प्राजक्त फुलला दारी

---^---

काय म्हणु या लेखाला..?
अनुभव..जिवंत काव्य...?
की फक्त...प्राजक्ताचा सडा...

मुकेपणा गहिरेपणा हळुवारपणा
मानवी मनाचे अनेक रंग जपणारा,खुलवणारा
खराखुरा निसर्गसुंदर...प्राजक्ताचा सडा...

लहानपणची अठवण,तारुण्यातली सहजता
आयुष्यभराची सुखद ठेव
म्हणजे दुसरे काय..? प्राजक्ताचा सडा...

थोडेशे आमचे ही लिहावेसे वाटते
अवांतर :
आणि अजुन आवडण्यास कारण वेगळे ही आहे ..

पारिजातकाची ही फुले माझ्याही खुप आवडीची आहे..
त्यामुळे त्या संबंधीचे सर्व काही मला आवडते..
माझ्या जुन्या घरी बाग होती.. आता नविन घरी नाही.. पुढे अंगणात थोडी जागा आहे, तेथे पारिजातकाचे झाड लावायचे आहे.. पण खुप दिवस झाले रोप च मिळत नाहि .. वाईट वाटते..
मध्ये त्याच्या बिया आणल्या होत्या वटेश्वर मंदिरात गेलो होतो सासवड ला तेंव्हा.. पण त्या आल्या नाही ...

पारिजातकाच्या झाडामुळे.. फुलांच्या गुणधर्मामुळे माझ्या घराचे नाव पण " पारिजात " ठेवले आहे ... माझय आवडणार्या कवितेत बर्याच दा या पारिजाताचा उल्लेख आपोआप येतो आणि त्या सुगंधीत ओळींनी मन प्रसन्न होत जाते..

आणि मला आवडणार्‍या वाक्यात सर्वात आवडते वाक्य पण या फुलांमुळेच आहे ..

वाक्य (आठवले तसे):
"पारिजातकाचे आयुष्य मिळाले तरी चालेल , पण लयलुट करायची ती सुगंधाचीच " - व.पु. काळे

बाकी

लिहित रहा... वाचत आहे...

मस्त लेखन. पारिजातकाच्या फुलांचा सडा फोटोत का होईना, पण पाहिल्यावर काय प्रसन्न वाटले. सुंदर. जागुतै, हेवा वाटतो तुझा. :)

जागुताई, प्राजक्ताच्या झाडाशी निगडीत, खूप आतल्या, खूप जुन्या, काही आठवणी वर आल्या!

प्राजक्ताचं फूल हे अतिशय सुंदर दिसतं. केवळ दोनच रंग. त्यातला एक तर पांढराच. दुसरा नाजूक केशरी. तरीही हे फूल अतिशय प्रसन्न दिसतं आणि प्रसन्न करून जातं!

सकाळी मी चहा घेऊन अंगणातल्या लादीवर बसून कपातला चहा
संपेपर्यंत गवतात पाय सोडून हिरव्यागार गवतावर पांढरा-केशरी प्राजक्ताचा
सडा आणि त्याचा मंद सुगंध अनुभवते.

तुझा प्रच्चंड हेवा वाटला बघ! :)

जागु,
मस्त फोटो..त्यहुन मस्त लेख अन त्याहुनही सुंदर प्राजक्ताचा सडा.....

_____/\_____

पारिजातकाचा सडा पडलेला फोटो मस्त.......
प्राजक्ताचा पाऊस पाडताना आणि त्यात भिजतानाची आठवण ताजी झाली......

जागुताई, अगं काय सांगु... हा लेख वाचून खूप सार्‍या भावना अचानक दाटून आल्या. लेख आवडला हे वेगळं सांगायला नकोच.

माझ्या लहानपणी (ज्या वयातलं आता सगळं अंधुकच आठवतं) आमच्या अंगणात एक पारिजातकाचं झाड होतं. मलाही त्याचा सुगंध खूप आवडायचा. सकाळी आजी पुजेकरता फुलं गोळा करायची तेव्हा ते झाड हलवून टपटप पडणारी फुलं अंगावर झेलायला मजा यायची.
रोज सकाळी उठायचे तेव्हा आधीच फुलांचा सडा पडलेला सगळीची, सगळीची सगली फुलं झाडावर कधी पाहिलीच नव्हती. एकदा माझी आत्या भल्या पहाटे आली तेव्हा मी पण उठले होते आणि तेव्हा एकदाच सगळी फुलं झाडावरच असलेला प्राजक्त पाहिला होता. आकाशातल्या चांदण्या त्या झाडावर आल्यासारख्या वाटत होत्या. त्या वयातलं आता काही जास्त आठवत नाही पण ते चांदण्या ल्यायलेलं झाड मात्र अजूनही आठवतंय :)

खुप आनंद वाटला हे सगळं वाचुन आणि फोटोज पाहुन... धन्यवाद...

