गोदातीरीची ऐतिहासिक भेट.

आज सकाळी कधी नव्हे ते, बॅडमिंटन खेळायला गेलो. पूर्वीसारखे आता नियमित खेळणे होत नाही. नेटजवळील सेटल घ्यायला जी लवचिकता आणि चपळता लागते ती आता वयांपरत्वे कमी व्हायला लागलीय. पण, मित्रांसाठी भेटीगाठी होतात म्हणून अधून-मधून बॅडमिंटन कोर्टवर जात असतो.

प्रशांत-नीलकांत

आज सकाळी सेट सुरू होताच की हातातल्या एमाआय बँडवर मिपाचे तांत्रिक गोष्टी बघणारे प्रशांतसेठ यांचा कॉल दिसला. मी कसा व्यायाम, खेळ आणि आधुनिक तंत्राशी जमवून घेतो हे वाचकांच्या लक्षात आणून द्यायचंय, हे एव्हाना वाचकांच्या लक्षात आलंच असेल, तर, प्रशांतशेठचा कॉल कसा काय, असा अचानक असा विचार मनात आला. प्रशांतशेठ, अधून-मधून गावाकडे जातांना भेटत असतात. अधून-मधून होणा-या गोपनीय कट्ट्यांना 'आम्ही' भेटत असतो. 'आम्ही' मध्ये जी मिपाकर मंडळी आहेत, त्यांची नावे लिहिण्याचे टाळतोय, हेही वाचकांच्या लक्षात आलंच असेल तर, काही मिपाकरांच्या अधून-मधून भेटी होत असतात. प्रशांतशेठ यांना कॉलवलं तर, ते म्हणाले की 'सर, कुठेय' म्हटलं 'ग्राउंडवर'. अर्ध्या तासात या, भेटूया. मी मैदानावरुन तसाच तिकडे रवाना झालो. आमच्या गावाजवळून गोदावरी नदी वाहते. नदीचा प्रवास, नाशिकहून प्रवरासंगम आणि पुढे पैठण मार्गे पुढे तिचा प्रवास समुद्रापर्यंत असतो. त्या गोदावरी तटावर वाट बघतो असे प्रशांतसेठला सांगितले. गोदावरीच्या पुलावर नदीचं सौंदर्य बघत उभा राहिलो. अनेकदा हौशीखातर, सकाळी सकाळी या पुलावर गळ लावायलाही आलोय. तर, आजच्या या सकाळी सकाळचा गार वारा मोहक वाटत होता. नदीकाठावर तीन महादेवाची हेमांडपंथी की नागरशैली अतिशय सुंदर मंदिरं आहेत. रामेश्वर मंदिरातली शिल्प सुंदर आहेत. कायगाव-टोका नदीकाठच्या गावांची नावे. कांचन मृगाचा पाठलाग करत असताना, प्रभू रामचंद्र गोदावरी – प्रवरा संगमावर येतात. इथे प्रभू रामचंद्र कांचन मृगाचे शीर धडा वेगळे करतात. मृगाचे शीर जेथे पडले त्या स्थानाला टोका म्हणता, तर धड जेथे पडले ते स्थान कायगाव अशा या गावांच्या कथा. तर, गोदाकाठी उभा राहिलो तेव्हा, माझ्या विभागप्रमुख राहिलेल्या सरांच्या कवितेतील चार ओळींची आठवण झाली.

'आज तुझ्या काठावर
स्मृतीगंधा उमलते
अन तेव्हाच कळते
गोदे तुझे माझे नाते'

प्रशांतसेठ आणि त्यांची गाडी ओळखीची आहे, अनेकदा त्यांच्यासोबत प्रवास झालेला आहे. गोदावरी पुलाजवळ गाडी उभी केल्यानंतर प्रशांतसेठ गाडीतून उतरले आणि त्यानंतर चक्क त्यांच्याबरोबर नीलकांत ( मिपा मालक) येताना दिसले. पाहताचक्षणी विचाराबरोबर आनंद झाला. गेली पंधरा वर्ष किंवा अधिक वर्षापासून अधून-मधून आम्ही बोललोय पण भेटी अनेकदा हुकलेल्या आहेत. आपलं एक स्वतःचं मनासारखं वाटेल तसं लिहिता येईल अशा संस्थळाची जेव्हा कल्पना आली. तात्या नीलकांतच्या समन्वयातून मिपाचा जन्म आणि मिपाचा पुढे रोचक आणि दमदार प्रवास आजही सुरू आहे. तात्याशी फोनवर बोलणं व्हायचं तेव्हा नीलकांतचा उल्लेख अनेकदा यायचा. मिपावर असं करू, तसं करू अशा ब-याच गोष्टींचा साक्षीदार राहिलेलो आहे. सुरुवातीपासूनच एक कट्टर मिपाकर राहिलो आहे, मिपावर जीव आहे. मिपानेही मला सांभाळलंच आहे, मिपाचं व्यसन गेली पंधरा वर्षापासून आहे.

प्रशांत-नीलकांत प्रा.डॉ.

नीलकांतशेठ, मिपा मालक पाहताचक्षणी गळाभेटी झाल्या. आणि मग गप्पा आवरता आवरल्या नाहीत. दीडेक तास तिघांच्या गप्पा झाल्या, रंगल्या. तब्येतीने मिसळपाव चापली. बीना साखरेची कॉफीही घेतली. नीलकांतसेठ, महाराष्ट्रात शासनातील एका महत्त्वाच्या पदावर आहे, त्यांना न विचारता लिहिणे काही बरोबर नाही म्हणून कोणत्या पदावर आहे, त्या पदाचा उल्लेख टाळतोय. तर, त्यांच्या ऑनलाईन बैठका सुरू होत्या. अधून-मधून फोन कॉल्स सुरू होते. एकमेकांची विचारपूस पासून तर विविध विषयांवर मनसोक्त गप्पा झाल्या. मिपाकर जुने -नवे लेखक मंडळी, लेखन वगैरे असं सर्व. मिपा चर्चाही झाल्या. मिपाकराच्या आयडीज, मिपाकरांच्या सूचना, मिपाकरांचे लेखन, वाद, विषय. ललित, ललितेर विषय यावर अधिक लेखन आले पाहिजे वगैरे. विविध माहितीपूर्ण लेखन, कला, साहित्य, शिल्प, माहितीची देवाण-घेवाण. विविध अंक, वगैरे. मध्येच राजकारण विषय कमी केले पाहिजे असं पुसटसं प्रशांतसेठ बोलल्याचा आवाज येऊन गेला. एकमेकांच्या नोकरीची-कुटुंबाची ख्याली-खुशाली विचारत गप्पा वेगात होत्या. नीलकांत फोटोवरुन शिष्ट वगैरे, खडूस वगैरे वाटण्याची शक्यता असते, पण तसे ते नाहीत हे प्रत्यक्ष भेटीतही जाणवलं. वयांपरत्वे जरासा शरीरावर स्थूलपणा आलाय, पण शोभणारं, प्रशासकीय व्यक्तिमत्त्व. व्यायाम, सायकलिंग यावर चर्चा झाल्या. सायकलचा विषय निघाला की प्रशांतसेठ आवरत नाही, प्रशांतसेठचा आवडीचा विषय. गप्पा रंगल्यानंतर मध्येच प्रशांतसेठ यांनी आता निघालेच पाहिजेची आठवण केली. नीलकांत आणि प्रशांत समृद्धी मार्गे रवाना झाले आणि मी सुखद नादात माझ्या गावी.