यक्कू क्रूरसिंग..

.......................................................

प्रत्येकाशी असंख्य धागे जुळवून मग एकदम उसवलेन हलकटाने. सगळी टोकं उघडी आणि तुटलेली राहिली..

नका लिहू हो असं काही. प्रचंड त्रास होतोय वाचताना..

:(

हे वाचुन असं वाटतंय की आपणच चुकतोय समोरच्याला समजुन घ्यायला, त्याच्या प्रत्यक्ष्य दिसणा-या रुपावर भाळतोय आपण, त्या देखाव्यामागं एक अनाम भिती, आकर्षण, दुरावा, दुस्वास, हट्ट असं काही असेल याचा विचारच करत नाही, जेवढे आहोत त्यापेक्षा अजुन थोडं जास्त संशयी व्हायला हवंय. उपाय नाही त्याशिवाय दुसरा. नाहीतर ही अशी लोकं आपल्याला फसवत राहतील आणि आपल्या आयुष्याचे धागे उसवत राहतील, मग ते आवरता आवरता आपल्या नाकी दम येईल. असो.

मूर्ख होता तो. :-(

आताच्या काळात इतके संवेदनशील राहणे हेच मुळात पाप आहे असे वाटू लागलंय.

कितीही भावना मनात आल्या तरी व्यक्त न करता येणे किंवा लोक आपल्याला काय म्हणतील ह्या विचाराने त्या मनातच दाबल्या जातात आणि मग त्यांचा असा नको तेव्हा उद्रेक होतो. यकुचे तेच झाले असावे. अशी माणसे कितीही चांगली असली तरी त्यांना काळाबरोबर जुळवून घ्यायला अवघडच जाते.

यकुच्या आतापर्यंत मिपावर प्रकाशीत झालेल्या लेखांची यादी / दुवे एका नवीन धाग्यावर प्रकाशीत करता येतील काय ? त्यानिमित्ताने नवीन सदस्यांना त्यांची ओळ्ख होईल आणी जुन्या सदस्यांना त्यांच्याशी संबंधित आठवणींना उजाळा देता येईल.

जगताना सगळ्यांचा होऊन मनापासून जगला आणि मरताना एकटा एकटा होऊन मेला आपला यकु.
यार यकु, तेव्हा तुला फोन करून बोलता यायचं, वेड्यासारखा वागू नको, सांगता यायचं. आता काय करू?
पुन्हा बोलू तेव्हा हे बोलू, नवं वाचलं तर तुला कळवू, त्रास होतोय का अजून हे विचारू.. आणि एकदम सगळं ठप्प. संपलंच.
हे सगळं वाचून आता तरी परत यावंसं वाटतंय का तुला? पोचतंय का काही?? का केलंस असं?
प्रत्येकातलं काहीतरी मरून गेलं तुझ्यासोबत.

:(

माझा त्याचा व्यनी-मनीच्या गोष्टीं करण्या इतका घनिष्टं संबंध नव्हता. पण यक्कु अधुन मधुन खवतुन, चेपुवरुन डोकावून जायचा. त्याचं हे असं अचानक जाणं माझ्या मनाला इतका चटका लावून गेलय तर तुम्हा सर्वांची काय अवस्था असेल हे मी पुरेपुर जाणतो.
:(

भाड्याने जिवाचे पाणी केले आज!!!

आज अत्यंत चीड येतेय स्वतःची.. त्याच्या भरकटलेल्या धाग्यांवर त्याची खिल्ली उडवणार्‍या प्रतिक्रीया वाचून करमणूक व्हायची, त्याची.. हळूहळू त्याचाशी होणार्‍या खव-गप्पा कमी केल्या/झाल्या, ह्याची.. कशाला, त्याच्या भरकटलेपणावरुन सुचलेल्या कवितेची.. सगळ्याचीच.. सॉरी दोस्ता, तूला समजून घेण्यात आमचीच संवेदनशीलता कमी पडली असेल कदाचित. तू तर साला, "एकदा मरण्याचा अनुभव घेऊन बघूयात" म्हणूनही कदाचित त्याच्या कुशीत झेपावला असशील.. :-( असो, आहेस तिथे तरी सुखात, आनंदात रहा..

