आईसक्रीमवाले गंदे अंकल..

.

!

पण ही एक शक्यताच बरं का... अनेकातली जस्ट एक.

क्या बात है गवि. फार छान लिहीलं आहे. योग्य तेच केलंत. मनाला फार भिडलं लिखाण.
काही मोजक्या हलकट माणसांनी आपला निर्मळ आनंदही हिरावून घेतला आहे.

एखादं लहान मूल कोणत्या अनोळखी माणसासोबत बोलतंय हे दिसलं की डोक्यात किडा वळवळतो आताशा.

तुम्ही केलंत ते योग्यच. अनोळखी माणसावर चटकन विश्वास टाकू नये, हे तिला शिकायलाच लागणार आहे. कारण यावेळी तिला तुम्ही भेटलात, पण म्हणून पुढल्या वेळी तिला भेटतील ते अंकल अच्छे असतीलच कशावरून?

मनातल लेखन !
साला हल्ली बलात्कार करण्याची इच्छा असलेल्या मानसिकतेत वाढ होते आहे की काय याचीच भिती वाटत आहे,काही दिवसांपूर्वीच एका लग्नात अशी गोष्ट घडली आहे,खालच्या माळ्यावर लग्न सुरु असताना,तिथल्या एका मुलील्या त्याच इमारतीच्या वरच्या मजल्यावर नेउन बलात्कार केला होता.

बाकी आम्ही क्वलिटी वाल्स खाणे बंद केलय.
ते आता आईसक्रीम राहीले नाही तर फ्रोझन डेसर्ट झालयं
'धिस प्रॉडक्ट कंटेन्स परमिसिबल अमाउंट ऑफ ईडिबल व्हेगीटेबल ऑईल' अशी सुचना असते आता त्यावर

नेमक्या भावना चितारल्यात.

मला वाटायचं, हे 'असले' विचार फक्त माझ्याच डोक्यात येतात. ऊगाचच असले घाणेरडे विचार कोण कशाला करेल?? पण बर्‍याच लोकांच्या डोक्यात ही भिती आहे असं दिसतंय.
"सत्यमेव जयते" मधून जनप्रबोधन निश्चितच झाले पण लोकांच्या नजराही गढूळ झाल्या. अर्थात त्याला काही ईलाज नव्हता.

बाकी लेख एकदम 'गवि' टच!!! सुंदर.

--------------------------------------------

सही उतरलंय !!
अशीच व्यवस्थेची अवस्था झालीय खरी पण आता बदलायची शक्यताही दिसत नाही.
आता ताकही फुंकून प्यायची सवय लागलीय. काळजी घेणे आणि इतराना जागरूक करणे आपल्या हातात आहे.

पण त्यावरून आठवलं,
असाच एक काका (!) पहाण्यात आहे. तो अशा प्रकारात पकडला गेला. पोलिसांच्या तावडीतून त्याला सोडवून राजकीय लोकांनी त्याची पुनः कार्यकर्ता म्हणून स्थापना केली आहे! पण सोसायटीतली सर्व लहान मुले त्याला ओळखून आहेत आणि फटकून रहातात. तो मात्र झाले ते विसरवण्यासाठी गेली तीन वर्षे कधी स्पर्धा भरव, परीक्षेचे निकाल लागले की मुलांचे सत्कार कर, गणपतीचे कार्यक्रम अशी निमित्ते शोधत असतो - असो.

>>> "तुला माहीत आहे मला कुठलं आवडतं. नसेल आठवत तर काहीच आणू नको", अपेक्षित उत्तर आलं.
हे वाचून वपुंची आठवण आली ( When you write more and more personal, it becomes more universal..)

आणखी एका मस्त लेखासाठी पुन्हा धन्यवाद!

एक जुना किस्सा आठवला हे वाचून, (कसा अचानक आठवला देवास ठाऊक), जुन्या बिल्डींगमध्ये आम्ही मुले रोज रात्रीचे जेवण झाल्यावर चकाट्या पिटत दादरावर (कॉमन पॅसेज) बसायचो. तिथून दूरवरच्या काही घरांचे दरवाजे डोळ्यासमोरच असायचे. एकदा असेच त्यापैकी एका घरातील लहान मुलीला साडी नेसवून तिचे कौतुक चालले होते. मी देखील इथून कौतुकाने बघू लागलो. नजर एकटक तिथेच, त्यावर माझ्या मित्राने मला हटकले, "अरे ए चु.., असा बघू नकोस" मला पहिले तो काय बोलतो हे समजलेच नाही. समजले तेव्हा मी वैतागलोच, "अबे लहान मुलगी आहे ती.." .. पुढे सर्वांच्या चर्चेअंती हाच निष्कर्श निघाला की आपल्या मनात काही असो वा नसो, एखाद्या लहान मुलीबद्दल असे विचार करणार्‍यांबद्दल आपल्या स्वतालाही किती किळस अन राग का असेना, याबाबत अश्या प्रकारची काळजी घेणेच उत्तम.

