भवताल

भिड रे विन्या,
भाड्या एकदा पुण्यात आल्याबरोब्बर किती बदललास बघ ;) आता पुढच्यावेळी आलास की तुला टेबललाच घेउन बसतो म्हणजे अजुन सुधारशील.

बर आता खरा प्रतिसाद :- ते इंग्रजी शब्द टाळता आले असते तर अजुन छान झाला असता लेख. इंग्रजी शब्द वापरले की मगच तो लेख तरुणाईचा वगैरे होतो असे काही नाही. काही इंग्रजी शब्द लेखनाच्या ओघात आल्याने खटकत नाहीत मात्र काही शब्द उगाच आणुन पेरल्यासारखे वाटतात.

बाकी लेख उत्तम. इनायक आणि इनायकाचे विचार-लेखन-वाचन-वागणे आता सगळेच सुधारले आहे असे म्हणायला हरकत नाही.

खुप दिवसांनी लिहिल्यामुळे तुझे अभिनंदन :P

याद राख परा.
पोराला ग्रॅज्युअली ग्रॅज्युएट होउ दे.
घाई करु नकॉ हां

ताल ठीक.
"भव " सांभाळा बर का?

"कुठं जन्मायचं ते आपल्या हातात नसतं .. पटावरल्या कोणत्या पोझिशनवर आपण असणार हे माहित नसल्यासारखं.फक्त मित्र वगैरे चुज करण तेवढे हाती..."

~~ फार सुंदर आणि समजूतदारपणाचे हे वाक्य वा कबुली आहे. या मुक्तकात व्यक्त झालेली भावना हाच विचार अधोरेखीत करते की, माहितीच्या या वेगवान धबडग्यात स्वतःला न विसरता आजुबाजूला बदलत चाललेल्या परिस्थितीशी, मित्रांना/सहविचारी लोकांना/हितचिंतकाना घेऊन, कसे जुळते घ्यायचे. तसेच त्यातदेखील स्वतःची आयडेंटिटी कशाप्रकारे स्थापन करायची इतपत समज मनी ठेवली की, येणार्‍या प्रपाताला थोपवण्याचा प्रयास करण्यापेक्षा त्यातीलच एक बिंदू बनून त्या प्रपाताची भव्यता आपल्या अंगी आणण्यासाठी आणखीन किती पावसाळे काढले पाहिजेत, याचा लेखाजोखादेखील या निमित्ताने काढता येतो !

श्री.श्री.ना.पेंडसे म्हणायचे, "कारकुनी माझ्या नशिबी आली हे काही माझ्या हाती नव्हते, पण कारकुनासारखे जगायचे नाही, हे तरे माझ्या हाती आहे ना..?" बस्स समजुतीची हीच गुरुकिल्ली आहे आणि श्री.विनायकराव म्हणतात त्याप्रमाणे, "आपल्या मनाला जिवंत ठेवता आलं... कान, डोळे उघडे ठेवता आले आणि स्वत:ला टिपता आलं की सगलंच बदलत.....". सर्वात विशेष म्हणजे हे समजण्यासाठी कुठल्या आयआयटी वा आयआयएम वा गेला बाजार सिम्बॉयॉसिसची शिकवणी लावण्याची आवश्यकता नाही.

सणासुदीप्रसंगी भोजनाचेवेळी धाकट्या बहिणीने ताटाभोवती सुंदर अशी रांगोळी काढलेली असते, त्यामुळे स्वयंपाकघराला एक देखणेपण येते. पण म्हणून जेवून उठताना जेवणार्‍याने फक्त रांगोळीचे कौतुक करून उठायचे नसते तर त्याचबरोबर सुग्रास जेवण करणार्‍या वहिनीच्या हाताचीदेखील दोनचार शब्दात वाखाणणी केली तर दोन्ही गोष्टी घराच्या 'शुद्ध कल्याण" रागाला पूरकच ठरतात. हा "भवताल" आपल्या घराला खर्‍या अर्थाने घरपण देतो. श्री.पाचलग म्हणतात "आहेत ह्या छोट्या छोट्या गोष्टी...." तथापि ह्याच किती हिरकण्या आहेत हे फक्त तो जाणू शकतो जो "कशासाठी पोटासाठी...." करीत घराच्या मंजुळ गाण्यापासून दूरवर फेकला गेलेला आहे.

