स्त्रिया सुद्धा गैरफायदा घेतातच

ह्यात गैर काय?

राजश्री मॅडम तर तुम्हाला सगळं देत होत्या , तुम्हीच घेतलं नाही .. तरी त्यांनी तुमचा गैरफायदा कसा घेतला ?

बाकी पपलु पोरांना पोरी टोपी लावतातंच .. स्वार्थी जग .. स्वतः किती वापरलं जायचं हे ज्याने त्याने ठरवायचं असतं :) तुम्ही (न भेटलेल्या) गाजराच्या अपेक्षेणे धावत होतात . बाकी लेख छाण विणोदी आहे ... काही काही प्रसंग अजुन खुलवता आले असते तर मज्जा आली असती .

क्रमश: कुठे दिसत नाही ते :)

- (कॉलेज जिवणापर्यंत कोण्त्याच पोरीला साधं फुकाचं चॉकलेट पण खाऊ न घातलेला ) प्रा.डॉ. भामटे

*त्यांना प्रॅक्टीकल जर्नल मध्ये आकृत्या काढून देणं तर नित्याची बाब होती

हि कामे मी पण करुन घेत असे..खोट कशाला बोलु ;)

स्त्री काय पुरुष काय दोघेहि सारखेच ...संधि न मिळाल्या मुळे सभ्य तर समाजात बरेच असतिल

हे काच्या कै ! स्त्रियानि तुमचा नेहमी फायदा करून घेतला ही चुक त्यांची की तुमची ?

कुठलाही बलवान वर्ग कमजोर वर्गाच शोषण करू शकतो किवा गैरफायदा घेऊ शकतो त्यात लिंगभेद कसा काय आला बुवा ?

सविस्तर प्रतिक्रिया नंतर देतो

त्या गोपिका माझ्याभोवती फक्त फेर धरायच्या, दांडिया खेळायला त्यांचे त्यांचे कन्हैये मौजूद होते

त्यांचं असं वागणं म्हणजे जखमेवर मिरचीचा ठेचा थापण्याचं काम असल्याने

ह. ह. पु. वा!
उत्तम लेख!
बाकी जर्नल च म्हणाल तर, आमच्या इथे परिस्थिती वेगळी होती. आम्ही मुली सरसकट आमच्या वर्गातल्या मुलांना मदत करायचो!
सो, मुली अगदीच काही गैरफायदा नाही घेत बरं का! ;) :)

काय हो तुम्ही राजश्री आनि बिन्दु दोघीन्च्याही नावाने ओरडताय
तुम्हाला नक्की काय हवे होते मग?
आनि

गोपीकांचा कान्हा

ही पदवी मिळाली ते काय कमी आहे
ती मिळायला पन नशीब लागते.
काहीना तर ती तेवढं पण मिळत नाही
बसतात मग हात चोळत नाहीतर त्या मुलीच्या नावाने शंख करत

कैच्या कै.......
यात तुमचा फायदा कहिच नाही झाला म्हणुन गैरफायदा काय...... ??

स्वतः ताकाला जाऊन भांडं लपवायचं आणि दुसर्‍याने लोणी खाऊन ताक संपवल्यावर बोंब मारायची तशातला प्रकार दिसतोय हा.

हा लेख आहे की कथा ?

बाकी ह्यातल्या मतांशी पूर्णपणे असहमत. एकदा अनुभव आल्यावर पुन्हा तिथे जाणे ह्यातच काय ते आलं.

कोणाची लाभो न लाभो आमची सहानूभुती आहे तुम्हाला. पण असे नीराश होवु नका पुन्हा जोमाने प्रयत्न करा, यश तुमच्या हातात. एक ना एक दीवस शीकारी आपोआप शीकर बनेल... असा धीर सोडु नका. जब है समाधान तो फीर क्यो हों परेशान हा मंत्र ध्यानात ठेवा, आयुश्य आहे चढ ऊतार हे येणारच. असे गडग्डून जाऊ नका.

तसेच एकंदर प्रतीक्रीयांचा रोख वाचून तूम्हाला ऊपरती झालीच असेल की थोडे नालायक आणी हरा*खो*र बनले म्हणजे असले लेख लीहाय्ची वेळ येत नाही ते ?

पूढील लेखनास मनापासून शूभेच्छा... असेच लेखन बहरुदे

मी विनाविलंब धूम ठोकीत असे

मी एक डायलॉग ऐकला होता...
"घर मे नै ज्वारी और अम्मा पुरिया पकारी"
जेव्हा तुमची इच्छा नाही मग कशाला तिकडे जायचं हो !!!!

