चॉकलेट हिरो देव आनंद यांचे निधन.

अरेरे!
ईश्वर त्यांना सद्गती देवो.

एक पर्व संपलं म्हणायचं. त्यांचे जुने चित्रपट नेहमीच आनंद देतील.

सूपर स्टार देव आनंद ह्यांना श्रद्धांजली.

त्यांचं फुलों के रंग से, दिल की कलम से हे माझं मोस्ट फेव्ह गाणं!
ईश्वर त्यांच्या आत्म्याला शांती देवो.

'मै जिंदगी का साथ निभाता चला गया ' असे म्हणत आपल्या अभिनयाने रसिकांवर गारुड घालणार्‍या देवानंद यांची साथ आज जिंदगीच सोडून गेली.....आणि हिंदी चित्रपटसृष्टीचे एक पर्व संपुष्टात आले.........मृत्यु सारख कटू सत्य जगात दुसरे कुठलेच नाही.......हेच खर!......चिरतरुण अभिनेत्यास भावपुर्ण श्रद्धांजली..................

देव आनंद यांना श्रध्दांजली

त्यांचा गाईड हा माझा आवडता सिनेमा

एव्हरग्रीन अभिनेत्याला भावपुर्ण श्रध्दांजली

बातमी फार अनपेक्षित नसली तरीही धक्का बसला.

'अभी ना जाओ छोडकर....' असं त्यांच्या लाखो चाहत्यांना वाटत असतानाच त्यांनी सर्वांचा हात सोडून अखेरच्या प्रवासास प्रारंभ केला.

देव आनंद साहेब कायम आमच्या स्मरणात राहतील.

शब्द संपले.

कलाकार चांगला होता पण शेवटी म्हणावे लागेल "गेला एकदाचा ! , "
नाही तर काय गेल्या काही वर्षात कसले कसले फालतू सिनेमे काढले त्यांनी,
स्वता च्या वयाचे तरी भान ठेवावे .

पण त्याचे काही कृष्णधवल सिनेमे चांगले होते

@चिंतामणी
ते चॉकलेट सडलेले होते !

देव आंनद पेक्षा त्याच्या "नव केतन " मधल्या बर्मन बाप-लेकांच्या गाण्यावर विशेष लोभ.
मनस्वी कलाकाराला श्रध्दांजली.

अरेरे! वाईट वाटले.

कृपया असे धागे काढू देणे बंद करावे अशी संपादकांना विनंती.
नाहीतर मग असल्या धाग्यावर आलेल्या तोंडफाट्या प्रतिक्रिया तरी संपादित कराव्यात.
काय फालतू लोक असतात ही.. कुठं ओकावं हे पण यांना शिकवलं पाहिजे काय?

हिंदी चित्रपट आणि चित्रपटाच्या पहिल्या पिढीच्या चित्रपट नायकांची जेव्हा जेव्हा चर्चा होत राहील तेव्हा तेव्हा सदाबहार देव आनंद यांची आठवण होत राहील. वृत्त वाहिन्यांमधून काही दिवसांपूर्वीची मुलाखत पाहतांना देव आनंद यांचे वार्धक्य स्पष्टपणे दिसत होते.

देव आनंद यांच्या निधनाच्या बातमीने वाईट वाटले.

पल भर के लिये कोयी हमे प्यार कर ले, मधला देव आनंद पुन्हा पुन्हा पाहतोय.

-दिलीप बिरुटे

मनःपूर्वक श्रद्धांजली..

देवा आनंद सारखा हॅंड्सम नट आता होणे नाहि.....

हिंदी चित्रपट सृष्टीतल्या पहिल्या सुपर्स्टारला अखेरचा निरोप.

त्यांची चिकाटी, उत्साह विशीतल्या तरुणालाही लाजवेल असा होता.

आर. आय. पी. देवसाब.
_/\_

सिनेसॄष्ठीतला धृव तारा निखळला!
पण त्यांचे अंत्यसंस्कार भारतात व्हायला हवे होते.

:(

भावपूर्ण श्रद्धांजली..

- पिंगू

देव साहेबांच्या शेवटच्या ट्विटर संदेशातून माणूस म्हणून ते कसे होते ते दिसतं --
http://twitter.com/itsmedevanand

Still Romancing with life...

