नॉर्वे भ्रमंती - २ (हार्तिग्रुतेन)

नॉर्वे भ्रमंती - १ (ट्रोन्डॅम)

सकाळी दहाला आम्ही धक्क्यावर पोचलो. ’हार्तिग्रुतेन’ तिथे आधीपासूनच आमची वाट पहात होती. बोट कसली एक शहर होते ते सातमजली. त्यात हॉटेल होते, चित्रपटगृह होते, रेस्टॉरंट होते, वाचनालय होते. (मला भावलेली गोष्ट म्हणजे वाचनालयात एक रंगपेटीही होती, चित्रे काढायची सोय होती), आणि सगळ्यात महत्वाचे खिडकीतून दिसणारे दृश्य प्रत्येक क्षणाला बदलत होते. कल्पनेपेक्षाही सुंदर होत होते. बोटीत प्रवेश करताच हे सारे पाहून मी तर भारावूनच गेलो.

आम्हाला तळातली एक रुम मिळाली होती. तिला २ गोल खिडक्या होत्या. (टिपिकल बोटीला असतात तश्या) बोट सुरु झाल्यावर त्यातून समुद्राचे मागे पळणारे पाणी दिसत होते. शिवाय एक सोफा जो बेड होऊ शकतो, अजून एक बेड, लिहिण्याचे टेबल, कपडे ठेवायला कपाटे आणि बाथरुम, एकंदरित थाट!

बोट निघाली तसे आम्ही सामान टाकले आणि सगळ्यात वरच्या डेकवर पळालो. तिथे आधीपासूनच अनेक गोरी माणसे आपला धीर-गंभीर चेहरा सुर्याकडे करुन बसली होती. बोटीवरचे सरासरी वय साठच्या पुढे असावे. (घोर निराशा!) पण ही निराशा काही फार वेळ टिकले नाही, कारण सोबतीला दोन चिरतरुण गोष्टी होत्या. पहिला निळाशार समुद्र आणि दुसरा त्याचाच थोरला भाऊ निळेभोर आकाश.

(सुनिल नभ हे, सुंदर नभ हे, नभ हे अतल अहा...
सुनिल सागर, सुंदर सागर, सागर अतलचि हा...)

काल दूरवर दिसलेले “मॉंक आयलॅंड” आज एकदम जवळ आले होते.

बोट हळूहळू वेग पकडत होती, सागर एकदम शांत जणू तो समुद्र नव्हताच एक तळेच होते मोठ्ठाले. पाणीही इतके स्वच्छ की तळ दिसत होता. आणि आम्ही बोटीत नसून जमिनीवरच आहोत असे वाटत होते. बोटीचा आवाज सोडला तर इतर कोणताही आवाज नव्हता. आणि बोटीमुळे होणारी पाण्याची लवथव सोडली तर इतर कोणतीही हलचाल नव्हती.

(उमजे ना हे कुठे नभ कुठे जल सीमा होऊनी..
नभात जल ते जलात नभ ते संगमूनी जाई..)

’ट्रोन्डॅम’पासून बाहेर पडणारे वाट चिंचोळी आहे. दोन्ही तीराला हिरवी हिरवी झाडी दिसत राहते. आणि मधून मधून वसलेली छोटी छोटी गावे. बोटींना वाट दाखवणारे दीपस्तंभ. आणि पसरलेली हिरवळ.

थोडेसे बाहेर पडल्यावर अजून उंच डोंगर दिसू लागले, त्यांच्या शुभ्र टोप्या, आणि काळे कातळ, त्यांचे स्वाभाविक रंग सोडून सागराच्या आणि आकाशाच्या रंगासारखे श्यामवर्णी भासत होते. संध्याकाळी बोट एका मोठ्या धक्क्याला लागली, खास “बोटकरां”साठी तिथल्या एका उंच हॉटेल मधल्या गॅलरीमधे एक वादक सेक्सोफोन वाजवत होता. समोर गगनाला भिडणारे पर्वत , त्याला वळसे घालून येणारी मावळतीची किरणे, आणि सोबतीला हुरहुर लावणारे सेक्सोफोनचे सूर. आयुष्यात फार थोड्या संध्याकाळी अश्या असतात.

रात्री बोटीवरील रेस्टॉरंट मध्ये गाण्याचा कार्यक्रम झाला. २ कलाकारांनी मिळून केलेल्या या कार्यक्रमात इंग्रजी, नॉर्वेजिअन, स्पॅनिश, जर्मन, फ्रेंच अनेक भाषांमधील गाणी होती. रात्री १२ ला बोट आलेसुंद या गावी आली.
झोपायला रुममध्ये आलो तेव्हा झोपावेसे मुळीच वाटत नव्हते. शरीर थकले होते पण मन मुळीच भरले नव्हते.

(क्रमशः)