आठवण...

वेड्या त्या उद्यानी
तार कुणी छेडिली?
कृष्ण नव्हे कृष्ण अन्
राधा हि न राधा राहिली.

.

आत्माजी? सुरेख भाऊ!
फक्त पहिल्या कडव्यात "जीवा"बद्दल बोलताय ते लक्षात येत नाही. अन "माझा हि" जरा चुकलय का? ते 'ही' हवंय. अन ते माझा ला जोडुन हवंय.

दु:ख्ख असे आज नाही
जरी न तुझा राहिलो
देवालयी पुष्पांसम
निर्माल्य अता जाहलो

हे अन शेवटच कडव काव्याची उच्च्त्तम पातळी गाठतात.
मस्त रे आत्मुस! मस्त भावा! लिहित रहा.

अशा कविता लिहिणारेही पुणेकरच.

वा बुवा, वा.
सुंदर कविता.

छान लिहिताय! हल्ली तुम्हाला तुमचा सूर सापडलेला दिसतोय.

वाह बुवा... भन्नाट

वेड्या त्या उद्यानी
तार कुणी छेडिली?
कृष्ण नव्हे कृष्ण अन्
राधा हि न राधा राहिली...

या साठी एक मस्तानी लागू तुम्हाला.

सुंदर कविता.

वेड्या त्या उद्यानी
तार कुणी छेडिली?
कृष्ण नव्हे कृष्ण अन्
राधा हि न राधा राहिली...

फक्त हीच ओळ कवितेच्या गाभ्याशी विसंगत वाटली. पण एकुणच कविता अप्रतिम. बहुदा शेवटचा पॅरॉ समजुन घेण्यात माझिच चुक होत असेल.

थांबा हो ! इतक्यात नका निर्माल्य होऊ.
देवाला जरा सुवास तर घेऊ द्या...!

वाह! क्या बात है!

विडंबनाचा आला कंटाळा
वाल्याचा वाल्मिकी झाला
एक सूर प्रितीचा हरवला
परि कवनास सूर गवसला
बुवा आमची कविता कशी वाटते. पण सांप्रत आपण कहर चालविला आहे. राधा या नावात काही स्पेलिंग मिस्टेक झाली आहे का ? ( इथे डोळा बारीक केलेली स्मायली ! ) .

अप्रतिम कविता हो बुवा. :-)

लई भारी ओ बुवा,धन्यवाद
अभासिंधाव्हावामा संघातर्फे

कविता हुरहुर लावून गेली.

अवांतरः
"सहजाच्या जगण्याची
का अल्लड रीत ही?"
हे 'सहज' कोण म्हणे? आपले मिपावरचे सहज मामा तर नव्हेत? :D

एकही स्मायली नसल्याने आमचा पास.

"आठवण" काढीत चला

गुर्जि पीरमात पडलेत राव !
१०१टक्का .....

व्हय नावं गुर्जि ?? ;)

बुवा कविता पुन्हा एकदा वाचली, तुम्ही ते आपलं विडंबनाचंच बघत जा, नका उगा काहीतरी हळवं लिहित जाउ, विवि फार बोअर होतं आहे,

विवि म्हणजे गविंचा भाउ नव्हे, विना विडंबन.

ते विडंबन वैगेरे राहू द्या हो बुवा, नेहमी असंच काहितरी लिहित चला.

ओरिगनल काव्य!

आठवणींनी जीव माझा
बेचैन किती जाहला?
सखये तुझा कुठे तो...
माझाही न राहिला.

या ओळी खुपच अर्थगर्भ आहेत. ;)

वाह आत्मूस वाह!!!! छान कविता. साधी-सरळ-नेमकी :)

खुप छान आहे आणि सत्याता आहे