ज्वाईनिंग लेटर....

ही लघुकथा एका आठवणीवर लिहीली आहे.
काही कामा निमित्त सहाय्यक स्टेशन मास्तरच्या कार्यालयात बसलो होतो. रेल्वेची विनातिकीट प्रवासी पकडण्याची मोहिम चालू होती. दोन पोलीस सात आठ फुकटे प्रवासी त्याच्या समोर घेऊन आले. त्याने चौकशीनंतर एक सतरा आठरा वर्षाच्या मुलाला सोडून दिले व बाकीच्यांवर दंडात्मक कारवाई करायला सांगीतली.
कुतूहल म्हणून त्या मुलाला सोडून देण्याचे कारण विचारले,त्यावर तो म्हणाला हा मुलगा जिल्ह्य़ातील भरती दप्तरात परीक्षा देऊन आलाय. जर उद्या भरती झाला तर या कारवाई चा विपरीत परिणाम होऊ शकतो. घरचा गरीब,पैसेच संपले नाईलाजास्तव विनातिकीट प्रवास करत होता. त्याचे वय व प्रामाणिक प्रयत्न बघून त्याला एक संधी दिली तर चांगला परीणाम होईल. हा उद्देश.
मला त्या स्टेशन मास्तरची संवेदनशीलता व आधिकाराचा केलेला वापर खुपच आवडला.

बाकी खिशातला कागद रुमाल काढताना खाली पडतो,तो काळ्या कोटातल्या रेल्वे स्टाफला मीळतो,पुढे त्या मुलाला मदत करण्यासाठी मालगाडीतून त्याच्या गावाकडे पाठवणे . ही सारी वातावरण निर्मीती.

भावना वाचकांपर्यंत पोहोचण्यात कमी पडलो. आसो निखळ,स्पष्ट प्रतिसादाबद्दल मनापासून धन्यवाद.

चौको,अनंत यात्री प्रतिसादाबद्दल धन्यवाद.