माझ्या कॉलेजमधल्या मैत्रिणी मला गोड गोड बोलून कामाला लावायच्या.

यालाच नानांच्या भाषेत "गोबोगामा" असे म्हणतात !!!

पण माझं 'क्षेम' मात्र कधी पुसलं नाही. का बरे?

तिला जे हवे होते ते तिला मिळायचाच ना...
मग ते द्रव्य असो का प्रेम...
तुम्ही मग काशी का करना त्यासाठी?
आणी तुम्ही आवडतीचा गैर फायदा घेतला नही हे कशावरून ?

एक राजश्री मॅडमचा प्रसंग वगळता मला नाही वाटत तुमचा गैरफायदा घेतला गेला. तेव्हाही पहिल्यांदा असे काही घडल्यावर पुन्हा तिथे जाण्याचा चॉइस तुमचा होता. घडलेली गोष्ट खरे तर कुणा विश्वासातल्या व्यक्तीला सांगायला हवी होती.
खरेदी करण्यातच मी परमानंद अनुभवला.
गैरफायदा कुठे आला?
माझ्या खिशाला चाट बसली पण बिचारीनं मला गुंजभरही हात लावू दिला नाही
तुम्ही गल्ली चुकला डॉक. पैसे मोजून या गोष्टी मिळवायची गल्ली वेगळी...
मैत्रिणीँच्या गराड्यात आख्खी कॉलेजलाईफ गेली परंतु त्यातील एकही पोट्टी माझी वाईफ बनायला तयार नव्हती.
पसंद अपनी अपनी!
आवडती आणि नावडती दोन्ही कडे तुम्हीच स्वतःहून जाताय , खर्च करताय मग तक्रार कसली ?

माझ्या स्त्रीदाक्षिण्याचा त्यांनी स्वतःच्या स्वार्थासाठी फायदाच करून घेतला.
आणि आपला फक्त फायदा करून घेतायेत असे लक्षात आल्यानंतर बाजूला झाल्यानंतर "हूंऽऽऽ.. फारच शिष्ट आहे, मेला" असा शेरा मारायला मोकळ्या...... :(

-सूर्यपुत्र.

अशी मेख आहे. बाकी काही नाही. :)

खुसखुशीत.

कुठे राहतात या राजश्री मॅडम ते सांगाल का ?

आता त्या चावट पुस्तके वाचत नसतील.

लेखन पटले नाही.
मैत्रिणी म्हणता तर फक्त चांगली मैत्री करा की!
असल्या अपेक्षा ठेवल्या कि मुलींना बरोबर काय ते समजते. काहीजणी लगेच लांब जातात तर काहीजणी धडा शिकवतात.
राजश्री बाईंकडे न जाणे हा पर्याय उपलब्ध होताच्.......तो लगेच अनुसरणे कदाचित तुमच्या वयामुळे जमले नसेल पण नंतर तिथून पळून आलात. त्यावेळी तुम्हीही असल्या गोष्टींसाठी तयार नव्हता असाच अर्थ होतो.
काही गोष्टींच्या अपेक्षेनं तुम्ही मुलींशी मैत्री करू पहात होता तो स्वार्थ नव्हता काय? अपेक्षा पूर्ण झाली नाही म्हणून त्यावर लेख लिहून कांगावा करत असल्यासारखे वाटते.

लेख आणि प्रतिक्रिया दोन्ही रोचक...

केवळ वेगवेगळे जिवनाभुनव म्हणून या लेखकडे पहिले आणि फार आवडला.
माझ्या मते डॉक काही खरीखुरी तक्रार करत नाहीयेत. ही एक जस्ट लाडीक आणि डॉक ना हविहवीशी वाटणारी गैरसोय असावी.

सदर लेखातलं पात्रं हे केवळ भिडणं, कटवणं, फिरवणं,चंद्र दाखवणं, सोडून देणं या कॅटेगरीतलं वाटतं आहे. (या सर्व क्रियापदांच श्रेय श्री सूहास) त्यामुळे सदर पात्रं स्वतःचा फायदा करून घेण्याइतकं तयार नव्हतं हे खरं वाटतं आहे.
बाकी प्रेम बीम खरोखर असतं तर प्रेमळ सक्ती वगैरे करता येते असं जाणकार सांगतात.

कैच्या कै.

कॉलिंग युयुत्सु...

