फुतूर (खूळ)

फुतूर दिमाग के
कभी खत्म नही होते
.
दुधिया कोहरे मे लिपटकर जब रात आये
तो उस कोहरे मे तुम्हारा चेहरा
बुझते हुए
टिमटिमाते बिजली के बल्ब कि तरह
नजर आने लगता है, धुंदलासा
दिमाग उस तस्विर को
आपही मुकम्मल कर लेता है
क्या ये फुतूर है,
या तुम भी मुझे याद कर रही हो?
.
फुतूर दिमाग के
कभी खत्म नही होते
.
वक्त की सुई
मुसलसल भागती रहती है
और ये दिमाग है के
तेरे दाये गाल के उस टिप्पेके भवरे में
अटका पडा है
जिसमे पुरी कायनात
घुमती रहती है
.
फुतूर दिमाग के
कभी खत्म नही होते
.
वैसे तो तुझसे दूर रहकर
खुश नही रह पाता
मगर जब तेरे शहद रंग चहरे पे
खिली कमसिन हसी
ये दिमाग अपनी पोटली से निकालकर
नजर मे भर देता है,
बिन बताये..
तो ऐसे खिल जाता हू
जैसे एक अर्से बाद किसी
पौधे ने धुप देखली हो
.

फुतूर दिमाग के
कभी खत्म नही होते
.
फुतूर ही सही
लेकिन अब ऐसा लगता है
किसी रोज तु मुझे उस कोहरे मे
मिल जाये और
मै मेरे दिमाग के ये सारे
फुतूर तेरे दिमाग मे भर दू
कितनी खुबसुरत होगी फिर
ये कायनात
.
हा.. फुतूर दिमाग के
कभी खत्म नही होते

|- मिसळलेला काव्यप्रेमी -|
(१४/१०/२०१७)

फुतूर=खूळ, वेडेपणा
मुसलसल=सतत
टिप्पा= खळी

------------------------------------------------------------------------------------------
एस यांचा भावानुवाद
------------------------------------------------------------------------------------------

माझा मेंदू ना, खुळावलाय पार
शप्पथ!
एकेक खूळ नुसतं...

दुधाळ धुकं लपेटून
रात्र येते दबकत, लाजत.
त्या दुधाळ बुरख्यातून
दूरवर लुकलुकणाऱ्या दिव्यासारखा
दिसू लागतो तुझा चेहरा
अंधुक अंधुक.
मेंदूलापण ना,
त्या धुक्यातही तूच दिसतेस!
बघ ना, एकेक खूळ नुसतं...
...की तुलाही येतेय माझीच आठवण?

एकेक खूळ नुसतं...

तिकडं तो काळ बघ,
ऊर फुटेस्तोवर धावतोच आहे
अव्याहत.
आणि इकडं हा माझा मेंदू ,
कसा अडकून पडलाय
तुझ्या डाव्या गालावरच्या
त्या नाजूकशा खळीच्या भोवऱ्यात!
माझं आख्खं जग फिरतंय गं
तिथं
कधीचं...

एकेक खूळ नुसतं...

तसा सुकून जातो पार
तुझ्याविना एकटा असा.
पण मग हा मेंदू
त्याच्या जादूच्या पोतडीतून
जेव्हा हळूच बाहेर काढतो
तुझ्या मधाळ मुखड्यावरचं
ते जीवघेणं हसू
अन् भरून टाकतो अवघ्या दिठीत.
मग असा काही बहरतो,
जणू कितीक दिसांनी
कुणा रोपट्यानं पाहिली असावीत कोवळी ऊन्हं...

एकेक खूळ नुसतं...

खूळ तर खूळ!
पण आताशा असं वाटू लागलंय
की त्या धुक्यात
एके दिवशी
तुझी-माझी गाठ पडावी
अन्
माझ्या मेंदूतली ही सारी खुळं
एकदाची
मी तुझ्या मेंदूत भरून टाकावीत.
किती सुंदर होईल मग
हे जगच आख्खं!
आपलं जग!

खुळावलाय पार,
तोच, माझा मेंदू!
तुझी शप्पथ...

-- एस