One Night Stand आणि आपण सगळे

बाकी गोष्टींबद्दल चर्चा जरूर व्हावी. पण भावनिक गुंतवणूक नसताना केवळ शारीरिक आकर्षण वाटून असे का घडत असावे हे मला खरेच कळत नाही. संस्कृती वगैरे फार लांब राहिलं, पण माझ्या घरातले बोके आणि भाट्या जसे वागतात तशी माणसे वागतात हे कसे काय शक्य होते याबद्दल मलाही कुतुहल आहे.

हा लेखाचा सारांश आहे.

तर स्वतःला एक प्रश्न विचारुन पाहा, असे स्टँडींग अनुभव गाठीशी असलेली पत्नी (किंवा पती) पत्करायला किती जण राजी होतील? शक्यतो स्टँडींगवालेच राजी होतील. कारण संभाव्य धोके कुणालाही सहज दिसतील.

आणि समजा राजी झालेच, तर हा आऊटस्टँडींग सिलसिला विवाहोत्तर थांबण्याची शक्यताच नाही.

मग लग्न कशाला करायचं?

__________________________

तुमच्या मित्राचा सध्या काय स्टँड आहे विचारुन पाहा (आणि इथे लिहा) म्हणजे माझ्या म्हणण्याची प्रचिती येईल.

वीकेन्डला (चुकीच्या दिवशी) आल्याने धूम ३ चं रेकॉर्ड मोडण्याची संधी हुकली. वन नाईट स्टँड, संस्क्रुती, शहरी ग्रामीण भेद, विबासं... सगळा दारूगोळा आहे.

ज्यांच्या शरिरात कल्लोळ आहे ,खिशातही कल्लोळ आहे त्यांना भावनिक आणि नैतिक कल्लोळाशी काही देणेघेणे नसते .
बाकी चालू द्या .

मुळात 'One Night Stand आणि आपण सगळे' हे शिर्षक चुकीचे आहे. आपण सगळे कसे काय गोवले जातो त्यात? तर ते एक असो!

>> म्हणजे असे पाहा की शारीरिक आकर्षण हाच एखाद्या नात्याचा (मग तो किती पण short span चा असेल) पाया असू शकतो का?
का असू शकत नाही. आपल्या तथाकथित 'सो ग्रेट' संस्कृतीत नाही का मुलगी पहायला जात? ती काय म्हणून जात? मुलगी देखणी असावी ही अट 'शारीरिक आकर्षण' नाही का? त्यामुळे short span नात्यात शारीरिक आकर्षण हाच खरा बेस असतो.

>> सगळ्यात महत्वाच म्हणजे भारतीय समाजमनात sex किंवा इतर कुठल्याही अधिभौतिक गोष्टीचा मजा घेण्याबद्दल जो प्रचंड अपराधगंड आहे
ह्यावर प्रचंड सहमती. ह्यावर व्यापक जनजागृती व्हायला हवी. विदा देता येणार नाही पण तरीही धाडस करतो, बहुसंख्य भारतयांना 'संभोग' म्हणजे 'Give and Take' आहे हेच माहिती नसते. पुरुषाला तो त्याचा अधिकार वाटतो आणि स्त्रीला ते कर्तव्य! त्यामुळे त्यातली मजा घेण्याबद्दलच एकंदरीत जिथे सगळा आनंद आहे, तिथे One Night Stand ही संकल्पना समजून घेतली जाणे हे निव्वळ अशक्य.

>> समाजात यामुळे एक sexual anarchy येईल अशी भीती त्यांना वाटते
आता सध्या sexual anarchy नाहीयेय असे म्हणायचेय का? :O

भावनिक गुंतवणूक (?)
समजा एका लग्न झालेल्या जोडप्याची भावनिक गुंतवणूक अत्युच्च आहे. पण 'शारिरीक भुक' परस्पर विरोधी आहे. म्हणजे एकाला त्यात रस नाही आणि एकाला अतिशय रस आहे. आता त्यांनीं काय करायचे? आपल्या संस्कृतीत लग्न ठरताना हा मुद्दा लक्षात न घेतला जाण्या इतपत गौण असतो. आता लग्न झाल्यामुळे 'पदरी पडले पवित्र झाले' ह्या न्यायाने सगळ्या इच्छा मारून आयुष्य जगायचे का?

