(चटेपटेरी चड्डीचा हा दोष असावा)

नुकत्याच मिपावरच्या पौगंडी विचारसरणीच्या लेखनाची परखड टीका केशवसुमार यांनी एक समर्थ विडंबन लिहून केली. ती वाचून शब्दांच्या गुणसूत्रांचाच दोष वगैरे कारणं देण्यापेक्षा तसल्या लेखकांनी आत्मपरिक्षण करावं असं आम्हाला वाटलं. (ते लोकांनी करण्याआधी आपणच केलेलं बरं, नाही का? कारण काही काही वेळा सिगार हा फक्त सिगार असतो) त्यातून या स्वडंबक कवितेचा जन्म झाला. प्रेरणा अर्थातच अभ्यंकरांची उत्तम कविता.

चटेपटेरी चड्डीचा हा दोष असावा
स्वप्नलिपीचा ठसा लायनित का उमटावा?

कधीतरी चित्रांच्या रीती मला जमाव्या
कधी खरा मज एखादा आकार मिळावा

कट्टा-कॉलेज दोन मितींच्या प्रतलामध्ये
अंतरातला त्रिमिती भाव कसा लपवावा?

युगे बदलली काळ बदलला जरी अट्टला
तरी न फोटो फेसबुकवरी तू बदलावा?

कितीक वेळा मी वाचावे पुस्तक माझे
सोळा पानांपुढे तरी मी का ना जावा?

उगाच चर्चा मी तेव्हा केली पाकृंची
कवितेचा तव ध्यास, मजला कसा कळावा?

अता सरावी सैपाकाची दुसरी भाषा
एकार्थी हा मस्त वडा मी चापुन खावा