पण तरीही तेव्हा मला ते नाही पटले ना आजही पटत. आपले मन साफ आहे, आपली नजर साफ आहे तर हा विचार मनाला नाही शिवला पाहिजे.

अगदी आजही मी ट्रेनमध्ये एखाद्या कॉलेजच्या ग्रूपकडे बघून थोडासा नॉस्टेल्जिक होऊन मनाने त्यांच्यातच मिसळतो. अश्यावेळी माझी नजर म्हणा किंवा माझे लक्ष्य म्हणा त्यांच्या गप्पांवरच लागले असते. अन माझ्या शेजारी बसलेली बायको मला हटकते, "मला माहीत आहे तू सहज बघतोयस पण तरीही नको उगाच गैरसमज..."

यावेळी मात्र मला पटते बायकोचे. कारण समोरच्या ग्रूपमधील मुली कॉलेजगोईंग आणि तरुण असतात, काळजी घ्यायलाच हवी भले आपल्या मनात तसे काही का नसेना..

असो, पण माझ्यामते लेखात उल्लेखलेल्या घटनेत असा विचार आपल्या मनात येत असेल तर आपलेच नक्की काहीतरी चुकतेय. (इथे आपण म्हणजे सभ्य सुसंस्कारीत समाज ज्याचा टक्का आजही मोठाच आहे.) पण काय चुकतेय ते आता मलाही सांगता येणार नाही, लेख आवडला, पटकन जे आठवले सुचले ते मांडले..

येवढ्या लहानश्या वेळात मेंदूत किती ती चक्र फिरली गवि?
मी नसता ईतका विचार केला. मनात आलं असतं अन पटकन देउन मोकळा झालो असतो.
पण सध्या घडणार्‍या घटना वाचता तुमचं काही चुकलं नाही हे ही खरचं.

मलाही योग्यच वाटलं तिला आईसक्रीम न देणं.
म्हणजे मोलेस्टेशनचा वगैरे विचार नाही.
काही गोष्टी लहानपणी न मिळणं चांगलंच.
मागं लागणारा भुंगा आयुष्यभर कामाला येतो.
मला नाही मिळालं, मी असं काही करीन ज्यानं ते मिळवण्याची क्षमता माझ्यामध्ये येईल.
वयाच्या एका टप्प्यावर आईवडलांविषयी कदाचित चीड निर्माण होते पण स्वतः त्या भूमिकेत गेल्यावर ती भावना देखील निघून जाते.

बाकी
>>>तिढे पिळणं हे जुनाट संसारात फार वाईट
>>>पत्नीखेरीज अजून एक पोर आहे.

अशी गविंची काही स्पेशल वाक्यं मस्तच.

बर झाल गवि त्या मुलीला तुम्ही आइस्र्कीम घेउन दिले नाही. त्या बद्दल तुम्हाला वाईट वाटायचे देखील काही कारण नाही.

आता ती ते पैसे स्वतः कडे निट जपुन ठेवेल. केव्हातरी अजुन दहा रुपये मिळण्याची वाट बघेल किंवा आई बाबांकडे हट्ट करेल आणि मग उद्या किंवा परवा त्याच दुकानातुन आइस्क्रीम घेइल. आणि त्या वेळी जो आनंद तिच्या डोळ्यात असेल तो इंस्टंट आइस्क्रीम मिळाले म्हणुन होणार्‍या आनंदापेक्षा कितीतरी जास्त असेल.

अशा लहान लहान प्रसंगातुन मुले बरेच काही शिकत असतात (संयम, बचत, अपमान सहन करण्याची ताकद ई.) त्या मुळे बरे झाले तुम्ही तीला उगाचच दया दाखवली नाही.

लेख वाचताना वाटलं . गावी शेवटी लिहितील .

"मरुदे च्यमाइला . कोण काय करतो बघू . मुलगी खुश होतीये ना . देतो पैसे "

पण मग . खालच्या प्रतिसादांमधले विचार नको असताना सुद्धा पटत गेले .

असा अनुभव आलाय एक दोनदा . .