सॉरी दोस्ता, तूला समजून घेण्यात आमचीच संवेदनशीलता कमी पडली असेल >>.

हेच आणि असेच !!

मन उदास झाले सारे वाचुन.............

प्रत्यक्ष ओळख जरी नसली तरी हे वाचून खूप त्रास झालाय...
त्याचे लेख वाचताना काहीतरी वेगळेपणा जाणवायचा पण तो असे काही करून बसेल असे वाटलेसुध्दा नाही
जेव्हा पासून ही बातमी समझली तेव्हापासून मन उदास आणी खिन्न झाले आहे :(

फार त्रास होतोय जीवाला.

हा दुसरा सदस्य.
पहिले भोचक अपघातात गेले.
ह्याने स्वतःला अपघात केला.

:(

पण हा काही पर्याय होऊ शकतो का ?
प्रत्येकालाच आपले दुख्ख खुप जास्त आहे असे वाट्त असते.
जाणारा फक्त एकदाच जातो आणि मागे राहिलेले आप्तस्वकीय मात्र क्षणाक्षणाला रोजच मरत असतात त्यान्च्या आठवणीन्नी.........:(

मिपा के जरिये एक हसास तेहरीर लिखने वाले शख्स से मुलाकात होती रहीं ..
हम अक्सर अपनी धुनमें गलत नजरियात किसी के बारेमें कायम कर लेते हैं .. 'मुर्ख होता तो' बडे आसानी से मोडक साहब ने कह दिया :-( काश खुदा उसका दिल पलट देता .. जिंदगी से तो वोह भी प्यार करता था ..बडा अजीब था वोह मगर जिंदगी के गहराईंकों समेंटें हुए था ..अगर वोह बेवकुफ था तो क्या हम में से कोई समझदार उसे समझाने में नाकामियाब न रहा ? :-(
खुदा जिसको हसास दिल अता करता हैं, वोही यह सोच रख सकता हैं, आंसुओंका खिराजभी वही देता हैं .यकु, एक भिकारी बच्ची को देख कर फुट-फुट कर रो सकता था.
खुदा हम सबकी सोचको पॉसीटिव्ह बनाये रखें !
MAY HIS SOUL REST IN PEACE ! Aameen !!
(हसास दिल : Sensitive heart , तेहरीर : लेख )
~ वाहीदा

ही बातमी समझली तेव्हापासून मन उदास झाले आहे...आताच्या काळात संवेदनशील राह नये.
यकुच्या आतापर्यंत मिपावर प्रकाशीत झालेल्या लेखांची यादी / दुवे एका नवीन धाग्यावर प्रकाशीत करता येतील काय ? त्यानिमित्ताने नवीन सदस्यांना त्यांची ओळ्ख होईल आणी जुन्या सदस्यांना त्यांच्याशी संबंधित आठवणींना उजाळा देता येईल.

काय बोलू... काहीच सुचत नाहीये :( :( :(

:(

मरण्यापेक्षा जगण्यासाठी अधिक धैर्य लागावं असं का होतं कधी कधी.

यकु ला श्रध्दांजली.सद्गती मिळो.

यकु, आता तरी शांत हो बाबा...

वाईट वाटले
मनापासून वाईट वाटले
माणसाने ह्या जगात मनस्वी ,असूच नये
निबर होऊन जगणे सर्वथा योग्य

नको झालाय स्वतःचा विवेक. नको झालाय भिडस्तपणा . कुणी बोलो न बोलो, एक आई म्हणुन कळा सोसलेली मी इथुन पुढे कुनी फरफटतय अस वाटल तर जरुर बोलणार. यशवंतलाही सांगत होतेच, पण त्यान नका सांगु म्हण्टल म्हणुन दुरावा केला. पण काय्म त्यच्या खरडी वाचल्या. कायम त्याच काय चाललय ते पाहिल. समजत होत उमजत होत पण हरामी इगो मध्ये आला का काय कुणस ठाउक. शेवटचा संवाद दसर्‍याच्या शुभेच्छा अन त्याच आलेल ठसकेदार "ठ्यँक्यु" वर एक जोडीला हसरी स्मायली. जास्त कुणाच्या खवत नसते मी, पन तेव्हढी सेन्सिइटीव्हीटी आहे समजुन घ्यायची.
सगळ्या तरुण पोरांना एकच साम्गण वयाच्या चाळीसाव्य वर्षी साधारण तुमचा तुमच्या जगण्यावर हक्क आहे. तोवर तुमच जगण हे आईबापासाठी. एव्हढ मोठ करुन घेतल्यावर, अशी त्यांच्यावर पाठ नका फिरवु. हेअसक्ल ओझ नका उचलायला लाउ. प्लिज.