तर तेही असो, कारण हे सगळे मनोव्यापार आहेत आणि फारच गहन आहेत. जनरलाइझ करण्याइतके सोप्पे नक्कीच नाहीत. पण पॉजिटीव्ह चर्चेसाठी खुप चांगलां विषय (सो कॉल्ड - भारतिय किंवा हिंदू संस्कृती आड आणली नाही तर).

- (कमिटेड) सोकाजी

राजे महाराजे किती नाईटस्टैंड ठेवायचे ?६२वयाचा राजा १४वर्षाँच्या मुलीशी लग्न करतो .ती पट्टराणी होते म्हणून इतिहासात नोंद झाली बाकीच्या नाईटस्टैंडची गणती आणि नैतिक आधाराची चर्चा होत नाही कारण खजिना भरलेला आहे आणि अशा चर्चा करणाऱ्यांच्या तोंडाला हरभऱ्यांचे तोबरे बांधलेले असतात .परवडेल तो बारा काड्यांची छत्री घेतो नाहीतर राहा उभे आडोशाला मजा पाहत आणि चर्चा करत .
सॉरी अमोल .

एका रात्रीचा सोबती यात भावनिक गुंतवणूक बर्याच वेळेस होते. माझ्या वंध्यत्व विभागातील कामात मी हे पहिले आहे कि कित्येक मुली अगोदर गर्भधारणा झाली होती का हे विचारल्यावर बाहेर/ नवऱ्या समोर "नाही" सांगतात आणी तपासणीसाठी आत गेल्यावर अपराधीपणे सांगतात कि लग्नाआधी एक गर्भपात केला होता. हे अपराधीपण सहजासहजी जात नाही. अर्थात यात स्त्री आणी पुरुष यांची विचार करण्याची पद्धत/ विचार सरणी वेगळी आहे. भरपूर मैत्रिणी असणारा मुलगा हा स्मार्ट समजला जातो तेच भरपूर मित्र असलेली मुलगी वाह्यात समजली जाते. त्याच विचारसरणीने एका रात्रीची सोबत पुरुषाला पौरुषत्व बहाल करते पण स्त्रीला वेश्या समजले जाते. समाजाचे दाम्भिकपण यातून दिसून येते. या विचार सरणी मुळे अपराधीपण स्त्रीला जास्त वेळ खात राहते.
अर्थात यात निसर्ग आड येतो हे सत्य आहे. सहज भेटले आणी सोबत केली तर पुरुष मोकळाच राहतो आणी स्त्री पुढची पाळी येईपर्यंत तणावाखाली राहते. यामुळे ती मिनिटांची मजा आणी तीन आठवड्याची सजा यातून बहुतांश स्त्रियांना जावे लागते. ( बरयाच वेळेस संधी अचानक येते. ठरवून करणारे फारच कमी. )
बरोबर कि चूक असे काहीच नसते. शेवटी ते स्वतःच्या विचारांच्या बैठकीवर अवलंबून आहे. एकाच परिस्थितीतील दोन पैसे खाणारी माणसे-- एक पैसे खाऊन भरपूर मजा मारताना दिसतो तर दुसर्याचे मन त्याला खात राहते.समर्थन ब्रम्ह्चर्याचेही करता येते आणि बहुपत्नीत्वाचेही.
प्रश्न आपली मुलगी एका रात्रीचे सोबती ठेवेल तर तुम्हाला मान्य होईल काय? जे आपल्याला योग्य आहे ते मुलांना सुद्धा योग्य असायला हवे. असतेच असे नाही. शेवटी आपण सर्वच थोडेफार दांभिक असतो.