काही कारणानिमित्त शाळेत जायचा प्रसंग आला होता . ग्यादरिंग असावं .

चौथी पाचवी च्या मुली नाचत होत्या .

तो आम्ही बघत असताना . आमच्या बाजुला बसलेल एक गृहस्थ एकदम म्हणाले .

"लहान मुलीना पण एवढ टक लाऊन काय पाहताय " .

डोक्यात एवढी तिडीक भरली .
बुकललं असतं त्याला तिथेच

नशिबाने तिथे आमचे जुने कोच पण होते . त्यांनी ऐकलं होतं हे .
ते म्हणाले . साहेब . तुम्हाला तसं वाटतं . म्हणून त्यांचे विचार पण तसे असतील असं नाही .

या मुलांपैकी एकाची बहिण पण आहे त्या नाचणाऱ्या मुलीन मध्ये . .

सगळच बिघडलय.
पण एक विचारु? पुर्वी हे नव्हत अस वाटतय का?
तेंव्हा बोलायची मुभा नव्हती समाजात अन आता मिळते आहे एव्हढच.
तरीही एक अमानुषपणा आलाय समाजात हे ही खरच.
एकुण दुपार बरीच जिव्हारी सलत राह्यली. असु दे.

सुंदर लेखन.

काही हरामी लोकांमुळे संपूर्ण समाजावरच दबून आखडून रहायची वेळ येते. खूप खोट्या नोटा चलनात आल्या की खर्‍या नोटांकडेही संशयाने पाहिलं जातं तसं.

तुमचा अभिषेक आणि प्यारे१ यांचे प्रतिसादही आवडले.

हे लोक अशा लोकांना पकडल्यावर पोलिसात कशाला देतात? अशा लोकाना माहिती आहे की कायदा आपले काही करू शकत नाही त्यामुळे त्यांचे फावते. ही 'काँग्रेस' मेंटॅलेटी संपवायची तर अशा लोकांना जमावानेच जागेवर संपवायला हवे. मॉब ने केलेला खून खून नसतोच मुळी. मॉब वर गुन्हा दाखल करता येत नाही. आणि लागतय काय अशा लोकांना संपवायला? थोडेफार दगड.

बाकी हे माझेच निरिक्शण आहे का की या गुन्ह्यात युपी बिहार वाले किंवा एका विशिष्ट समाजाचेच लोक (नाव बोलत नाही कारण आधी पण नाव घेतल्यावर रिप्लाय उडवला गेलाय!) बहुसंख्येने असतात?

अजुन कसे दिवस येणार आहेत....देव जाणे!!!!

त्या मुलीलासुध्धा सवय होइल अनोळखी लोकांकडुन काहीही न घेण्याची

खूप विचार करायला लागणारा अनुभव!

शीर्षक आवडले.
आणि केले ते योग्यच केले
दिवस वाईट आलेले आहेत , आणि पालक धास्तावलेले आहेत.
राईचा पर्वत होणे सहजशक्य आहे.
जुन्या काळातील काबुलीवाला आठवला
डोळे टचकन भरून आले.
क्या से क्या हो गया,

आवडला..

आ व ड ला.

मनाला भिडला. तुम्ही जे केलेत तेच योग्य होते, पण... लहानसा अनुभव खुप विचार करायला लावणारा.. आवडला खुप..
अवांतर -

तुला माहीत आहे मला कुठलं आवडतं. नसेल आठवत तर काहीच आणू नको", अपेक्षित उत्तर आलं.

- spot on :)

माझ्या मुलाला जर अनोळखी मनुष्यानं पैसे/ खाऊ दिलाय असं कानावर आलं असतं तर माझी शंका फिटेपर्यंत लक्ष ठेवलं असतं (निदान सहा महिने) शिवाय काळजी करत बसले असते. मुलीला खाऊ आज ना उद्या मिळेल पण तिच्या आईवडीलांना वाटलेल्या काळजीचा विचार केल्यास केलेली कृती बरोबर होती असे दिसून येईल. इनि म्हणते तसं यापुढच्या अनुभवातले अंकल अच्छे नसले तर आणखी नुकसान!

आवडला लेख. वाचून सुन्न झालो.

काही आवडलेली वाक्य..( गविटच गविटच म्हणतात तो हाच...)