गेली काही वर्ष त्यांचे प्रयत्न जरा अनपेक्षितच होते पण त्यांचे अप्रतिम चित्रपट, सदाबहार गाणी आणि प्रसन्न दिलखुलास व्यक्तिमत्व यामुळे देव आनंद कायम स्मरणात राहतीलच...
सप्टेंबर २०११ मध्ये राजीव मसंद ने घेतलेली मुलाखत पाहिली -- अतिशय क्लिअर असे विचार, पूर्ण स्मरणशक्ती, खानदानी म्हणावं असं अदबीचं आणि classy English. ८८ व्या वर्षी सुद्धा मनुष्य खरोखर evergreen आणि तरूण होता. (इंग्रजीबद्दल क्षमस्व)...

त्यांच्या यशात विजय आनंदचा मोठा वाटा होता आणि न पटल्यावर त्यांना त्या दर्जाचे चित्रपट काढणं जमलं नाही.. पण प्रेक्षकांना त्यांनी उत्तमच देण्याचा प्रयत्न केला.
थोडी अतिशयोक्ती करून म्हणतो की भारताच्या / बॉलिवूडच्या ग्रेगरी पेकला चित्रपटप्रेमींची श्रद्धांजली...

ईश्वर त्यांच्या आत्म्याला शांती देवो.

देव आनंद यांच्या काही चित्रपटांनी अपार आनंद दिला आहे. त्यांना भावपूर्ण श्रद्धांजली.

:-(

अरेरे ! बनारसी बाबु हा त्याचा पहिला पाहलेला चित्रपट.....देव आणि धर्मेंद्र यांच्या देखणेपणाला तोड नव्हती

देव आनंद यांना भावपूर्ण आदरांजली.

अनेक वर्ष आपले निखळ मनोरंजन करणार्‍या सगळ्यांच्या लाडक्या चॉकलेट हिरोचे निधन अतिशय दु:खद आहे. माझ्यात चित्रपटांच्या गाण्यांमधला रस 'रंगोली'त देव आनंदचेच गाणे ऐकून आणि बघून निर्माण झाला.

त्यांना भावपूर्ण श्रद्धांजली.

देव आनंद म्हणजे चित्रपट रसिकांसाठी देवाने देऊ केलेला आनंद होता.

धरमदेव पिशोरीलाल आनंद हा तरुण लाहोरच्या सरकारी महाविद्यालयातून इंग्रजी साहित्याचा पदवीधर होऊन मुंबईत नोकरीसाठी आला आणि मासिक १६५ रुपये पगारावर चर्चगेटच्या मिलिटरी सेन्सॉर ऑफिसमध्ये कारकून म्हणून चिकटला. तो तसाच तिथे राहिला असता तर आज 'धरमदेव पिशोरीलाल आनंद (वय ८८) यांचे वृद्धापकाळी ह्रदयविकाराने निधन' ही बातमी केवळ त्याच्या आप्तपरिचितांनी वाचली असती आणि लोक लगेच विसरुनही गेले असते.

पण नियतीच्या मनात काही वेगळेच होते. भाऊ चेतनच्या नादाने हा कारकून नाट्यचळवळीत काम करु लागला आणि १९४६ मध्ये त्याने चक्क चित्रपट क्षेत्रात पदार्पण केले. ही चित्रपटसृष्टीही मोठी अजब आहे. इथे रावाचे रंक होतात. रंकाचे राव होतात. गाजलेल्या अभिनेत्यांची मुले सुमार निघतात आणि सामान्य माणसांतून असामान्य कलाकार घडतात. नाहीतर तुम्हीच सांगा, की हैदराबादेत तिकिटे फाडणारा आणि चित्रविचित्र आवाज काढणारा एक बस कंडक्टर पुढे 'जॉनी वॉकर' नावाचा हास्य अभिनेता बनतो. बंगळुरात बस कंडक्टर म्हणून काम करणारा कुणी शिवाजी गायकवाड स्टाईल मारताना लोकांच्या आग्रहास्तव मद्रास गाठतो आणि पुढे 'रजनीकांत' म्हणून दाक्षिणात्य चित्रपटसृष्टीवर अधिराज्य गाजवतो. धरमदेव आनंद या कारकुनाचं असंच झालं