पहिला किस्सा नक्की खरा आहे का? बरीच मुले/ मुली स्वतःच्या "शौर्याच्या" अशा कथा रचून सांगतत्.
असो.
शिवाय कुणाच्याही 'लैन्गिक आयुष्याबद्दल' बोलायचा अधिकार तिसर्‍या कुठल्या व्यक्तीला आहे असं मला वाटत नाही. (इथे बलात्कार हा भाग वगळावा, कारण तिथे लैन्गिकतेपेक्षा 'हिंसा' हा भाव प्रभावी असतो)
शिवाय लैन्गिक प्रगल्भता ही केवळ भावनिक प्रगल्भतेतूनच येणार आहे.
उपभोगतावादी व्रुत्ती जास्त असताना कुठल्याही नात्यात, कुठल्याही अनुभवात ' वापरुन घेणे' हाच भाव उरणार, मग ते नातं समाजासमोर जोडलेलं असो वा नसो. असे लोक कुठल्याही क्षणी 'उपभोग घेणे' इतक्या एकाच धुंदीत असतात.

लेखनाचा मूळ उद्देश संस्कृतीला / संस्कृतीची काळजी वाटणार्‍यांना उगाच टपली मारणे एव्हढाच क्षुल्लक वाटतोय. संस्कृती , नितीमत्ता वगैरे गोष्टी माणसाने स्वतःच्या, समाजाच्या सुसुत्रीकरणासाठी निर्माण केल्या आहेत. जुनी सांस्कृतीक, नैतिक मुल्ये नष्ट होऊन नवी मुल्ये येतात. त्यात जे काहि बरं वाईट व्हायचं ते माणसाचं होतं संस्कृतीचं नाहि.

राहिला मुद्दा वन नाईट स्टॅण्डचा... तर ते नजीक भविष्यात समाजाने अधिकृतरित्या स्विकारले असेल. मध्यंतरी थोडीफार खळखळ होईल. पण वन नाईट स्टॅण्ड स्विकारुन आपण खुप काहि बहादुरी केली हा गैरसमज देखील त्यानंतर दूर होईल व समाज नव्या प्रश्नांवर ओरडायला , रडायला मोकळा होईल.

आपण जेव्हा समाज , संस्कृती , परंपरा अश्या गोष्टी करतो तेव्हा आपल्या त्यावेळच्या पुरुषप्रधान संस्कृतीला चिटकून राहण्याचा यत्न आजकालच्या महिलाच जास्त करतात. लैंगिकतेपासून ते कायदेशीर , व सामाजिक हक्क हे आपल्या समाजात पूर्वी पुरुषांना अनुकूल होते , हिंदू कोड बिल येण्या अगोदर दोन बायका करण्याचा हक्क हिंदू पुरुषाला होता मात्र आता समतेच्या काळात लैंगिकतेची हक्क महिलासुद्धा मिळतो आणि त्याला समाज अधोगतीला जाणे समजले जाते. हे अजब आहे ,
फार पूर्वी बालविवाह होत किंवा १४ ते १६ वर्षी लग्न होत असे , म१९७० नंतर लग्नाचे प्रमाण २० ते २५ व आता ३० पर्यंत गेले आहे.
आपल्या समाजात होणारी लैंगिकतेची घुसमट दूर कशी करावी ह्यावर उपाय नाही , लग्नाच्या बाजारात मुल व मुलींच्या वाढत्या अपेक्षा त्यामुळे सतत नाकारले गेलेले मुल व मुली ह्यांच्या पुढे कमावते असले तरी शरीर सुखासाठी आपल्या समाजाने सांगितलेल्या लग्न ह्या एकमेव उपाय असल्याने त्यांना दीर्घकाळ ताटकळत राहावे लागते.
सतत १२ तासापर्यंत कार्यालयात राहिल्याने आपल्या जोडीदारा पेक्ष्या जास्त काळ आपल्या सहकार्याच्या सोबत घालवल्यानंतर तेथे भावनिक व शारीरिक नाती निर्माण होणे हे युरोपात जे व्हायचे ते आता भारतात सुद्धा सुरु झाले आहे ,
समाजाची दिशा ठरवणे आपल्या हातात नाही ,
परदेशात एखाद्या तरुणीला लग्नाच्या बेडीत इतक्यात अडकायचे नसले म्हुणुन स्वतःची लैंगिकता ते वेठीस धरत नाहीत ह्यात मला अयोग्य असे काहीच वाटत नाही. आपल्याकडे मर्जी विरुद्ध संभोग म्हणजे बलात्कार अनेकदा होतात कितीतरी वेळा ते नवर्याकडून होतात , त्यात अनेकदा स्त्री समाजात ह्याविरुद्ध दाद मागू शकत नाही , हे अधिक वाईट आहे.