माझाहि एक 'प्राजक्तं' अनुभव ... :)

मी लहान असतांना (चवथी-पाचवीत असेन)आई बरोबर काकुच्या माहेरी-भुसावळला गेलो होतो, काकु बाळांतपणासाठी माहेरी होती (तिला मुलगी झाली होती -माला क्युट्शी चुलत बहीण :) )... तर तिच्या घरी गेल्यापासुन का कोणास ठाउक पण मला जाम बोर होत होतं, कोणी ओळखिचं नाहि विशेष, घर नविन,शिवाय माझ्या वयाचंहि तिथे कोणिच नव्हतं.. त्यात अता इथे ३-४ दिवस रहायचं ह्याचं अजुनच टेन्शन आलं होतं... मग असंच त्या मोठ्या घरात फिरत फिरत मी मागच्या दारात गेलो, दार लोटलेलंच होतं, उघडुन बघतो तर काय ... अंगणभर प्राजक्ताचा सडा :) ( व्वा आज एवढ्या वर्षांनंतरहि अगदी लख्खं आठवतोय तो दिवस आणि ते चित्रं. ) ...मग काय! क्षणात माझी उदासिनता पळाली.. एकदम फ्रेश वाटलं.... :) पुढचे ३-४ दिवस कसे गेले कळलच नाहि ... मी आणि ते झाड.. खुपच छान गट्टी जमली आमची (झाड मोठ्ठं अस्ल्याने मस्तं चढुनहि बसयचो) :)

सुरेश भटांनी किती सुदंर ओळी लिहील्या आहेत... खुप काहि सांगुन जातात ह्या ओळी....

सख्या तुला भेटतील माझे
तुझ्या घरी सूर ओळखीचे
उभा तुझ्या अंगणी स्वरांचा
अबोल हा पारिजात आहे

जागु , छान लिहलं आहेस ,
मनात अनेक जुन्या आठवणी जाग्या झाल्या :)

प्राजक्ताचा प्राजक्तसडा! :)

मला माझ्या गावी मी स्वतः लावलेल्या पारिजातकाच्या झाडाची आठवण आली. रात्री पारिजातकाच्या झाडाखाली बसून त्याचा सुवास श्वासात भरुन घेण्याइतका आनंद दुसरा कोणता नाही! पण काही दुर्दैवी माणसांनी त्याची फुलं खुप वेळ टिकत नाही म्हणून त्याला नावं ठेवली. काहींनी तर आपल्या घराची भिंत त्या पारिजातकापर्यंत वाढवली आणि आता त्याची मुळं घरात येतात म्हणुन ते काढावं लागेल म्हणून मला बजावायला लागले आहेत :(

फार दुख-या आठवणी आहेत पारिजातकाच्या, प्ण राहवत नाही म्हणुन प्रतिसाद देतो आहे, माझ्या जन्मापासुन ज्या ज्या घरात राहिलोय त्याच्या अंगणात पारिजातक होता, अन प्रत्येक घर सोडताना त्याच्याच गळ्यात पडुन रडलोय.

लहानपण कोकणात गेले असल्यामुळे पारिजातकाचा सडा आणि धुन्द करणारा सुगंध अनुभवलेला आहे.पाटी पूजनाच्या दिवशी माझ्याच पाटीवर सगळ्यात जास्त पारिजातकाची फुले राहत हे आठवले.

पारिजातक नेहमीच सत्यभामा आणि रुक्मिणीची आठवण करून देतो.

प्राजक्त पहिल्यापासूनच मांगल्याचं प्रतिक वाटत आलाय. परवाचं (म्हणजे परवाचं) स्पावड्याचं माझा गाव मधलं प्राजक्ताचं स्वस्तिक पण मन प्रसन्न करतं. शुभ्र पांढर्‍या पाकळ्या आणि सात्विक केशरी रंग असलेलं हे फूल म्हणजे खरंच देवत्वाची प्रचीति आणतं जाणवून देतं. थोडा आणखी वेळ देवासमोर टिकायला पाहिजेत राव हे... खूपच नाजूक नि लगेच कोमेजणारं असतं.

आवडतं फुल कोणतं असं कुणी विचारलं की मी लगेच पारिजातकाच नाव घेतो. अत्यंत आवडत्या फुलावर हा सुंदर लेख वाचुन लहाणपणीचे दिवस आठवले. आजही रात्री रस्त्यावरुन चालताना अचानक पारिजाताकाचा सुवास येतो आणि ते सगळं डोळ्यासमोर येतं. मग थोडा वेळ तिथेच घुटमळतो तो सुंगध भरभरुन घेण्यासाठी.

लेख खुप आवडला जागुताई. गणेशाची कविताही छान.

