एक चांगली बातमी ~~ नव्हे आदर्शवत बातमी म्हणू या !!

"...बहुतेकांनी नाईलाज म्हणून पुस्तकं खरेदी केली असतील..."

नाही.... मला व्यक्तीशः असे वाटत नाही... त्याला कारण असे की लग्नाला आलेली निम्म्यीहून अधिक मंडळी शिक्षण क्षेत्राशी निगडीत असल्याने त्यांना पुस्तकांचे महत्व माहित असणारच... शिवाय ५० रुपयांचा एक दिवसही न राहणारा "बुके" घेऊन जाण्यापेक्षा त्याच पैशाचे पुस्तक घेऊन स्वतःच्या घरी आणणे हे केव्हाही चांगलेच....(सुट्टीचे दिवस असल्याने मुलांसाठी मांडण्यात आलेल्या पुस्तकांच्या स्टॉलवर तर झुंबड होती, तेव्हा तेथील खरेदी ही "नाईलाजास्तव"ची म्हणवत नाही..) तसेच यजमानानी स्वतःच्या खिशातुन १२ हजार काढून सहासात पदवीधर मुलांनी चालविलेल्या छोट्याशा लायब्ररीला पुस्तके भेट देणे ही बाबदेखील स्पृहणीय नाही का?
-------------------------------------------------------
"चन्द्रकिरणानो, तुम्हा वाजते का कधी थंडी स्वतःची ? मध्यरात्री?"

"....वाद्याचे नांव सुंद्री असावे. चूकभूल द्यावी घ्यावी!....

सुधीर जी.... होय.... कोल्हापुर भागातील "मांग-व्हल्लार" जमातीत (ज्यांना या वादनाचा मान दिला जातो) ते लोक या वाद्याला तुम्ही म्हणता तसे "सुंद्री" असेच संबोधतात. पण आपल्या (नको इतक्या सुशिक्षित...) मनाला सुंद्री हा "सुंदरी"चा अपभ्रंश वाटतो व लिखाणसमयी (नकळत) तेच रूप लिहीले जाते.

मी स्वतः हे वाद्य ऐकले आहे.... खरोखरी नावाप्रमाणेच सुंदर आहे... विशेषतः ज्यावेळी त्याच्या जोडीला शेजारी "तडतम तडत्म..." ताशा तानाचा पाठलाग करतो त्यावेळी.... वेड लागते... त्यातही नदीच्या किनारी हिरव्याकंच उसाकडे पहात ऐकावे. ..... इकडे म्हातार्‍या बायका घरातील कर्ता पोरगा कामे टाकून एकटक अज्ञातात पाहु लागला की म्हणतात, "हम्म.... लिंबु फिरव आता त्याच्या थोबाडावर...त्येला लागलिया सुंद्रीची तंद्री.."

इथे "सुंद्री" ही हमखास "वारूणी" किंवा "तमाशा तरूणी"च असते.
-------------------------------------------------------
"चन्द्रकिरणानो, तुम्हा वाजते का कधी थंडी स्वतःची ? मध्यरात्री?"

चांगली सूचना आहे.... प्रयत्न करतो.
-------------------------------------------------------
"चन्द्रकिरणानो, तुम्हा वाजते का कधी थंडी स्वतःची ? मध्यरात्री?"

"सामुदायीक विवाह करण्याबद्दल...."

होय... पण सद्या बर्‍याच जाती घटकात (धनगर, साळी, बुवा....आदी) ही प्रथा चांगलीच रुजली आहे. कोल्हापूर भागातील "साखर कारखाने" या बाबतीत पुढाकार घेऊन मराठा समाजातील शेकडो तरुण-तरुणींचे कारखाना आवारात सामुदायिक विवाह घडवून आणतात ही निश्चितच स्पृहणीय बाब आहे.
-------------------------------------------------------
"चन्द्रकिरणानो, तुम्हा वाजते का कधी थंडी स्वतःची ? मध्यरात्री?"

"...आहेर अथवा पुष्पगुच्छ आणू नये या मंत्राच्या पुढची अशी पायरी असावी असे वाटते......"

खरंच असावी.... इथे एकदा एका स्वागत समारंभाच्यावेळी मी आजुबाजूला पडलेला "पुष्पगुच्छ" ढीग पाहिला... जो कचर्‍याचे कमीतकमी दोन ट्रक्स भरतील इतपत होता.... ५० रुपयाला एक असा जरी हिशोब केला तरी ५०,०००/- झाले असतील आणि त्यांचे आयुष्य ८ तासांचेदेखील नाही. शिवाय वरपक्ष तो ढीग नक्कीच कार्यालयातुन आपल्या घरी घेऊन जात नाही.

हल्लीहल्ली तर ही कार्यालये करारात "समारंभ संपल्यानंतर पार्टीने हॉल स्वच्छ करून देणेचा आहे..." अशी अट घालतात.... कारण स्पष्ट आहे.

------------------------------------------------------------------
"चन्द्रकिरणांनो, तुम्हा वाजते का कधी थंडी स्वतःची ? मध्यरात्री?"

"...ही मजा आली नाही..कारण स्टेज शो चा विडेओ दिला...."

आपले म्हणणे मला पटते. पण हे वाजंत्री लोक फार बुजरे असतात. समाजरचनेच्या उतरंडीत अगदी तळटप्प्यावर स्वतःला ते लेखत असल्याने एखादा आपल्यासारखा "व्हॉईट कॉलर" त्यांच्याजवळ गेला तर बोलायलादेखील कचरतात. हां, आता शिक्षणाच्या सर्वदूर प्रसारामुळे यांची आताची पिढी बर्‍यापैकी पुढे येऊन शहरी चळवळीशी निगडीत आहे... पण तो "सुधारणे"चा शाप या नव्या दमाच्या सैनिकांना लागल्याने मूळ नाडीशी आपले काही नाते नाही अशा पध्दतीनेच यांचे वर्तन असते. त्यामुळे मागील पिढीतील जी काय पाचपन्नास झाडे तग धरून आहेत त्यांच्यातच ही कला अस्तित्वात आहे. पण वर म्ह्टल्याप्रमाणे त्यांच्यातीलच एखादा मध्यस्थ घेऊन गेलो तरच हे आपले तोंड उघडतात. अगोदरच्या प्रतिसादात वर्णन केलेल्या प्रसंगी शेतात मी त्या "तडतम.." सह सुंद्रीवादन ऐकले त्यावेळी माझ्या तीन मित्रांसह मोजुन सात लोक होते... ते देखील त्या सुन्द्रीवाल्याच्या भावकीतले.
-------------------------------------------------------
"चन्द्रकिरणानो, तुम्हा वाजते का कधी थंडी स्वतःची ? मध्यरात्री?"