माया (भयगुढकथा)

अमावस्येची रात्र होती . रात्रीचे ८ वाजले होते . 'काल्या' बाबा राजीव सोबत आपलं सगळं समान घेवून आला .गुढघ्यापर्यंत काळी कफनी , खाली काळी लुंगी , कमरेला कमरपट्ट्या सारखं लाल कापड बांधलेलं . खांद्याला काळ्याच कापडाची झोळी. कपाळावर काळा टिळा. डोक्याला काळं फडकं गुंडाळलेल. ह्या सगळ्याला म्याचींग असा शरीराचा रंगहि काळाच . पण डोळे मात्र कमरपट्ट्याला म्याचींग असे लाल आणि बटबटीत .त्याच्या ह्याच अवतारामुळे ज्यांना तो माहित होता ते त्याला काल्या बाबा म्हणायचे . काल्या एक तांत्रिक होता . काळ्या शक्तींची उपासना करायचा तो . काही काळ्या शक्ती आणि सिद्धी वश होत्या त्याला . त्याने सावित्री बाईंना तांब्याचा कलश पाण्याने भरून आणायला सांगितला .राजीवला घराची दारं खिडक्या बंद करायला सांगितली . घरात राजीव आणि सावित्री बाई दोघंच होते . केतकीला तिच्या आजोळी पाठवलं होतं .

राजीव च्या हातातल्या पिशवीतलं समान एक एक करून बाहेर काढण्यात येत होतं . नारळ, फुलांचा हार , उदबत्त्या , काळे उडीद , गुलाल , हळदी कुंकू आणि काय काय . तो 'ती' ला पकडून नारळात बंद करणार होता ना . सगळी मांडामांड करण्यात तासभर तरी वेळ गेला . कुंकू पाण्यात भिजवून त्याने एक विशिष्ट प्रकारचा त्रिकोण काढला . त्याचे ६ भाग पडून त्यात विशिष्ट अक्षर काढलं . त्रिकोणाभोवती बुक्क्याचा काळा गोल काढला . मधोमध तो कलश आणि त्यावर नारळ ठेवण्यात आला . तयारी झाली .

पण तिला बोलवण्यासाठीच्या अभिचाराची सुरवात रात्री ११ वाजता होणार होती . मध्ये २ तास वेळ होता . तोपर्यंत सावित्री बाईंनि बनवलेल्या चमचमीत सामिष आहारावर ताव मारता येणार होता . गप्पा छाटता येणार होत्या . आपण तुमच्यावर उपकार करायला आलो आहोत ह्याची जाणीव करवून देवून राजीव आणि सावित्री बाईंना त्याने त्याची खास बडदास्त ठेवायला सांगितली होती .सामिष आहार चांगला हाणून झाल्यावर त्याची गप्पा हाणायला सुरवात झाली . आपण किती वर्षे कठोर साधना केलीये . आपण कसे सिद्ध आहोत . कित्ती लोकं आपल्याकडे मदत मागायला येतात . आपण कसे आत्म्यांना मुक्ती देतो अशी त्याची बडबड चालूच होति. राजीव आणि सावित्री बाई निमुटपणे त्याच्या हो ला हो आणि नाही ला नाही करत होत्या . गप्पा आणि खाणं दोन्ही हाणून झाल्यावर ११ वाजलेत ह्याची राजीव ने त्याला जाणीव करून दिली .

त्याने सुरवात केली . मांडी घालून तो त्या गोलापुढे बसला . राजीव आणि सावित्री बाईंना शेजारीच अभिमंत्रित केलेल्या वेगळ्या गोलात त्याने बसवलं. १० मिनटे डोळे मिटून कशाचं तरी ध्यान केलं . मग झोळीतून त्याने एक डबी काढली . डुकराच्या चरबीत कापूर मिसळून बनवलेलं आणि मंत्रून ठेवलेलं एक विशिष्ट प्रकारचं काजळ होतं त्यात . ते त्याने मधल्या बोटाने स्वतःच्या डोळ्यात घातलं आणि मग त्या लालभडक डोळ्यांची पापणी जराही न लवता तो काही मंत्र पुटपुटू लागला. १० मिनट मंत्रजप चालू होता . १० मीनटां नंतर मंत्रांचा आवाज वाढला . एक एक काळा उडीद अभिमंत्रून तो त्या त्रिकोणातल्या एका एका अक्षरावर ठेवू लागला . सावित्री बाई आणि राजीव हे सगळं डोळे वटारून पाहत होते .काहीही हालचाल न करता स्तब्धपणे ते काल्या च्या हालचाली निरखत होते . आता १२ वाजून गेले होते . राजीव चं हृदय भीतीनं भरून गेलं . थोड्याच वेळात खोलीत उष्णता जाणवू लागली . काल्याचं मंत्र म्हणणं आणि 'ति'ला आवाहन करण चालूच होतं .ह्या सगळ्या प्रकाराने ती खवळली होती . खोलीतली उष्णता आता बरीच वाढली होती . इतकी कि उठून दारं खिडक्या उघडाव्यात असं राजीव ला वाटू लागलं . पण त्याने तसं काही केलं नाही . अन इतक्यात

"काल्या sssss . बंद कर तुझी नाटकं . " एका स्त्री चा आवाज घुमला .
राजीव आणि सावित्री ला फक्त आवाज ऐकू आला . राजीव थरारला . काल्याने ते काजळ डोळ्यात घातलं असल्यामुळे त्याला मात्र ती दिसत होती .
"आवाज बंद . गुमान ह्याच्यात शिर " - काल्याने नारळाकडे हात दाखवत म्हटलं
"मला पकडण्याइतकी शक्ती तुझ्याकडे नाही. चल निघ इथून " - तिने रागाने गुरकावत म्हटलं
"तू मेलीयेस . तुला माझ्याबरोबर यावंच लागल .तुला शेवटचं सांगतोय . ह्याच्यात शिर नायतर दावतो तुला हिसका "
हे ऐकल्यावर ती अजूनच चिडली . काल्याने काही मंत्र म्हणत ते काळे उडीद तिच्यावर फेकले . त्याचा तिला त्रास झाला . तिनं किंकाळी फोडली . तिचं रुपांतर एका पांढर्या धुराच्या छोट्या ढगात झालं . तो ढग त्या कलशाकडे जावू लागला . पण त्यात शिरण्याआधी जोरात एक फुंकर मारून तिनं तिथला गुलाल काल्या च्या डोळ्यात उडवला . तो डोळे चोळत असतानाच कलशावारचा नारळ उचलून तिने दाणकन त्याच्या टाळक्यात हाणला . ह्या आघाताने काल्या तिथंच आडवा झाला . अन ती खदखदा हसू लागली . त्या हसण्याच्या आवाजाने राजीव गर्भगळीत झाला . हा सगळा प्रकार बघून सावित्री बाई हि घाबरल्या . तिनं बजावलं .
"राजीssss व…. पुन्हा असं होता कामा नये . तुमच्या तालावर नाचण्याची अपेक्षा करू नका . आता ते दिवस राहिले नाहीत . " तिच्या आवाजात जरब होती .
तिचं ते हसणं हळूहळू वातावरणात विरून गेलं . ती गेलीये हे दोघांनाही समजलं . काय करायला गेलो आणि काय झालं . दोघाही डोक्याला हात लावून सुन्नपणे बसली .

कोण होती ती ? का करत होती असं ? काय घडलं होतं नेमकं ?

क्रमश: