कान्हेरी लेणी, प्लॅस्टिक, ब्लफमास्टर वगैरे

छान फोटो

त्या दुकानाचं म्हणाल, तर तिथे तो मुलगा स्वतः बिस्किटं, वेफर्स प्लेटमध्ये काढून देत असे, कारण पुढे लेण्यांमध्ये कचरा नको म्हणून. त्याचे भरभरून कौतुक करायचो आम्ही. अगदी गेल्यावर्षीच गेलेलो जूनमध्ये. आता काय परिस्थिती आहे माहित नाही. तुम्ही त्याच्याकडून काही खरेदी केलीत का? आणि वेफर्स, बिस्लरी, बिअरच्या बाटल्या हे पर्यटक आधीच घेऊन येतात. तरी त्यातल्यात्यात इथे स्वच्छता बघायला मिळते. इतकी हालत वाईट नाही.

लेणी क्रमांक ३४ माझी आवडती... २००० वर्ष जुने रंगीत चित्र इथे आहे

आवडले.

( मनातल्या मनांत....जा एकटेच. करा मज्जा...

कुरकुरे खा,पाणी प्या...जमल्यास कोल्ड्रींक पण ढोसा....

नशीब निदान फोटो तरी टाकले आहेत.)

मी अलीकडे तीन वर्षाँपूर्वी गेलो होतो .तीन वाजता आत जातांना वीस रु गेटवर(बोरीवली पार्कचे गेट )भरले .आतमध्ये कृष्णगिरीत बससाठी उभा राहिलो .

एकच बस ( =सोळा सिटर काडेपेटी छाप ज्यात लहान मुलेच बसू शकतील अशा सीटस होत्या .साडे पाच फुटी माणूस उभा राहू शकत नाही .खिडक्यांना तिहार जेलच्या जाळ्या )फेरी मारणारी आली .
फैमिली वाल्यांनी गर्दी केली .थांबलो .ही बस चारला परत आली .यात मात्र दारात उभा राहिलो .आठ किमीचे वीस रूपये तिकीट काढले .कसाबसा साडेचारला गेलो .मुख्य लेणी पाहिपर्यँत पाच वाजले आणि सर्वाँना हाकलले .

फार पूर्वी बोरिवली स्टेशनहूनच बेस्टच्या बस रविवारी दर अर्धा तासाने सुटायच्या आणि कुठेही फिरता यायचे .त्यावेळी हे प्लास्टीकचे भूत नव्हते .कुरकुरे नव्हते .
पेरु ,चिंचा ,बोरे ,कैऱ्या ,चणे शेंगदाणे ,काला खट्टा ,सरबत हा मुलांचा खाऊ होता .

एक खास खादाडी :हातगाडीवर राय आवळेंचा ढीग असायचा .पाव /अर्धा किलो आवळे एका छोट्या मटक्यात घालून तिखट मीठ ,धने पावडर टाकुन तोंड एका पानाने झाकून गदागदा हलवून त्याच पानावर द्रोणासारखे करून खायला मिळायचे .

मस्त बरेचदा गेलोय कान्हेरी केवसला, किंबहुना नॅशनल पार्क म्हणजे कान्हेरी केवस हेच माझे समीकरण. कमाल म्हणजे खूप कमी जण जातात इथवर, त्यामुळे गर्दीचा त्रास असा कधी होत नाही, शांत पणे रमता येते..
पावसाळ्यात तर क्या बात है, पाण्याचे ओहोळ, झरे आणि धबधबे वाहायला सुरुवात झाली की त्याची एकवेगळीच मजा ..

मिपाकरांसोबत केलेली कान्हेरीची सफर आठवली.

कान्हेरी लेणी: भाग १

कान्हेरी लेणी: भाग २