माझ्या माहितीत वन नाइट स्टॅंड हा भारतीय लोकांना झेपणरा प्रकार नाही , ह्याच स्पष्ट कारण कुठलीही गोष्ट सहजा-सहजी सोडून देण हे भारतीय लोकांना कधीच जमत नाही , एकदा मिळलेली संधी परत सहजा-सहजी मिळत नाही त्यामुळे काही-ना काही गुन्तव्णुक(?) राहतेच..
माझ हे भारतीय लोकांच्याबद्दलचे लॉजिक माझ्या अमेरिकन आणि . मैत्रिणिने अगदी "वेरिफाइड" केले आहे !!!

बाकी भारतात ज्या प्रकारे बलात्कार / ब्लॅक मेलिंग / जबरदस्ती वेश्या- व्यवसायात ढकलले जाणे सहज आहे या परिणमान्बद्दल विचार करून मुलींनी लांब राहणे अधिक शहाणपणाचे आहे

संस्कृती वर घाला सांस्कृतीक, नैतिक मुल्ये नष्ट होणे हे फार मोठे शब्द आहेत. झार खंडात एक आदिवासी जमात आहे तेथे तरुणतरुणी सहा महिने एकत्र राहतात. जर ती तरुणी गरोदर राहिली तर त्यांचे लग्न करतात नाही तर नवीन जोडी. यात कोणताही दांभिकपणा नाही आणि सामाजिक संमती आहे.
संधी मिळताच त्याचा फायदा घेणे-- हे म्हणजे कोणी पाहत नसताना सार्वजनिक मालमत्तेची चोरी करणे. आपली चोरी पकडली जाणार नाही हि खात्री असली तरी किती लोकं प्रत्यक्ष चोरी करतील. तेंव्हा केवळ संधी आली म्हणून त्याचा फायदा घेणे असे होईल असेही नाही. .
चार चोर्या वाढल्या म्हणजे समाजातील नितीमत्ता लयास गेली असे नाही. पण म्हणून चोरीचे समर्थन होते असे नाही.
राहिली गोष्ट विधिनिषेधाची त्यात आपण देवळात जाऊन सिगरेट ओढली किंवा मशिदीत जाऊन दारू प्यायली तरी काय फरक पडणार आहे.
आपण काय करीत आहोत आणी त्याचा परिणाम काय होऊ शकेल हे लक्षात घेणे महत्त्वाचे आहे अन्यथा मनुष्य आणि पशु यात काय फरक आहे. प्राणी पण आपल्या आंतरिक प्रेरणांप्रमाणे(instinct) वागत असतात.

ह्यात वावगे किंवा चुकीचे असे काहीच नाही पण Risky मात्र आहे. आधी One Night Stand म्हणुन agreement असले तरी नंतर एक जण जर गुंतला कींवा पझेसिव्ह्नेस आला तर मात्र मात्र मोठा प्रोब्लेम होइल.

करणारे वन नाईट स्टॅंड करतात..
करणारे डे स्टॅंडही करतात..
झोपणारे एकत्र झोपतात..
जागणारे एकत्र जागतात..
वेगवेगळ्या लोकांसोबत झोपतात.
एस्टी स्टॅंडवर रात्री झोपतात..
गर्लफ्रेंड सोडतात.. बायको सोडतात..
नवरा धरतात.. ब्वायफ्रेंड बदलतात..

आपण फक्त बोलून जीभ विटाळायची अन चर्चा कवटाळायची..

लेख आवडला. (त्याच्याशी सहमत आहे असं नाही)
पैसा, कंजूस, मृगनयनी इत्यादींसह अनेक प्रतिसादांशी मी सहमत आहे.

