(जाणिव)

आमच्या जाणिवेचा प्रेरणास्त्रोत - जाणिव

कुठेतरी पोट माझं
कण्हत राहतं
थंड सुस्कारांना
वाट देत राहतं

जेवण ओरपलेलं
चवीनं
''जाणीवे''च्या टोकांनी
बोचत राहतं

नेहमीच आधी केला
विचार अधिकाचा
समोर नसलेलं सारं
जणु माझंच होतं

प्रत्येक घासासवे
उदराचा घेर
वाढलेला
आणि सफाईसाठी
नको तिथे बोळं
अडलेलं असतं

नजरांचे ते असंख्य वार
अन मुठीतल्या नाकांचे वेडगळ दृष्य
सहन करून,
अवघडलेलं पोट
गुरगुरत राहतं

आता कसली तक्रार
आणि चिंता कशाची?
"ईनो" घेतल्यानंतर
जे व्हायचं
ते होऊनच जातं

"यातनां"नी मात दिली
माझ्या "जाणीवां"ना
आणि मानलं मी
तुलनेनं बकासुराचं पोट
अंमळ मोठंच होतं!!