काय सुंदर सडा पडला आहे.. आहा. सुगंधही भासला नाकात पाहता-वाचताना..

जियो..

अगदी सुगंधी लेखन.

खूप आठवणी जाग्या झाल्या. मी लहान असताना भाड्याच्या घराच्या अंगणात प्राजक्ताची एक फांदी लावली होती, फांदी जीव धरत नाही असं म्हणतात, पण ती जगली, वाढली आणि मोठी होऊन घराला शोभा आणत राहिली. ते घर आम्ही नंतर सोडलं, पण अजून कधी तिथे गेले, तर मी त्या प्राजक्ताला भेटून येते.

दुसरा प्राजक्त माझ्या आजीने आमच्या आजोबांच्या घरी लावलेला. घराबरोबर तोही गेला. हे लिहिताना डोळे भरून येताहेत पण....

प्राजक्ताच्या फुलांसारखच सुंदर, टवटवीत लिखाण.

ह्या छायाचित्रा चे फोटोग्राफाईर आहेत पिंट्या ..

अंजली पुरोहीत यांचे आभार
आणि तुमचेही आभार.

मस्त, अतिशय सुंदर लेख!

वरील २ ही फोटो दिसत नसल्याने निराशा झाली.
पिकासा वरुन देत जा कि वो फोटो

खुपचं सुंदर लेखन :)

प्राजक्ताचा सडा पाहिला आणि लहानपणी आईला प्राजक्ताच्या फुलांची माळ करायला मदत करणारा माझा मीच दिसायला लागलो.

लेखन , फोटो सगळंच छान !!

सुंदर लेख आणि फोटो देखील. जागु तुमचा हेवा वाटतो खरच.

माझ्या मावशीच्या घरी प्राजक्ताचं झाड होतं. रोज सकाळी अंगणात जाऊन पडलेली फुलं गोळा करायला मजा यायची.
झाड हलवलं की दवाचा आणि फुलांचा सडा, फार मस्त वाटतं, सगळा दिवस अतिशय सुगंधी जातो!!

(पारिजातकप्रेमी) चतुरंग

प्राजक्ताच्या फुलासाराखेच सुंदर लेखन. मंद सुवास मागे दरवळत ठेवणारे सुवासिक!!! नाजूक फुलासारख्या नाजूक आठवणींचे !!!

अपेक्षा नसताना एकदम फुलांचा ओलसर गार शिडकावा झाल्यासारखे झाले.

झाड हालवून प्राजक्ताच्या फुलांचा
पाऊस अंगावर घ्यायचा. त्या कधी दवाने तर कधी पावसाने भिजलेल्या फुलांचा
मऊ, गार स्पर्श मायेचा पाझर घालायचा.

+१.
धन्यवाद.

सुमनताईंच्या गाण्यातील अप्रतिम ओळी आठवल्या..

'परसात पारिजातकाचा सडा पडे
कधी फुलं वेचायाला नेशील तू गडे'

सुंदर फोटू..

(हळवा) तात्या.

पारिजातकासारखाच सुगंधी लेख :)

काय ते एवढंसं फूल प्राजक्ताचं... पण बघता बघता सगळ्यांनाच हलवून गेलं! बहुतेकांच्या मनात घर करून बसलंय! सुखद आश्चर्य वाटतंय!

ऑफिस मधे धागा उघडल्यावर लगेच लक्षात आले कि हा धागा घरी जावुन निवांत वाचुन अनुभवण्यासारखा आहे. धागा, त्यातील फोटोज आणि प्रतिसाद सुंदर आहेत.

माझी आणी प्राजक्ताची तशी धावती भेट झाल्याचे आठवत आहे पण ठिकाणे लक्षात येत नाहीत. पण नवीन घेतलेल्या जागेत माझ्या हाताने प्राजक्ताच झाड लावायची इच्छा खुप दिवसा पासुन आहे, बघु कधी पुर्ण होते :-)

--टुकुल

शब्दच संपलेत सांगण्यासाठी की हा लेख खूप खूप छान आहे आणि प्राजक्त तर इतका सुंदर आहे की बास... एवढच सांगते की तू खूप नशीबवान आहेस.

जागुतै, खूप प्रसन्न वाटलं बघ!
खूप खूप धन्यवाद!

राघव

फोटो अन् प्रतिसाद सुध्दा प्राजक्तासारखे सुंदर!!
:)

सुंदर लेख आणि सुंदर फोटो. जागु, तुझा खरंच हेवा वाटतो गं.

वाचूनच इतक प्रसन्न वाटल कि काय सांगु? गॅलरीत लावता येउ शकतो का प्राजक्त? कुंडीमध्ये? कोणी सांगु शकेल का कॄपया?

याला 'प्राजक्त फुलांचे स्तोत्र' म्हणावेसे वाटते !!

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------