म्हणजे...

कविता आवाडली...
आमचा व्हर्शन लवकरच देतोंव!!!
:)

निवेदनः
आमची आणि यशोधरेची ३० जानेवारी २००९ रोजांक अशी पैज लागलेली आंसा की आमी दोघां यापुढे मिपावर फक्त कोकणी/ मालवणीत्सूनच बोलतोलोंव! तेंव्हा समस्त मिपाकरहो, कृपा करून समजान घ्या! आणि ती यशोधरा जर कोकणीखेरीज इतर भाषेत गजाली करतांना दिसली तर माकां कळवा:)

“सुख" म्हणजे काय ते
स्वत: मध्ये शोधल्या शिवाय मिळत नाही.

खरे आहे !!

वाह शितल. छान कविता केली आहेस. आवडली.

(दारू म्हणजे काय ते
स्वतः प्यायल्या शिवाय समजत नाही
)
पुण्याचे पेशवे
एरवी सगळे कागद सारखेच. फक्त कागदाला अहंकार चिकटला की त्याचे सर्टीफिकेट होते.
Since 1984

लिहिलीस शितल ?
>> "प्रेम" म्हणजे काय ते
स्वत: केल्याशिवाय समजत नाही

या ओळी विशेष आवडल्या.
पुलेशु

पण गद्यभाव जरा आणखी कमी झाला असता तर 'कविता' म्हणून खुमारी वाढली असती, असे वाटते. चू. भू. द्या. घ्या.
(सूचक)बेसनलाडू

मला वाटतं तुझी पहिलीच कविता असावी, निदान मिपावरची तरी! अभिनंदन!
(विचार मनात भरुन वाहिले की कवितेचं रुप घेतात का?)

चतुरंग

सुख" म्हणजे काय ते
स्वत: मध्ये शोधल्या शिवाय मिळत नाही.

मस्त!
कविता आवडली.

--शाल्मली.

शितल तै... तुझे लेख/कविता (पहिलीच का असेना) अगदि साध्या सोप्या भाषेत असतात... त्यामूळे लगेच आवडतात!

अनामिक

कविता तितकीशी आवडली नाही. फारच गद्य वाटतीये...सुविचार वाचल्यासारखे वाटतात...जसे 'मुले म्हणजे देवाघरची फुले'.

ह्म्म्म्...मान्य. त्यामुळेच 'म्हणजे ' वरची पिडा आणि इतरांची विडंबने वाचून मजा आली.

तेव्हा कळे!
- अनुभव घेतल्याशिवाय ते ज्ञान कळत नाही...

बाय द वे, हा ''हार्ल्या'' कोण ?

म्हणजे ४ ची वाट बघत आहे.
सर्व म्हणजे झ....का.......स

आवडली..

"प्रेम" म्हणजे काय ते
पडल्याशिवाय (प्रेमात किंवा तोंडावर) समजत नाही :)

-झेल्या
मी लिहिलेलं.. (वाचा आणि कळवा आणि इतरांना वाचवा (वाचायला सांगा..)! )

कवितेचा शेवट खूप आवडला.
- (सर्वव्यापी)प्राजु
http://praaju.blogspot.com/

उशिरा प्रतिसादाबद्दल क्षमस्व!
आत्ताच वाचली कविता. अगदी मनातून सहजपणे उतरून मिपावर (कागदावर म्हणायचे आहे) आलीये.
त्यावरची विडंबने वाचली नाहीत. सवडीने वाचीन.

रेवती

पान्चट पणा म्हणजे काय??
हा लेख वाचल्या शिवाय समजत नाही.

सुख" म्हणजे काय ते
स्वत: मध्ये शोधल्या शिवाय मिळत नाही.

लाख रुपये की बात!

शितल, जियो..!

तात्या.

भारि लिहिलय... होति कुठ???

आपला मयुर

व्वा काय छान लिहिल आहेस...
आपला मयुर