आपल्या दु:खात आम्ही पण सामिल आहोत

संभोगाव्यातिरिक्त प्रणय क्रीडा करण्याचे वय भारतात १२ वर्ष असावेत अशी सूचना आपल्या सरकारच्या एका खात्याने सरकारला केली आहे .
असा कायदा एकदा का झाला कि तुमच्या मित्राच्या मुलाला किंवा नातवाला अशी मुलाखत द्यावी लागणार नाही .
बाकी हि मित्राची मुलाखत होती .स्वानुभव नव्हता हे मूळ लेखात स्पष्ट केले असते तर खोचक प्रतीकीयांना सामोरे जावे नसते .
कदाचित अश्या प्रतिक्रिया तुम्हाला अपेक्षित होत्या .(हव्या होत्या )
कोण कोणाचा फायदा घेते ? ह्यावरून मुलं व मुलींमध्ये खडाजंगी व्हावी असे तुम्हाला वाटले असेल .

कपड्यांच्या आत सगळेच नागडे असतात.

धागा गमतीने लिहिला असेल कदाचित पण विषय वाचून एक अनुभव आठवला.

मध्यंतरी भारतीय रेल्वेने प्रवास करायचा योग आला..ई-तिकीट कन्फर्म न झाल्याने ते रद्द झाले होते..सोबतची २ तिकीटं कन्फर्म होती, त्यामुळे बर्थ अ‍ॅडजस्ट करायचे ठरले..वेळेआधी २ तास स्टेशनवर पोहचुन रांगेत थांबलो..प्रचंड गर्दी होती.एक रेल्वेचा शिपाई रांगेत न उभारता इकडेतिकडे फिरणार्‍यांना सरळ हातातल्या दांडक्याने हाणत होता..ती गंमत बघत मी नंबर कधी येईल याची वाट बघत शांतपणे उभा होतो...थोड्या वेळाने बहुतेक त्याची ड्युटी संपली आणि तो निघून गेला..लोकांचीही हळूहळू घुसाघुशी चालू झाली.रांग सरकत सरकत मी तिकीट-खिडकीच्या बराच जवळ आलो आणि तिकीट क्लार्कची पण ड्युटी बदलली :) . पण दुसरा ५ मिनिटात आला आणि परत रांग सरकू लागली.

माझ्यापुढं ३-४ जण असताना एक बाई आली. थोडा वेळ बाजुला उभी राहिली आणि मग रांगेत माझ्यापुढं घुसू लागली..मी चिडून बोललो तिला "आम्ही काय झक मारायला तासभर रांगेत थांबलोय काय..या मागून"..त्यावर ती म्हणाली (तिच्या तोंडचे शब्द) " इथं उभं राहू दे मला..नाहीतर तू दाबादाबी केलीस म्हणून बोंब मारीन मी" !!

मी त्या बाईला घाबरलो नाही तसा पण तिनं बोंब मारली असती तर तासभर त्या रांगेतल्या वातावरणात वैतागलेल्या लोकांचे फ्रस्ट्रेशन आपल्यावर निघालं तर काय घ्या असा विचार करुन तिला रांगेत घुसू दिले.

सदर घटनेची युयुत्सू यांनी आपल्या रजिष्टरात नोंद करुन घ्यावी अशी मी त्यांना विनंती करत आहे !!

लेखाच्या सुरवातीला मला ते रेड रोज (ह्या राजेश खन्ना व पूनम धिल्लो चा / सायकोची हिंदी आवृत्ती ) सिनेमाचे पूर्वपरीक्षण किंवा त्याच्या अनुषंगाने एखादी कथा वाटली .

केरळात मुलांपेक्षा मुलींचे प्रमाण लोकसंख्येमधे अधिक आहे

त्यामुळे इतर राज्यांमधे शोध सुरू असतो

लेख शोधुन काढुन वाचला ....

मिपावर असले महान साहित्य निर्माण होत होते तेव्हा आम्ही कुठे गेलो होत कडमडायला ...

माणूस ओळखणे ही एक कला आहे ती ज्यांना जमते त्यांचाच या जगात किंबहुना प्रेमाच्या खेळात यशस्वी होतात बाकीचे आयुष्य भर कुढत राहतात ....
आपण साधू नाही आहोत माहीतेय ना मग निदान संधीसाधू तरी बनाव माणसानं...
आणि ताकाला जाताय तर भांडे का लपवायचे.
मूड बघून दिल की बात बोलले असते तर अशी वेळच आली नसती

मिपावर असले महान साहित्य निर्माण होत होते तेव्हा आम्ही कुठे गेलो होत कडमडायला ...>>>
आयला प्र. गो. माझी तर ह.ह.पु. वा. हे वाचुन
खरचं सं.पा. मं. ने हा धागा अजुन ठेवलाच कसा आत्ता पर्यंत.

गुन्डा चित्र पटाचि आठ्वण आली

लेखापेक्षा प्रतिक्रिया धन्य आहेत __/\__