१९४६ मध्ये प्रभात टॉकीजतर्फे 'हम एक है' या चित्रपटातून धरमदेव झळकला आणि तिथून बर्‍याच गोष्टींना सुरवात झाली. या चित्रपटाचे चित्रण पुण्यात सुरू होते. धरमदेवच्या व्यावसायिक कारकीर्दीची सुरवात पुण्यात झाली. त्याला दुर्गा खोटेंसारख्या कसलेल्या अभिनेत्रीचा अभिनय जवळून बघता आला आणि गुरुदत्त नावाचा मित्र मिळाला. या चित्रपटात धरमदेवसोबत रेहमान, रेहाना आणि कमल कोटणीस हेही पदार्पण करणारे नवे चेहरे होते. चित्रीकरणाच्या वेळी गंमतच झाली. शंकर (धरमदेव) आणि विद्या (कमल कोटणीस) यांच्या प्रेमसंवादाचे दृश्य काही केल्या जमेना कारण कमलच्या जवळ जाऊन प्रेमाचा खोटा खोटा अभिनय करताना धरमदेव जाम बावरायला लागला. अगोदरच तो लाजाळू आणि त्यातून ते प्रणयदृश्य. अखेर कमलनेच धरमदेवला दिलासा दिला. न घाबरता अभिनय कर, म्हणून सांगितले. पुढे याच लाजर्‍याबुजर्‍या तरुणाने अनेक अभिनेत्रींसमवेत न घाबरता कामही केले आणि नव्या अभिनेत्रींना पुढेही आणले. एका कारकुनाने अभिनय हाच आपला धर्म मानला. इतका, की नावातील धरम त्याच्या व्यक्तीमत्वात विलीन होऊन गेला आणि तो फक्त 'देव' उरला.

१९४८ मध्ये अशोककुमार यांनी बॉम्बे टॉकीजच्या बॅनरखाली 'जिद्दी' या चित्रपटात देवला प्रथमच नायकाची भूमिका दिली. त्यात त्याची नायिका होती कामिनी कौशल. हा चित्रपट यशस्वी झाला आणि इथून पुढे देव आनंद हे नाव रसिकांच्या मनावर खोल कोरले गेले. पहिलेच यश मिळाल्यावर देवच्या डोक्यात स्वतःची चित्रपटसंस्था काढण्याची कल्पना रुजली. जी त्याने पुढच्याच वर्षी १९४९ मध्ये प्रत्यक्षात उतरवली. देव हा अभिनेत्याबरोबर 'निर्माता' झालाच, पण त्याची 'नवकेतन' ही संस्थाही नव्या चेहर्‍यांना वाव देणारी ठरली.

अभिनय आणि नवनिर्मितीप्रती अखेरपर्यंत समर्पित अशा या तपस्व्याला भावपूर्ण आदरांजली.

महामुर्ख प्रतिक्रिया...............वाचुन वैताग आला...

खुप छान माहीती दिली..........धन्यवाद.

देव आनंद यांनी एक काळ गाजवला हे तर खरेच. त्यांचे कॄष्णधवल सिनेमे आणि त्यातली सदाबहार गाणी तर खासच.
पण उत्तरकाळात त्यांनी फारच रटाळपणा केला या वस्तुस्थितीशी सहमत आहे. शिरीष कणेकर म्हणतात तसेच 'कुठे थांबावे हे त्यांना कळले नाही' असे वाटते.
'ती' प्रतिक्रिया सौम्य शब्दांमध्येही लिहिता आली असती.

मनापासून श्रद्धांजली.

:(

पण त्यांचे अंत्यसंस्कार भारतात व्हायला हवे होते.

मला पण अगदी मनापासून हेच वाटले....

R . I. P देव साहब............!

विनम्र आदरांजली.

हिंदि चित्रपटसृष्टीतला अत्यंत सभ्य माणुस हरपला. पडद्यावर खरा आणि तरल रोमांस फक्त देवनेच दाखवला. कधीही कोणत्याही कारणाने चुकीच्या वादात सापड्ला नाही. आजच पेपर मधे वाचली कि त्याने कोणावर ही टीका केली नाही.

बर्‍याच तत्वज्ञात म्हटले आहे कि आताचा क्षण हाच जगायचा असतो , तोच वास्तवादी असतो , भूतकाळ भविष्यकाळ ह्यात रमायचे नसते. त्या अर्थाने देव आयुष्य जगला. खरा कर्मयोगि.
अंतःकरणापासुन श्रध्दांजली.