धन्यवाद विनायका या आनंदलहरीसाठी !!
इन्द्रा

लेख आवडला.

>> आजुबाजुचा भवताल तुम्हाला, मला घडवतो. आपण फक्त प्यादे असतो. कुठं जन्मायचं ते आपल्या हातात नसतं .. पटावरल्या कोणत्या पोझिशनवर आपण असणार हे माहित नसल्यासारखं.फक्त मित्र वगैरे चुज करण तेवढे हाती >>

नियती (डेस्टिनी) आणि स्वतन्त्र इच्छाशक्ती (फ्री विल) या दोन्ही प्रत्येकाच्या नशीबी येतात.
मित्र निवडणं ही गोष्ट्च "फक्त" नसून तारक अथवा मारक असते.

>> तरूणाईच्या बाबतीत या भवतालचा तेवढा विचार होत नाही. तरूणाईचा विचार करायचा असेल तर याच्या जरा जास्तच खोलात जायला हवे >>
हा मुद्दा खरच लक्षात घेण्याजोगा आहे.

लिखाण आवडले.

खूपच छान स्वगत !
भवताल एकदम तालासुरात मांडलाय :)

बदल भरपूर जाणवतोय....
हा लेख आवडला रे....
( ते शिव्यांचे निरीक्षण मस्त)..

नव्या पोरी म्हटले कि आपोआप टॅलेन्ट जागे होते .बाकी लेख छानच.

विन्या, लेख वाचला नाही पण वरवर बघितला. आणि खाली साक्षात पराची कॉमेंट बघितली. आनंदाने ऊर भरून आला. ;) तुझ्यात बदल होतोय आणि तो नक्कीच स्वागतार्ह आहे. जस्ट कीप इट अप.

आता थोडेसे अवांतर:

आत्मस्तुतीचा दोष पत्करून सांगतो की तुला पराला भेटायचा सल्ला मी अगदी आपण प्रथम भेटलो तेव्हाच दिला होता. आठवतंय का? :) आणि लेखनातले बदलही सुचवले होते.

शिवाय, तू इथे नवीन असताना तुझ्यावर खूप टीका झाली, चेष्टा झाली, तुलाही वैफल्य वगैरे आले आणि तू सोडून जायची भाषाच केली नाहीस तर गेलासही. पण तरीही तुला परत यावेसे वाटले. उशिरा का होईना पण तुला इथल्या लोकांचे तुझ्या भल्यासाठीच हे सांगणे आहे हे पटले. त्यावेळीही कंपूबाजीचे आरोप झाले, तुला उचकवायचे प्रयत्न झाले. पण तथाकथित कंपुबाजांनी तुझी फक्त चेष्टाच नाही केली तर तुला खरंच मनापासून मदतही केली. (ते कंपुबाजीचे आरोप करणारे कुठे आहेत हो आता? ;) ) असो. आतातरी कंपुबाजी वगैरे आरोप होऊ नयेत.

मिपाशी तू कृतज्ञ आहेस हे बघून खरंच बरं वाटलं.

बाकी पराने दिलेल्या सूचनांशी सहमत.

- (विन्याच्या भवतालातला)

केवढा प्रचंड फरक पडलाय तुझ्या लेखनात.
चांगला लेख. कीप इट उप.

पुन्हा एकदा ह्या गाण्याची आठवण झाली.

धन्य रे विनायक!
कोणाचाही हातभार असो पण परिपुर्ण हो!
लेख अतिशय ओघवता, अन तरुणाई दर्शक घोंगावणारा देखिल !

चांगलं लिहीलं आहेस रे! आधीच्या कोल्हापुरी दादापेक्षा आताचा तरूण विनायक पाचलग झालेला जास्त आवडला. अजून फक्त एक सूचना, इंग्लिश शब्द आणि विरामचिन्हांचा वापर कमी कर; लिखाण आणखी सुटसुटीत आणि वाचनीय होईल.

तुझ्या मनात विचार घोंघावताहेत..सगळे तुला पकडता आले नाहीयेत..तसं बर्‍याचदा शक्यही नसतं म्हणा.
लिखाणात निश्चित बदल आहे. लिहिता राहा. तुझा तुलाच सापडत जाशील.

(अवतीभवतीचा)चतुरंग