नोट

नोट

रात्र झालेली . बाहेर पावसाला उजाडलेलं .
अंधाराच्या आडोशाने रात्र मनसोक्त नहात होती. तिच्या आठवणीत तोही मनसोक्त नहात होता . माहौलच तसा होता . जीवघेणा !
हवेत पावसाचा गारवा भरून राहिलेला . घरातही . गोधडीच्या आतही . तो त्याच्या बेडवर होता . अंधारात . टक्क जागा . गोधडीत गुरफटून . कुशीमध्ये उशी घेऊन . बाहेरच्या सरी कधी हळुवार तर कधी जोरदार . मनातही तसंच .
किती आठवणी ...
त्याला कॉलेजमध्ये असताना थिएटरचं वेड लागलेलं .खरं तर तो त्याचा प्रांत नव्हता ; पण त्या वेड्या वयातलं असतं काही वेड .
तिथे त्याला ती भेटली होती .
तो तिच्याकडे ओढला गेला. त्यावेळेस तिची सुरुवात होती. त्यामुळे ती हवेत. हा तर नवाच. हा आपला सतत तिच्या अवतीभवती .एके दिवशी त्याने त्याचं ,मन तिच्याजवळ मोकळं केलं. ती काही बोलली नाही ; पण तिने तिचे हसरे डोळे आश्चर्याने उडवले . त्या नजरेत अन हास्यात घायाळ करण्याचं सामर्थ्य होतं .
ती त्याच्याशी प्रेमाने बोलू लागली खरी.
एके दिवशी ती म्हणाली ,’अरे, कधी एखादं गिफ्ट द्यायचं असतं रे जीएफला !’
‘ ओह सॉरी ! माझ्या लक्षातच आलं नाही गं. काय देऊ तुला ? ‘असं म्हणत त्या सरळ पोराने पाकिटातून दोन हजाराची एक नोट काढली आणि तिला दिली .
‘हे माझं गिफ्ट ! पण जपून ठेव, खर्च करू नकोस ... जपून ठेवशील ?’
ते गिफ्ट अन त्याच्या चेहऱ्यावरचे भाव पाहून तिने डोक्यालाच हात लावला . पण तिने ती नोट घेतली,
पुढे तिच्या अभिनयाची चर्चा होऊ लागली, तसं तिने याला अलगद बाजूला केलं आणि याने थिएटरला .
आठवणींचा सिनेमा पाहत त्याने डोळे मिटले.
झोपेने त्याला आईच्या मायेने कुशीत घेतलं .तेव्हा बाहेर सरी मंदावून अंगाई म्हणत होत्या.
-------
त्यानंतर काही दिवस मध्ये गेले . त्याला तिची आठवण रोजच असायची . पण अलीकडे प्रकर्षाने . त्याने बालगंधर्वला चक्कर टाकायची ठरवली . तिथे नाटकवाल्या मंडळींची चक्कर असतेच . पंढरीच ती त्यांची .
भेटली तर भेटली...बाकी ती त्याच्या मेसेजला रिप्लायसुद्धा करत नसे...
त्या दिवशी पाऊस उघडला होता . जंगली महाराज रस्ता फुललेला होता .संध्याकाळ भरात आलेली .
तो बालगंधर्वच्या कट्ट्यावर पोचला . योगायोगाने त्यादिवशी ती तिथे आलेली होती .
ती भेटली याला .तिने ओळखही दाखवली याला. पण तिच्या नजरेत ‘ती ‘ओळख नव्हती.
' कॉफी घेऊ या ? ‘ याने विचारलं .
‘येस्स !चालेल ,’ ती म्हणाली .
ते दोघे मागे कॅफेटेरियामध्ये गेले.
ती बोलत होती - नवीन नाटक ,भूमिका , तयारी ,धावपळ अन कौतुक . तिने, तू कसा आहेस ? एवढंही विचारलं नाही .
तिला थांबवण्यासाठी त्याने मध्येच विचारलं , ' मी दिलेली ती दोन हजाराची नोट ठेवली आहेस का गं तू ? .. जपून ? '
'येडायंस का तू ? तिचा काय उपयोग ? नोटबंदीमध्ये ती नोट बँकेत भरली मी ! ' तिने आताही तिचे डोळे उडवले होते ; पण त्यामध्ये ती आधीची कातिल अदा नव्हती .
तिची बडबड संपल्यावर ती निघाली . तोही निघाला .
निर्जीव नोटेला मन कुठलं ? नाही तर नोटबंदी केल्यावर त्या नोटेला किती वाईट वाटलं असतं .
जायबंदी मनाने तो पाय ओढत चालू लागला .

-----------------------------------------------------------------------------------------------------