बावळे बुडाले धामी

प्रतिक्रिया येतीलच... आमची ही नुसतीच पोच!

ह्या कवितेतील व्यक्ती आणि प्रसंग कोणते?

डोळे पाणावले ... आतापर्यन्त मी स्वताला (ऊगाचच) आपला तो हा समजत होतो ... काव्याचा जाणकार हो

गटारीने शरदिनीचाही घात केला तर! ;)

-रंगशरद

ही चंदफुलांची नक्षी

वक्षी उजागरघात ग्रेस.

गर्भवान, मनाच्या माजघरातच या काव्य उदयाच्या प्राक्तन ;.... हंबरतो :........ कावळे उडाले स्वामी.

. कारण धुके पडलेल्या चांदणरात्री जंगलाच्या मधोमध असलेल्या पटांगणात असावे एखादे विवस्त्र शिल्प,खोल उरातले सगळे सगळे विवस्त्र होत फक्त आपल्या भर्जरी शब्दांच्या अन् प्रतिमांच्या सातपदरी मखमली पडद्याचे अडसर मध्ये घालतो.
सर्जनाचे सर्ग, आत्मशोधाचे अध्याय किंवा निमिर्तीव्यवस्थेचे नादव्यूह ग्रेसच्या शब्दाआड, त्या सातपदरी मखमली पडद्याआड

. आत्मशोधाचे अध्याय, सर्जनाचे सर्ग आणि निमिर्तीव्यवस्थेचे नादव्यूह अर्थनिश्चिती संस्कृतीच्या अस्तित्वाच्याच घटना होतात. प्रातिभ आकलनाची आणि संभवाची कथानके होतात. सर्जनशोधाचे मैलाचे दगड होतात.
, ग्रेस भाषा आकांतबावरा सृजनपवित्रा' किंवा 'आकांतविभोर सृजनपेच' बेचैनीची अस्वस्थता कपाळशूळ मुक्रर त्रिकोणातला मृदंगतोल.'

सर्जनाने सर्जनाशी केलेल्या संवादाचे साक्षीदार कोडी सोडवणे
ग्रेसच्या 'कावळे उडाले स्वामी'मधल्या ललितलेखांमध्ये अंगभर बिंदी, मेखला लावण्यवतीच्या वक्षावरील गोंदणे अन् नक्षी तसेच रेतीतील पाऊलखुणांसारखे. निमिर्तीप्रक्रियेशी केलेली क्रीडा उपोद्घातही नव्हेत आणि उपसंहारही

काळिजकोडी ग्रेसचे बोट प्रयासहीनिबिडात शिरलेला हिरवा अंधारही ., फसगत

' निमिर्तीच्या अनुभूतींचा मूलाकार पिंजणीच्या पाशात पिंजणीतून ढगपिंजणीसारख्या प्रतिमांचे मायावी गुंजन

' निर्माणाच्या सुखदु:खाचे पेच निमिर्तीप्रक्रियेसंबंधीच्या सलसत तारणस्वीकार पेच प्रदेशातल्या अनुभूतींचा मूलाकार. पिंजण . त्या लसलसणाऱ्या जीवनानुभवांची गद्यसदृश, पण निखळ गद्य नसलेली मनस्वी पुनर्मांडणीच उपभोक्ता या प्रक्रियेचा, या आत्ममैथुनाचे... आणि आत्ममैथुन म्हणजे काही स्वमैथुन नव्हे. भोगायची असते ग्रेसची कविता.

सौंदर्यानुभवाचे अवतरण?

कावळे उडाले स्वामी

आ हा हा हा

निशब्द....

शरदिनी अग पुण्यात आल्यावर भेटणार होतीस ना? काय झाले त्याचे ?

ग्रेस........ची ग्रेस आठवली.
हम्म.कालेज्यात आस्ताना आपल्या ग्रेस कळ्तोय असे भासवायला मज्जा यैची.
आता ग्रेस कळ्ळा असे कोणी म्हणाला की त्याची दया येते.

शरदिनी जी,

कविता अगदी मनात घर करुन गेली, ही तुमची पहिली कविता आहे जी मला समजली ( करण तुम्ही दिलेली लिंक)
लिंक मधील सर्व गद्य वाचुन पुन्हा कविता वाचली खुपच छान वाटले

धडक उजागर पत्र अर्पणी
गर्भवतीचे प्राक्तन चरणी

काय सुंदर अर्थ आहे या ओळीत , खुप आवडले.

असेच लिहित रहा (अर्थासहित)... वाचत आहे.

मधमाशीच्या पोळ्यात हात घालुन मध प्यायची काय मजा असते ते आज कळले.
हाताच्या अंतरावर तोडता येण्यासारखी बरीच फळे असतात. पण मधाची गोडी काही औरच..

खुप खुप आभार.

याखेपेस तूच एक विडंबन केल्याने तुझ्या कवितेचे (त्यात' नृत्य' आणि 'भयानक शृंगार' असल्याने) आणखी विंडंबन करत नाही यात खैर समज शरदिने!!!!
-खडसावू पिडांकाका
(बाकी तू मूळ कविता करण्यापेक्षा विडंबनंच पाडत जा ना!!! चार फुटकळ अनिवासी विड्म्बनकर्ते तरी बेकार होतील!!!! हा हा हा!!!!)
:)

शब्दकळांचं सौंदर्य जाणवलं. मात्र ग्रेस वाचताना कविता कळाली नाही तरी एक शब्दात न सांगता येणारी अनुभूति मिळते ती इथं नाही जाणवली. कदाचित माझ्या अज्ञानाचा परिणाम असावा..