भेट...

प्रसन्न कविता!

गुर्जी कविता छान! :)

हलकी-फुलकी!

चित्राबद्द्ल माझी एक शंका : तिथे सूर्य आहे का कुणाचे टक्कल चमकतेय? :-/

हम्म...............

आता उत्तराची वाट पाहणं आलं.... ;)

पहिल्या कडव्यावर हसु आवरलेच नाही =))

छान छान जावे दिवस
छान छान व्हावी भेट
दिवस जसा रात्रीला
येऊन भिडतो थेट थेट

दिवस जर रात्रीला येवुन छान छान थेट थेट भेटत असेल तर छान छान दिवस जाणारच की =))))

मग होते रोजची सकाळ

ह्या इथे बहुतेक जुन्या चाहत्यांच्या आशा पल्लवीत झाल्या होत्या की आता पुढे काही सांप्रदायिक वाचायला मिळनार की काय ते .... पण छ्या , परत एकदा निराशा !

मन माझं भेटीच्या त्या
सोनसंध्येला निवडते

आं =))))

आवडेल तुला जीवनात
अशी भेट झाली तर?
रात्री सोबत दिवसाला
नवी पालवी आली तर!?

पहा : मॅटिनी शो http://misalpav.com/node/29459 =))

वर्षे ने ही यावे

ही वर्षा कोण ?

अवांतर : चमकते टक्कल कुठे आहे ?

मग होते रोजची सकाळ
सूर्य येताे प्रकाशात
दिवसभर थकून भागून
रात्री मिटतो आकाशात>>>>>
हे विशेष आवडलं. कडक!

>>>> छान छान जावे दिवस

कसं सुचतं ओ???? ;)
-ल्लुल्लुल्लुल्लु कवितेचा रीपिट ऑडियन्स ;)

खूप छान कविता.

अरे तो टका कुठे गेला? त्याला म्हणाव.......

पहिल्या कडव्याच्या पहील्या दोन ओळी जर पहिल्याच कडव्याच्या शेवटी लिहील्या तर........!!!

(हळू घ्या हो.... नाहीतर चेपायचे... )

हे तर टक्कलच दिसतयं चमकनारं,.

मस्तं! खूप छान कविता. आवडली.

>>>> डावीकडे पुरुष चेहेरा उजवीकडे स्त्री...
आत्ता कळल पण मी उलट पाय्हल आणि मधोमध सुर्य नारायन मुकुट घतलेले... आणि वर तिन पक्षि पिवळ्या रंगतले? लय भारी..

मस्त

रचना विचार आवडला :-) .

एखादे वेळेस स्पष्टीकरण द्यावे लागलेही तर त्यात कमीपणा कसला. वाचकाचे आकलन कमी पडत असल्यास तो दोष कवीचा नक्कीच नसतो.

मला कविता आवडली.
चित्राचं म्हणाल तर मला वाटतं चित्रात वैचित्र अवश्य असावं.
मला तर चित्र पाहून, १०१ फ्रिवेवर ७० मैलाच्या वेगाने जाताना डॅशबोर्डवरचा स्पिडोमिटर भासला.

कविता छान आहे, चित्र देखील चांगले आहे. दोन चेहऱ्यांमधला सूर्य देखील लगेच कळला. कळल्या नाहीत त्या शेवटच्या कडव्यामधल्या शेवटच्या दोन ओळी.

परागकण मी व्हावे - वा! वा! (टाळ्या वाजवणारी स्मायली)
अशा भेटीच्या पूर्णत्वाला वर्षेनेही यावे (कन्फूजवा स्मायली)
तुम आ गये हो, नूर आ गया है - तो चलो, तीनो मिलकर चाय पीते है! असं आहे का काही?

हलकी फुलकी मस्त आहे.

छान कविता. पराग कोण माहीत आहे. ही वर्षा कोणे? प्रीती कोणे?

तुम्हाला चित्र कळते असे वाटते. रांगोळ्या त्याची साक्ष आहेत. मोबाईलवर काढायचा प्रयत्न करत असाल तर दुसरे काही सॉफ्टवेअर वापरून किंवा स्टायलस वापरून अधिक चांगल्या प्रकारे येतील. त्याचा सराव व्हावा लागेल. लोक हसले तरी चित्रे काढत रहा. हळूहळू सफाईदार येतील. हसतील त्यांचे दात दिसतील! त्यांना आपल्या दंतोत्पाटिका तै बघून घेतील! =))

असा परागकण असेल तर फूल नक्की जंबो साईझ असणार !
(..पळते आता...!)

कविता मस्तच....
समथिंग व्हिच यू कॅन स्माईल आफ्टर रीडिंग.

मला हे वाचून काहीतरी सुचलं. अगदी विडंबन नाही म्हणता येणार.... इथे पोस्ट करतोय प्रतिसादात.

मला जिथे वाटेल तिथे
घेऊन जाईल थेट थेट
कुठे मिळेल मला असं
जादूचं एक जंबोजेट

माझा मित्र माझा सखा
आठवेल जेंव्हा जेंव्हा मला
करून देईल का ते मग
तेंव्हा त्याची माझी भेट

स्वप्नात दिसतं गाव मला
सत्यात मात्र नसतं ते
स्वप्न आणि सत्यामधलं
उघडेल का हो कधी गेट

आकांक्षेला धीर नसतो
विचारांना नसते घाई
मधल्यामधे मन मात्र
करत राहतं नेहमी वेट

मला जिथे वाटेल तिथे
घेऊन जाईल थेट थेट
कुठे मिळेल मला असं
जादूचं एक जंबोजेट

++++1111 बुवा छान छान शुंडर कविटा

वा ये बात! अत्रुप्त आणि वेल्ला दोघांनाही.

कवीता आवडली.

आप्ल्या शिषोत्तमाचे इकडे लक्ष्य जावो हि आकाशातल्या बाप्पाकडे प्रार्थना.

समस्त्बुवाप्रेमीमिपावाचक्परिवार्संचालीत जिल्बीकडबोळीचकलीहुकलीतरीखाल्ली महासंघ.

भावंविश्वं जमलंय, पण इथेही दिवस गेलेले बघून ....'अ'य मीन गेलेले दिवस बघून...तोचतोचपणा वाटला. कविता कळली नाही तो भाग वेगळा!!

पहिल्या कडव्यामधे थोडी गडबड आहे.

कविता छान :)
प्रतिक्रिया ह ह पु वा. छान स्ट्रेस बस्टर आहे हा धागा.:)

पण ते जुळ्यांचं पुढे काय झालं ओ? आणि भावविश्वाचं काय झालं पुढे?