( चाल: नसतेस घरी तू जेव्हां -)
गातेस घरी तू जेव्हां
जीव सुटका-सुटका म्हणतो
शांतीचे विणता धागे
संसार नेटका होतो !
छत भंगुन वीट पडावी
हल्लाच तसा ओढवतो
ही पाठ कणाहिन होते
अन् चेहरा बारका होतो !
ये घरमालक दाराशी
हळु गाण्या , तो खडसावे
खिडकीच्या उघडुन दारा
तो बोंबा मारून जातो !
वळ पाठी उमटवणाऱ्या
मज स्मरती मास्तर शाळा
वेताने मज बडवावे
मी तसाच बघ थरथरतो !
तू सांग बये मज , काय
मी सांगू घरमालकाला ?
गाण्याचा तव जल्लोष
माझ्यासह किरकिर ठरतो !
ना अजून झाला तंटा
ना ताळतंत्रही सुटले
तुज ' गाऊ नको ' म्हणताना
गाण्यातच सामील होतो !!
प्रतिक्रिया
16 May 2011 - 10:09 pm | मेघवेडा
हा हा हा!! एक नंबर झालंय विडंबन! झकास!
17 May 2011 - 3:07 am | इंटरनेटस्नेही
चान चान.
17 May 2011 - 5:17 pm | गणेशा
मस्त जमले आहे ...
18 May 2011 - 7:43 am | चिमी
ही माझी मिपा वर पहिली प्रतिक्रिया आहे. सही सही अ ही कविता . मी सर्वान्ना फोरवर्ड केली. :-)