वाईट्ट

:(

हम्म...

पण नक्की काय झाल हे कोणी सांगेल का?

काय केलंस रे हे यशवंता...

फार वाइट बातमी ....
शेवटी मानवी मनाचा थांगच लागत नाही .
एक उमदं व्यक्तिमत्व गेलं ...
यकुच्या आत्म्याला शांती लाभो !

मनाचा रोग आधी आहे, शरीराचा रोग व्याधी आहे, पदाचा रोग उपाधी आहे आणि या तीनही रोगांवर औषध समाधी आहे. ज्ञानवंतांचा विश्वास आधी, व्याधी, उपाधी यावर नसतो, तर समाधीवर असतो. समाधी म्हणजे आपण स्वत: मृत्यूला दिलेले निमंत्रण असते.

मृत्यू आणि समाधी यात फरक आहे. जीर्ण वस्त्र टाकून नवीन वस्त्र धारण करणे म्हणजे मृत्यू आहे आणि जीर्ण वस्त्र टाकणे; पण नंतर नवीन वस्त्र धारण न करणे म्हणजे समाधी आहे.

दिवंगत पत्रकार व सक्रिय मिसळपाव सदस्य श्री. यशवंत एकनाथ कुलकर्णी हे खर्‍या अर्थाने ज्ञानवंत होते.

फारच दुर्दैवी घटना. :( मृतात्म्यास श्रद्धांजली.

यक्या, अरे असं कुठलं सुख-दु:ख असह्य झालं तुला, असली कसली घाई होती, कि इतक्या सगळ्या सुहृदांच्या मनाची हाक तुला थांबवु शकली नाहि... अरे फार थोड्यांना मिळतं रे असं भाग्य.

लिमाऊजेटचा काहि पत्ता?? तिची हालत पण फार वेगळी नसेल.

अर्धवटराव

या जगात अशी काही मंडळी आहेत की ज्यांना मदतीची गरज आहे. त्यांना मदत करण्याची ज्यांची इच्छा आहे त्यांनी ती वास्तवात करावी. ती करता येत नसेल तर जरूर 'शिवाजी जन्माला यावा...' ही प्रार्थना करावी. पण हे सारे उद्योग आपल्यातच मर्यादित ठेवावेत. हे उद्योग, प्रामाणिकपणे बोलायचे तर कौन्सेलिंग, असे जाहीरपणे कधी करायचे, कधी नाही याची ज्यांना जाण नाही, त्यांनी एक माध्यम मिळाले आहे म्हणून त्याविषयी काहीही लिहू नये. कारण अशा जाहीर मांडलेल्या गोष्टींचे(ही) परिणाम त्या मंडळींवर होतात. ते सकारात्मक असतात (असाच काहीसा एक प्रकार मिपावरून झाला आहे, तो इथल्याच एका जबाबदार माणसाने अत्यंत जबाबदारीने करून घेतला आहे) किंवा नकारात्मक असतात. त्यांचे व्यवस्थापन करणे म्हणजे एखाद्या माणसाला समजावणे, रागावणे, दम देणे वगैरेच्या पलीकडे असते. नकारात्मक परिणामात ती माणसे अधिक टोकाकडे जातात, आणि पुढे सारेच अवघड होऊन बसते.

यकु गेला यावर अजुनही विश्वास नाही.

तो भोचक गेला तो इंदुरला राहत होता. हा देखील तेथेच. हा एक समान धागा आहे.
श्रध्दांजली.

