काय, कधी कुठे? - अमेरिका

सध्या वास्तव्य प्रिन्स्टन मध्ये आहे... कुणी मिपाकर आहेत का आजूबाजूला... तसाच शाळे संबंधी माहिती हवी आहे...

सिअ‍ॅटल मध्ये राहणारे कुणी मिपाकर आहेत का?

पिरा, छान अनुभव शेअर केलास अ‍ॅडमिशनचा..आणि इंग्रजी बोलण्याचे भारतात असलेले स्तोम बघून अमेरिकेत खरच सुखद परिस्थिती आहे म्हणायच..आपल्याकडे किती बागुलबुवा केला जातो.

खरं तर इंग्रजी बोलण्याबद्दल मी थोडं वेगळंही ऐकलं आहे. स्वतःचा अनुभव नाही अजून कारण मुलं लहान आहेत, पण नातेवाईकांचाच आहे त्यामुळे १००% खरा आहे हे माहीत आहे. तर त्यांच्या दोन्ही मुलांना शाळेत जायला लागल्यावर जास्त इंग्लिश बोलायला शिकवा असे सांगितले गेले होते. मग अचानक घरी मातृभाषेतून बोलणे बंद करुन पूर्ण इंग्लिश असा मारा सुरु झाला. काही काळाने पोरं फक्त इंग्लिशमधून बोलायला लागली. त्यामुळे आजीआजोबांशी तर संवाद जवळजवळ संपलाच. त्यांचा मोठा मुलगा हायस्कूलमध्ये असताना आम्ही त्याला आग्रह करायचो मराठीत बोलायचा तेव्हा तो म्हणाला मी लहान असताना बोलायचो तेव्हा मला रागावून इंग्लिशमध्ये बोलायला लावायचे, आता मी इंग्लिशमध्ये बोलतो म्हणून तक्रार का?
त्यामुळे मला असं वाटतं की कदाचित लहान असतानाच दोन्ही भाषेतून संवाद चालू राहिला तर अशी वेळ येणार नाही. एका मिपाकरांच्याच ७वी- ८वीतल्या मुलाला व्यवस्थित मराठीत बोलताना ऐकून विचारले तेव्हा त्यांनीही असेच सांगितले होते. नक्की सर्वांबरोबरच असे होईल की नाही माहीत नाही. पण आपणही भारतात लहानपणीपासून २-३ भाषा शिकत-बोलत असतो आणि अजूनही बोलू शकतो त्यावरुन हे शक्य आहे असे वाटते.

माझी सव्वादोन वर्षाची मुलगी घेऊन अमेरीकेत मी जेव्हा दाखल झाले तेव्हा माझ्या जीवाला घोर लागून राहिला होता की ती इथल्या डे केअर कम प्ले स्कुल मधे कशी काय रूळेल. दिवसाचे ८ तास तिला ठेवावं लागणार होत आणि तिथे एकही मराठी किंवा गेलाबाजार भारतीय माणूस शिक्षक म्हणून किंवा विद्यार्थी म्हणून नव्हते. आम्ही पहिल्या दिवशी तिथे गेल्यावर माझी लेक लगेच त्या अनोळखी मुलांबरोबर खेळायला पण लागली. आम्ही आमची काळजी बोलून दाखवली की हिला अजिबात इंग्लिश कळत नाही. त्यावर तिथले व्यवस्थापक व मुख्यशिक्षक दोघांनी आम्हाला काळजी करू नका व सुरवातीला थोड अवघड जाईल पण ती लहान असल्यामुळे लवकर तिथे रुळेल असा विश्वास दिला. पहिले काही दिवस त्यांनी साईन लँग्वेज मधे तिच्याशी बोलण सुरू केलं. पुढच्या महिन्या दिड महिन्यात ती पण हळू हळू इंग्लिश बोलायला शिकली.

आता तर ती फक्त इंग्लिशच नाही तर स्पॅनिश पण सफाईदार बोलते (त्या डे केअर मधे बहुतांश लोक स्पॅनिश पण बोलतात). काही वेळा तिचं अमेरिकन अ‍ॅक्सेंट मधलं इंग्लिश मला नाही कळल तर मराठीत भाषांतर करून किंवा खुणांनी सुधा ती सांगते. हे सगळं फक्त गेल्या ८ महिन्यात झालं आहे.

इथल्या डे केअर वाल्यांनी आपली मराठी शिकण्याचा देखील प्रयत्न केला. तिच्या साठी सुरवातीला पाणी, जेवण, झोप, खेळणे व अजून बर्याच गोष्टींसाठी त्यांनी चित्र व्हिडियो अश्या गोष्टी पण तयार केल्या होत्या जेणे करून तिला काय म्हणायचय ते त्यांना आणि त्यांच म्हणण तिला कळेल.

