता' २०२०] - देता निरोप तुजलादेता निरोप तुजला
देता निरोप तुजला, स्मरले क्षणात काही.. तू घाव जे दिलेले, सारे भरून गेले. मन थांबता जरासे, सुख सापडून गेले. |
[कविता' २०२०] - येवून जा जराशी..येवून जा जराशी..
येवून जा जराशी, भेटीची आस आता.. तव स्मृतींचा पसारा, उरकून रात्र गेली, चिमणी उडून गेली टाकून त्या पिल्लांना, |
[कविता' २०२०] - बिअर मात्र सुरेख होतीबिअर मात्र सुरेख होती
मूळ प्रेर्ना "पोहे मात्र सुरेख झाले" असली तरी पोहे हे चखना म्हणून खाऊ नयेत ही आग्रहाची इंन्ति. (प्रस्तावना: दोन पेताड मित्रांच्या चोरून केलेल्या "मैफिलीतून" आपल्या सर्वांसाठी ही चिल्ड बिअर) तळलेले शेंगदाणे विसरलास, म्हणून काय झालं |
[कविता' २०२०] - पोहे मात्र सुरेख झालेपोहे मात्र सुरेख झाले
(प्रस्तावना: पती पत्नीच्या दैनंदिन "सुसंवादातून" आपल्या सर्वांसाठी हे शब्दांचे खमंग पोहे) शेंगदाणे तळायचे विसरलीस, म्हणून काय झालं हळद जास्त झाली, म्हणून काय झालं |
[कविता' २०२०] - शोधू जरा (गझल)शोधू जरा (गझल)
खिन्न रात्रींचे मुके आक्रंदणे शोधू जरा खिळखिळ्या खिडक्यांतुनी का रोज ही दिसती भुते? वाट चुकलो की नवा पथ पावलांना गवसला |
[कविता' २०२०] - आपलं माणूसआपलं माणूस
प्रत्येकाला हवं असतं, खरंतर आपण सांगितलेलं, त्याला काही समजत नाही. |
[कविता' २०२०] - मुखवटेमुखवटे
बाहेर पडलो घरातून माणसांच्या घोळक्यात |
[कविता' २०२०] - चौकचौक
ही कविता उगाच नाही लिहिली तू ही असाच बोलशील माझ्याशी |
[कविता' २०२०] - ......फूल/ पिस्तूल ठेविले.......फूल/ पिस्तूल ठेविले.
विचारला तू प्रश्न सुगंधी, उत्तरात मी फूल ठेविले अंतरधर्मी नाते अपुले, मान्यच नव्हते दुनियेला या |
[कविता' २०२०] - उचकीउचकी
आय म्हनायची, “उचकी आली, कोन बरं आठवन काडत आसंल?” कसल्या आटवनी अन कोनाच्या आटवनी ? |
[कविता' २०२०] - नका जाऊ बाहेर लॉकडाऊनमधी राया (लावणी)नका जाऊ बाहेर लॉकडाऊनमधी राया (लावणी)
नका जाऊ बाहेर लॉकडाऊनमधी राया.. कोरसः |
[कविता' २०२०] - प्रश्न उजेडाचे -- प्रश्न अंधाराचेप्रश्न उजेडाचे -- प्रश्न अंधाराचे
आकाशाच्या निळाईची पडे रानभूल |
[कविता' २०२०] - अडगळअडगळ
आता खूप साचलेले आधी आवश्यक आणि हौस होती, जमवल्या |
[कविता' २०२०] - एकटीच राधिका...एकटीच राधिका...
एकटीच राधिका द्वारकेस चालली चांदणे तनावरी, चांदणे मनातही श्याम हीच प्रेरणा, श्याम धारणा तिची |
[कविता' २०२०] - अनर्थअनर्थ
"सद्या ए सद्या! काय करसी? भूकतहान का विसरसी? |
[कविता' २०२०] - भांडणभांडण
त्यानं तिच्या कडे पाहिलं, तिनं त्याच्याकडे पाहिलं.. पण बोलणं दोघांचं, मनातल्या मनात राहीलं.. उगाचच काढला विषय, तिचं मन तिला खात होतं.. उगाचच वाढवलं आपण, त्याचं मन त्याला समजावत होतं.. आज परत क्षुल्लक कारणांन, त्यांचं भांडण झालं होतं.. आणि भांडणाचं पर्यवसन अबोल्यात झालं होतं.. |
- ‹ previous
- 5 of 20
- next ›