देव सर्वांचे भले करो वा न करो... पण,
थोडी विचार करण्याची बुद्धी व थोडे तारतम्य सर्वांना नक्की देवो.... खूप त्रास होतो जे मागे राहतात त्यांना!
एका वर्षात दोन मित्र गमवणे हा तोट्याचा धंदा आहे राव!

कधी नव्हे ते मिपा उघडलं आणि नेमका हाच धागा उघडला..
एक दोन मित्र होते असे जे गेले.. आता बरीच वर्षे झाली..
कुणी आयुष्यातून गेलं किंवा आंतरजालावरुन, मला नेहमीच वाईट वाटतं,इथे येऊन गेलेले किती जण जीवंत आहेत याची काही खात्री नाही, किती जणांना आहे? मेलेल्या माणसाविषयी वाईट बोलु नये म्हणतात, पण मेलेल्या माणसाला त्याने काय फरक पड्तो का? हे सगळं वाचायला तो नसतोच. या केस मधे त्याच्या मानसिक तणावामागे आंतरजाल आणि त्यावरचे लोक कारणीभूत आहेत का? हे मला पडलेले प्रश्न आहेत. दिवस रात्र आंतरजालामागे धावणार्‍या माणसाला वैयक्तीक आयुष्य जगण्यात किती स्वारस्य उरते हादेखील एक ज्वलंत प्रश्न आहे.
फक्त लोकांना आठवण रहावी म्हणून आत्महत्या करणारा एक पॉपस्टार जीव होता कधी काळी..
आज किती लोकांना तो आठवतो?
असो,
मी वैयक्तीक रित्या आत्महत्या करणार्‍या लोकांना सहानुभुती देत नाही. कारण आयुष्य सगळ्यांना यातना देतं, त्यातून जो मार्ग काढतो तोच खरा माणूस असतो..
अन्यथा इथले बरेच आयडी असेच गेले असते.. (माझ्यासहित)

मन खिन्न झाले. :(

यकुच्या इथल्या धाग्यावर गमतीत का होईना त्याला पाठिंबा देणारे प्रतिसाद होतेच, आता त्या प्रतिसादांनी त्याला ह्या मार्गावर पुढं जाण्यास जास्त उद्युक्त केलं असं म्हणता येईल. म्हणजे बादरायण संबंधानी का होईना त्याच्या या कृत्याला आपणदेखील जबाबदार आहोत असं वाटत नाही का ?

भारतीय मानसिकतेला चमत्कारांच मोठं आकर्षण आहे. त्याच्या लेखनावरून जवळच्या लोकांचा त्याला सपोर्ट दिसत होता. त्याच्या इथल्या शेवटच्या पोस्टवर (सगळा धोका पत्करून) साधनामार्ग चुकीचा आहे असं सांगीतलं होतं. या अपग्रेडेशनमुळे जुन्या पोस्टस, प्रतिसाद, व्य. नि. काही म्हणता नीट दिसत नाही.

ही वेंट टू द एक्स्ट्रीम. अध्यात्म हा मनाशी सामना आहे त्यात वेड लागू शकतं याची कल्पना आहे पण (ते त्याच्या वैफल्याच मूळ कारण असेल तर) साधकांनी `संसार आणि अध्यात्म' यांचा योग्य समन्वय साधून साधना करायला हवी असं वाटतं.

दुर्दैवी घटना आहे.

साधकांनी `संसार आणि अध्यात्म' यांचा योग्य समन्वय साधून साधना करायला हवी असं वाटतं.>>>
खरच , मी सुधा हा शेवटचा लेख वाचला होता , त्या वरून त्यांची मानसीकता समजत होती , पण,
ही व्यक्ती इतकी स्वतःला त्रास करून घेईल अस खरच वाटल नव्हत. कुठल्याही गोष्टीचा अतीरेक झाला की त्याचा शेवट असाच काहीसा होतो.

सकाळ पासून मनात यांचे विचार येतात . तसा कधी सबंध आला नाही , पण आज ब्लोग वर जाऊन पाहीले त्यांच्या , मनाला आणी बुदधीला विचार करायला लावणारे असेच काहीसे लेख आहेत ..त्यावर

घरि कोनि जाउन आले आहे का त्याच्या?

पुन्हा वाचले.....
यक्कुसोबत झालेले बोलणे आठवले