घरात नवनीन मराठी शब्द शिकवण तर चालू आहेच. मी मुद्दाम मराठी बालगीतं, गोष्टी तिला लावून देते जेणे करून आपल्या लहानपणी ज्या गोष्टी आपण शिकलो त्या तिला कळतील आणि मराठीचा तिचा शब्दकोषही समृध्द होईल. तसेच संस्कृत श्लोक, शुभंकरोती, मराठी बाराखडीची ओळख या गोष्टी पण सुरू ठेवल्या आहेत.

मुद्दा काय तर इथले लोक, शाळा तुम्हाला एखादी भाषा येत नाही म्हणून दुर्ल्क्ष न करता उलट खास लक्ष देऊन ते करवून घेतात. त्यामुळे भाषा येत नाही म्हणून फारस अडत नाही. तसचं लहानपणी ५-१० वर्षापर्यंत मुलांना जितक्या जास्त गोष्टी, भाषा कानावर पडतील तेव्हढ्या ते लगेच आत्मसात करू शकतात.

युनाइटेड ची स्वस्त तिकिटे मिळण्याची ची वेबसाईट. इथे दर मंगळवारी त्या वीकांताची स्वस्त तिकिटे मिळतात https://www.united.com/web/en-US/apps/booking/specials/default.aspx

खूप छान अनुभव असतो पिरा. मी एका ओल्ड एज होम मधे, एका शाळेत आणि एका अजुन एका संस्थेत ( बहुतेक रेड क्रॉस) मधे वोलंटियरिंग केलंय काही काळ.
ओल्ड एज होम मधे दिवसातले दोन तीन तास अती वृद्ध लोकांच्या कक्षात मी असायचे. तिथे आजी आजोबा लोकांशी गप्पा मारायचे, त्यांच्या व्यायामाला मदत करायचे. एकदा तर एक गोड आजी मला म्हणाल्या आज माझी नात येतेय मला भेटायला मला नेलपेण्ट लावून देशील का गं? मग त्यांना मला जमेल तसं मी मॅनिक्यूवर करून दिले त्यांना. आजीबाई खुश झाल्या अगदी :)
शाळेत टीचर असिस्टेंट म्हणून काम होतं. मजा यायची प्री के च्या मुलांबरोबर काम करायला. थोडीफार स्पेलिंग मधे हेल्प. त्यांना पुस्तक वाचून दाखविणे, स्नॅक टाइम ला खाऊ वाटणे अशी कामं. दोन्हीकडे मी खूप एन्जॉय केलं.
रेड क्रॉस मधे काम मात्र जरा बोअर वाटलं मला. मला वाटलं की मी समाज उपयोगी किंवा इण्टरेस्टिंग काहीतरी काम करीन पण तिथे काम होतं फक्त डेस्कवर बसून फोन उचलणे :(
बाकी हॉस्पिटल्स मधे पण वोलंटियरिंग ची खूप कामे असतात. माझ्या एक ओळखीच्या आजी खूप वर्षे हॉस्पिटल मधे वोलंटियरिंग करायच्या.

प्रत्येक संस्थेला एकाच प्रकारची मदत लागेल असं नाही. एका शेल्टरला काही लोकांचा ग्रूप येऊन स्वयंपाक करून जात असे. मग भारतीय लोकांचा गट (ज्यात माझा नवरा, मुलगा जात असत. मी एकदाच गेले होते) वाढप्यांची कामे करत. येथील एका देवळात पाणी वाढणे, स्वच्छता अशी कामे असतात. तुमचे किती तास काम झाले याची नोंद ठेवता येते व त्यावर सही शिक्के घेऊन ठेवता येतात. आता माझ्या मुलाला शाळेत हे दाखवावे लागते म्हणून एका शेल्टरमध्ये जाऊन त्यांची शनिवारी येणारी ग्रोसरीची गाठोडी सोडवून जागेवर वस्तू लावणे वगैरे तीन तासात होते. मग त्याच्या गटाने त्याची नोंद ठेवली आहे.
तू रेडक्रॉसमध्ये जाऊन किंवा फोनवर, ईमेलवर कामाच्या स्वरुपाबद्दल जाणून घेण्यासाठी विचारू शकतेस.

सप्टेंबर ६-९ दरम्यान हा समारोह शिकागो मध्ये पार पडत आहे. बरेच रथी महारथी या निमित्ताने उसगावात दाखल होत आहेत.

अधिक माहिती : http://www.worldhinducongress.org/

रच्याकने, शिकागो मधे कोणी मिपाकर आहेत का? कोलोरॅडो डेलिगेट म्हणून तीन दिवस माझा मुक्कम तिथे आहे... तसेच, सप्टेंबर २९-३० न्यूयॉर्क भागात प्रवास आहे, तिथलेही कोणी मिपाकर असल्यास भेटायला आवडेल...