तिढे पिळणं हे जुनाट संसारात फार वाईट..
अन्यथा घरी पोचल्यावर काटेकोर तुलनेतच दोन्ही विरघळून जातील...
आईसकांडीच्या गारठ्याने बोटं गोठली होती.. पण तेवढंच कारण नाही.
मी कोण टिक्कोजीराव म्हणून मला त्यांनी सज्जन समजावं आपोआप.. हल्ली तर बापही असे निघतात..
तिला आईसक्रीमची इच्छा मारु दे आणि मला तिचं हसू पाहण्याची..
मी तिचा कोणीच नाही.. म्हणून गंदाही नाही..
तिच्यासाठी मी केमिस्टच्या दुकानात दिसलेला आणखी एक कोरडा ठणठणीत प्रौढ चेहरा. तोच बरा.
माझी कॅरीबॅग उचलून एका अनोळखी नात्याचा गळा घोटत मी नात्याच्या लोकांकडे परतण्यासाठी चालू पडलो.

त्या लहान मुलीच्या चेहर्या वरिल आनन्द पाहन्यासाठि मी दिले असते पैसे

विचार करायला लावणारा लेख. पण समजा तुम्ही ते पैसे दिले असते, तर तिला तर त्यात आनंद मिळाला असता ना, आणि तुम्हाला तर जास्तच तिचे हसू पाहुन.... आपले चुकता नाहीये का नेहमी नकारात्मक विचार करून ? त्या मुलीला केव्हा कळेल की समाजात चांगली लोक पण असतात. तिच्याजवळ कुठे राहतील बालपणातील चांगले किस्से ? अजून कदाचित फक्त एक गवि तयार होईल. नकारात्मक विचार असलेला. सगळे वाईटच असेल हे बिंबवले पण वाईटच…

पुन्हा एक सुंदर लेख. गवि रॉक्स.

चांगला लेख, थोडासा पटला नाही तरी थोडा पटला.

असं चांगली माणसंच चांगलं वागण्यापासुन दुर जायला लागली तर वाईट माणसांचंच फावेल ना या जगात, कुठंतरी रस्त्यावरच्या अपघातात सापडलेल्या माणसांना पोलिसांची किटकिट नको म्हणुन मदत न करणारी माणसं,(यात मी सुद्धा आलो) आठवली.

अर्थात. लहान मुलांचं पालन पोषण पेक्षा, संरक्षण ही जास्त महत्वाची आणि अपरिहार्य गोष्ट होत चालली आहे हे खरं.

अंगावर काटा आला.

आज पर्यंत अशी काही तुलना होयील असे मनातसुद्धा आले नव्हते, आता कुणा छोट्याला काही द्यायचे मनात आले तर पहिल्यांदा तुमचा लेख तो विचार कुरतडेल…
" नजरा गढुळल्या आहेत. मनं काजळली आहेत.." हे मात्र नक्की…
http://www.youtube.com/watch?v=QOM-39bZgnc
हि जाहिरात बघितली तेव्हा २ दिवस विचार करत होतो असे होवू शकते ?

गविसाहेब,

तुमचं लिखाण इतकं कसदार असतं की ते न वाचणं म्हणजे स्वतःवर अन्याय झाल्यासारखा वाटतो. मागे तुमची बीपीओवरची कथा पण अफलातून होती. काय नेमकेपणाने भावना कॅप्चर केल्या आहेत. आणि शैली तर जबरदस्त! धन्यवाद!

ही भीती मनात असते हे खरे आहे. पुलंचा गजा खोत लहान मुलांमध्ये खूप प्रिय असतो. त्यांच्यासोबत खेळतो, त्यांना गोष्टी सांगतो, त्यांच्यासोबत तासंतास घालवतो. त्या मुलांचे आई-बाप देखील गजा खोतावर खुश असतात. पण तो जमाना वेगळा होता. आताच्या जमान्यात मुलांमध्ये इतकं समरसून खेळणं अवघड झालंय.

अगदी नेमक्या आणि भिडणार्‍या शब्दात अचूक भावना मांडल्यात...

नेहमीप्रमाणे सुंदर! गवि टच! पण एवढा विचार मी कधी करत नाही. :(

विचार करायला लावले.

काय बोलायचं.. काळ बदललाय... आता मी-माझं अशी झापडं लावणंच उत्तम.

वाचायला चांगलं वाटलं, असं सुद्धा म्हणता येत नाहिये, पण लेखन उत्तमच.
हे हल्ली काय चाललंय, काही समजतच नाहीये.
आमच्या बाळपणाचा काळ खरंचच किती सुखाचा होता, हे असं काही वाचलं - ऐकलं की प्रकर्षानं जाणवतं.