माझी पण देव आनंद यांना श्रद्धांजली.

माझा कडूनही यांना भावपूर्ण श्रद्धांजली....!!
एक्टर म्हणून ठीक-ठीक होते पण काय गाणी होती सिनेमातली .... मस्तच ...!!!!
गाण्याचा बाबतीत अतिशय लकी माणूस होता ....!!
मला खूपच आवडणारी काही गाणी आहेत .....अजुनही बरीच आहेत पण फ़क्त १० लिहिते ...
१. अभी ना जाओ छोडके के दिल अभी भरा नहीं ....
२. ना तुम हमें जानो न हम तुम्हे जाने
३. दिन ढल जाये हाय, रात न जाए
४. नींद चुराके रातों में तुमने बातो बातो में
५. कांचा रे कांचा रे ...प्यार मेरा
६. लिखा है तेरी आँखों मे किसका अफसाना ....
७.पन्ना की तमन्ना है के ...
८. खोया खोया चाँद खुला असमान
९.तेरा मेरा प्यार अमर ...
१०. फूलों के रंग से दिल की कलम से ...अजुन हि चिक्कार आहेत... :)

अच्छा जी मै हारी चलो मान जाओ ना: मधुबाला सोबत
दिल क भवर करे पुकार.. प्यार का राग सोनो रे : नूतन सोबत
ही गाणी इतकी अल्हाद दायक आहेत खरोखर गाणी पहातानाच मन एकदम ताजेतवाने होते

विनम्र श्रद्धांजली.
कुठेतरी वाचल्यासारखे आठवतेय.
देव आनंद हा एकमेव अभिनेता होता ज्याला त्याकाळात मुंबईच्या ताज हॉटेल मध्ये क्रेडीट( उधारीवर) पार्टी देता येत असे.

निधन ? हे शब्द देवआनंद सारख्या कलाकारांसाठी नाहीच मुळात.

देव आनंद हे जसे चिर-तरुण आहेत तसेच ते अजराअमर ही आहेत . त्यांनी फक्त गुडबाय या इहलोकातून घेतला आहे पण रसीकांच्या मनावर अजूनही त्यांची मोहीनी कायम आहे अन ती तशीच कायम रहाणार हे निश्चित !

इहलोकात 'गाईड' झाला आता परलोकासाठी नविन गाईड असेलच. कदाचित परलोकात आर के नारायणांनी आणखीन एक गाईड लिहीला असेल त्या करिता परलोकातील कोणीतरी वहीदा ही असेल पण मग त्यासाठी तिथे कोणी देवआनंद नसेल म्हणून तर actual देवाने या देवआनंदला गवसणी घातली नसणार ना ? कारण त्यांची नविन चित्रपट निर्मितीची भूक शमली नव्हती म्हणून कदाचित रिफ्रेश व्हायला गेले असतील .

खरा हिरो जो इतका debonair (मराठी ?? ) अन charismatic (मराठी ??) असेल तर तो कधीच निधन पावत नाहीत अन म्हणूनच देवआनंद हे अजराअमर आहेत अगदी त्यांच्या गाईड, हम दोनो, ज्वेल थीफ , कालापानी , तेरे मेरे सपने या अनेक चित्रपटांसारखेच अन त्यातील सुरेल गाण्यांइतकेच !!
Dev Anand is Eternal !!

लहानपणी एक "सुविचार" वाचला होता, "केस वाढवून देव आनंद होण्यापेक्षा बुद्धी वाढवून विवेकानंद व्हा".
ह्याच्या लेखकाला विवेकानंदांचे यमक जुळवायला देव आनंदच सोयीचा सापडला खरा पण आजवर देव आनंदकडे बघून एक निव्वळ चिकना चुपडा चेहरा आणि छानसे केस एवढीच ह्या कलाकाराची ओळख नाही असे वाटते.

म्हातारा, म्हातारपण हे शब्द आपल्या शब्दकोषात ना बाळगणारा हा एक ग्रेट माणूस. अनेक अपयशे पचवून जिद्दीने उभा राहणाराही हाच. निदान ह्या बाबतीत तर हा नक्कीच अनुकरणीय आहे.

राज कपूर, दिलीप कुमार आणि देव आनंद हे त्रिकूट ह्या काळातले सुपरस्टार होते.

