डायरीतले एक पान

स्थळः पान्ढरे सदन
तारीखः केव्हातरी
वेळः कोणतीतरी
बघता बघता येथे येउन दोन वर्षे झाली. येथे आल्यापासून बाहेर जाताना घराला कूलूप लावण्याची सवय साफ गेली आहे. येथून परत शिकागोला गेलो की सुरुवातीला कूलूप लावण्यची सवय परत करून घ्यावी लागणार आहे.
आजचा दिवस जरा धकाधकीचा गेला. आधी ट्युनिशिया आता ईजिप्त. ह्या लोकाना एकदम पेटायला काय झाले समजत नाही. गुप्तचर खाते काय झोपले होते? उद्या एकेकाची तासायला पाहिजे. सुएझ कनॅल ईजिप्तमधूनच जातो आणि आमचे २०% तेल सुएझ कनॅल मधूनच येते. समजा आमचे मित्र सत्तेवर आले नाहीत तर बॅरलचा भाव २०० च्या वर जाईल. आधीच मन्दीमूळे आमची जनता भिकेला लागली आहे आणि त्यात जर गॅसचे भाव वाढले तर त्याना रस्त्यावर जाण्यची वेळ येईल आणि मला २०१२ सालीच परत शिकागोला जावे लागेल.
आज साशा म्हणाली की तिला वर्गामधला शिवम आवडतो. च्यामारी हे देशी लोक कोठे कोठे घुसतील ह्याचा काही नेम नाही. ति टि.व्हि.यू. काढली चिनी लोकनी, त्याल भरले सगळे गूल्टी. ईकडे आले तर आले, सगळे कायदे धाब्यावर बसवले आणि आता कारवाई करावी तर ह्यान्च्या उलट्या बोम्बा. असो, साशा आता मोठी होत आहे. तिच्या लग्नाला काहीही झाले तरी बिलू आणि हिलूला अजिबात बोलावणार नाही.
रात्र बरीच झाली आहे. खूप दिवसात मिशेलला जवळ घेतेले नाही. आज जरा जास्त जागता आले तर जन्गल मे मन्गल.