एक आहे, ही गोष्ट परस्पर सहमतीने होत असल्याने, बलात्कारापेक्षा बरीच म्हणायची. अर्थात आपल्या कक्षा, आपली तत्व, आदर्श, संस्कार इत्यादी गोष्टी आपणच ठरवायच्या असतात. तो काळ कधीच सरला, की एखादी गोष्ट सरसकट योग्य अथवा अयोग्य ठरावी आणि ती सर्वांनी पाळावी. त्यामुळे हा ज्याचा त्याचा प्रश्न असू शकतो. कुणी तो योग्य अयोग्य ठरवू शकत नाही.

पण मागील प्रतिसादात उपस्थित झालेल्या काही प्रश्नांची जोड घेऊन मला एकच म्हणावसं वाटतं इथे. की वरचा धागा, त्यातील विचार, पटलेल्यांनी अथवा न पटलेल्यांनी, आणि एकंदरितच सर्वांनी, कुठल्याही बाबतीत डबल स्टँडर्ड्स ठेवू नयेत. दुहेरी तत्व, दुहेरी आदर्श जपू नयेत. म्हणजे ति-हाईताची ही गोष्ट ऐकताना चवीने ऐकायची आणि कुणी 'तुमच्या जवळच्याने असं केलं तर' असं विचारलं की अंगावर यायचं असं असू नये.

ह्म्म्म !!

हम्म्म...अतीतीव्र सहमत

डॉ राजन भोसले यानी एक लेखात असे लिहिले होते की पुरूष व स्त्री यात ( सर्वसाधारण पणे ) एक महत्वाचा फरक आहे की पुरूषाला शरीरसंबंधासाठी भावनिक गुंतवणुकीची गरज नैसर्गिक रित्याच लागत नाही. ती गोष्ट स्त्रीची नाही. तेंव्हा कितीही युगे गेली तरी स्त्रीचा हा मानसिक पॅटर्न कायमच राहाणार व पुररूषाचाही. मग संस्कृतिच्या श्रुंखला सैल झाल्या तर काय होईल. समलिंगी संबध करण्याची इच्छा दाबून न ठेवता त्यास चालना मिळेल. ( जे आता होते आहे ) तसेच बाउंड्री लाईन वरच्या स्त्रिया देखील असे वन नाईट स्टॅन्ड साठी तयार होतील. काही स्त्रिया असा " स्टॅन्ड" लग्नानंतर घेणार नाहीत.काही लग्नानंतरही घेतील. शेवटी या मानसिक व सांस्कृतिक अशा मिश्रित स्पेक्ट्रम वर स्त्री कुठे उभी आहे यावर असले स्टॅन्ड अवलंबून रहातील. एवढेच काय परस्त्री मातेसमान ही काही नुसती कल्पना नाही. काही पुरूष ते तेंतोतेंत पाळतानाही आपण पहातोच की.

आदिती ताई,
दोन तर्हेचे शुक्राणू मानवी शरीरात असल्याचे वाचल्याचे आठवत नाही. याचा संदर्भ काही असेल तर माझे ज्ञान अद्ययावत करायला आवडेल. कारण कृत्रिम गर्भधारणा केंद्रात काम करीत असताना असे शुक्राणू वेगळे करता येतात असे वाचल्याचे आठवत नाही.
मानव हा उत्क्रांतीमध्ये खूप पुढे पोहोचलेला आहे.
या गोष्टी अपृष्ठ वंशीय( INVERTEBRATES) मध्ये असल्याचे आठवते. उदा. कोळी जेथे मादी दोन किंवा तीन नरांशी संग करते आणी त्यातील कोणत्या नराचे शुक्राणू "वापरायचे" ते ठरवते. कोळी नर सुद्धा दुसर्या नराचे शुक्राणू मादीच्या जननेद्रीयातून बाहेर काढण्याचा प्रयत्न करतो. हे सर्व शक्य असण्याचे कारण त्या प्राण्यात योनी शौचालय आणी मूत्राशय एकाच असते( CLOACA). (उदा पक्षी गणात मुत्र आणी विष्ठा एकच असते)