देव आनंद लक्षात रहाण्याचे कारण त्याच्या अभिनयापेक्षा सिनेमाचे संगीत आणि दिग्दर्शन होते असे मला तरी वाटते. ओपी नय्यर, एस डी बर्मन, शंकर जयकिशन, जयदेव असले रथी महारथी आणि महम्मद रफी, किशोर कुमार, हेमंत कुमार आणि जोडीला लताबाई, आशा किंवा गीता दत्त! हिंदी संगीताचे सुवर्णयुग साकारणार्‍या ह्या कलाकारांशिवाय देव आनंद इतका मोठा घडूच शकला नसता. गोल्डी ऊर्फ विजय आनंद हा त्याचा भाऊ. त्याचे दिग्दर्शनातले कौशल्य अनेक सिनेमे हिट बनवून गेले. नंतर त्यांच्यात वितुष्ट आले की काय कोण जाणे पण नंतर दुर्दैवाने दोघे फारसे एकत्र आले नाहीत.
पण ह्या सिनेमांच्या आठवणी अलीकडच्या बिग बजेट सिनेमापेक्षा कितीतरी दीर्घायू आहेत. स्विट्झर्लंड, सेशल वगैरे भारी लोकेशन नाहीत, काळ्या पांढर्‍या रंगात शूटींग, बर्‍यापैकी साधेसुधे प्रसंग असे असून जुने सिनेमे पुन्हा पुन्हा बघावेसे वाटतात.

माझे आवडते देव आनंदचे सिनेमे
१. जाल (आजच्या भाषेत सांगायचे तर हटके स्टोरी आणि अप्रतिम गाणी)
२. काला पानी
३. सी आय डी
४. बाजी
५. माया
६. हरे राम हरे कृष्ण
७. ज्वेल थीफ
८. प्रेम पुजारी (गाण्यांकरताच)

७० च्य दशकातले (आणि नंतरचेही) देव आनंदचे सिनेमे म्हणजे आनंदच होता. पण त्यातही अनेक उत्तम गाणी होती जी आजही लक्षात आहेत.

पिकले पान, कधीतरी गळून पडणार हे अपरिहार्य असले तरी त्याच्या लाखो चाहत्यांप्रमाणेच मलाही त्याच्या जाण्याने वाईट वाटले.
माझी ह्या कलाकाराला मनापासून श्रध्दांजली.

उषाकिरण आणि त्यांचा पतिता आठवला. १९५२ साली प्रदर्शित झालेला हा चित्रपट त्या काळाच्या खूप पुढचा होता, असं वाटतं. एका बलात्कारितेला मानसिक पाठबळ देणार्‍या पती / प्रियकराची भूमिका देवसाबनी अत्यंत तरलपणे साकारली, त्यात ते चॉकलेट हिरो पेक्षा अभिनेता म्हणून ठसले.

याद किया दिल ने कहाँ हो तुम......

भारताचा ब्रॅड पीट कोण? याचं एकमेव निसंदीग्ध उत्तर फक्त देवानंद(...च). चायला, काय सॉलीड स्टाइल होती या माणसाकडे, अगदी छोटे छोटे प्रसंग जसकी एक साधा पेपर वाचायचा आहे, बस असला एकदम छोटासा सिनही जरी असेल , तरी त्यात हा आधि थोडा पेपर हलव, मग नंतर थोडी मानच तिरकी करून पेपर बघत बस, मग ते ही कमी की काय मग पून्हा पेपर झटक आणी इकड तिकडं बघत त्याच्या खास पध्दतीने मान जागच्याजागी हलवायला लाग... हे सगळ सांगायला जेव्हडा वेळ लागणार नाही तेव्हडाही मोठा प्रसंग नसेल , पण या छोट्याश्या प्रसंगातही हा माणूस भरभरून स्टाइल ओतायचा. भावपूर्ण सिन व इतर द्रूष्ये तर अजून मस्त अनं स्टायलीश...

माहीतल्या एक आज्जि याचे आत्ताही रीलीज होणारे फूटकळ चित्रपट थेट्रात जाउन बघयाच्या... आम्ही त्यांना बिधास्त चिडवायचो काय आहे काय याच्यात इतकं ? त्या हसून फक्त इतकच म्हणायच्या... तूम्हाला नाही कळायचं ते....