लेख भिडला. कदाचित ६-७ वर्षांपूर्वी वाचला असता तर इतका भिडला नसता, पण आता स्वतः बाप झाल्यावर हे जास्त तिव्रतेने जाणवले.
अप्रतिम लिखाण. अर्थात गवीटच असल्यामुळेच इतके भिडले, हे नाकारुन कसे चालेल?

तिला आईसक्रीमची इच्छा मारु दे आणि मला तिचं हसू पाहण्याची

तुझ्याकडून ही अपेक्षा नाही.

मी कोण टिक्कोजीराव म्हणून मला त्यांनी सज्जन समजावं आपोआप.. हल्ली तर बापही असे निघतात..

बापानं बापासारखं वागावं. आपला हेतू शुद्ध आहे मग दुनियेची फिकीर करण्याचं कारण नाही. तू मनस्वी जगणारा माणूस आहेस. पुन्हा संधी आली तर मागे फिरू नकोस. दुनियेनं आपल्याला बदललं तर आपण काय जगलो? आणि आपण दुनियाची मानसिकता बदलली नाही तर जगण्यात मजा ती काय?

@ संजयः
...दुनियेनं आपल्याला बदललं तर आपण काय जगलो? आणि आपण दुनियाची मानसिकता बदलली नाही तर जगण्यात मजा ती काय?...

- अगदी अगदी. शंभर टक्के सहमत.

आम्च्या शेजारि एक मुलगा राह्तो.सादे तिन -चार वर्षांचा.त्याला एकद त्याच्या मित्राने सांगितले' कोणि काय खायला दिल तर आइला विचारुनच खायचं' तेव्हापासुन तो शालेतल्या मिस् नि कहि दिल तरि खात नाहि.त्यचि आई जाम वैतागलि आहे.

मला लक्शमी पूजनच्या दिवशि मुलगी झालि.प्रि-टम्र असल्यामुळे तिन महिने अम्हि दोघि दवाखन्यात होतो.पन जेव्हा दिल्लितलि बातमि कळलि तेव्हा वाटलं आत्ता जावुन डोक्टरांना सांगाव ...हिचा वेंटिलेटर..सलाइन..रक्त...सगळ सगळ बन्द करा.

तुमची संवेदनशीलता चांगली आहे.
पण अनेक बाबतीत जास्त विचार केला की आपण चांगलं काम करण्याच्या वृत्तीला दुस-या कशाने तरी प्रभावित करुन बसतो - हा अनुभव त्यातलाच एक.
त्या मुलीला स्वत: पैसे वाचवून आईसक्रीम घेता येईल; हवं ते लगेच मिळत नाही आयुष्यात हे समजेल - वगैरे सगळी मुलीची बाजू झाली - मुलीची 'आपल्याला' वाटणारी बाजू.

पण वाईटाच्या भीतीने आपणही चांगलं वागायचं टाळायला लागलो तर अवघड आहे.

अशा प्रसंगी मनात पहिली जी प्रतिक्रिया उमटेल (जी बहुसंख्य माणसांच्या मनात चांगलीच असते; मदत करण्याची असते...) त्यानुसार वागावं आणि विसरुन जावं हे माझ्यासाठी उत्तम आहे हे माझ्या लक्षात आलंय. :-)

त्या मुलीला आईस्क्रीम देणे = चांगले वागणे. न देणे = वाईट असं गृहित का धरलंय सगळ्यांनी?
त्या मुलीला आईस्क्रीम देण्याने गविंना तिचा हसरा चेहरा बघता आला असता. छान वाटले असते. ते त्यांनी टाळले कारण न जाणो तेवढासा हसरा चेहरा बघण्याच्या सोसापायी कदाचित काय वाट्टेल ते आरोप होऊ शकले असते.
त्यांनी दोन्ही पर्यांयांमधले प्लस मायनस निवडून त्यांना पटेल असा पर्याय निवडला. म्हणजे त्यांनी चांगले वागणे सोडले असं कसं म्हणता येईल?

सुन्न....
पुन्हा आपण उलट-सुलट विचार करतो आणी "आतल्या"ला दाबतोच !
हेच "शिक्षण", सभ्यतांचं , बहुधा...

समाजाची अधोगती होते ती वाईट माणसे वाईट वागतात म्हणून नाही. कारण तशी माणसे थोड्याफार प्रमाणात प्रत्येक समाजात पहिल्यापासूनच होती, आहेत आणि पुढेही असतील.

पण जेव्हा चांगली माणसे चांगले वागायला घाबरू लागतात तेव्हा नक्कीच समाजाच्या अधोगतीला सुरुवात होते.