प्रवास

प्रवास चालू आहे माझा
शून्याकडून क्षितिजाकडे
.
.
अथक,
अविरत
.
.
थांबता नाही येणार मला
खूप थकलोय, पण
थांबलो तर मन रागावेल
आणि पाय तर चालायला नकार देतायत
जाऊन जाऊन कुठे पोहोचणार?
क्षितीज तर एक रेघ..
आणि शून्य? ते काय?
सुरवात केलेल्या बिंदुला
गोल फिरून पोहचणारी
एक वळसे घेणारी रेघच ना?
.
.
मग का चालावे?
पण मन, ते का ऐकत नाही?
मनालाच ठाऊक
विचारले जरी
सांगता थोडीच येणार आहे त्याला?
आणि सांगितलेच तरी
कळणार कोणाला इथे?
जाऊ दे
त्यापेक्षा हा प्रवास काय वाईट आहे?
चालू ठेऊया
शून्याकडून क्षितिजाकडे
.
अथक,
अविरत

|- मिसळलेला काव्यप्रेमी -|
(२२/०५/२०११)
(हो, साधारण दोन वर्षांपूर्वी लिहीलेली हि कविता आहे.)