ॐभवति! डोसां देहि!

वल्लीदा, सेम पिंच

काय हि भिकार लक्षणं.

मस्त वैशाली ला जायचे, येणारे जाणारे हिरवे गालिचे अनुभवायचे, फर्ग्यूसन रोड वर पाखरे बघत उभे रहायचे... कोणत्याही वेळा कोणताही दिवस गुलाबीच...

मास्टर्स पुण्यातून केले तरी त्या आधी डिग्री पुण्याबाहेरून केलेली होती.
पण असाच क्लास टिळक रोड ला लावला होता.
तो झाला कि रोज चालत वैशालीत, मग काय कॉफी.. मित्र.. गप्पा टाईमपास...
कधी मैत्रिणी सोबत फिरणे.. कधी हिरवळीत सामावून जाणे..
वा काय दिवस होते..

ते जाऊदे, आता गेल्या रविवारीच फर्ग्यूसन रोड ला गेलो होतो. वाडेश्वर ला पण गेलेलो. लहान पणीचा मित्र आलेला.
त्याला माहोल बघुन मी म्हणालो..
आपल्या कॉलेजचे दिवस चांगले होते, पण आपण १०-१५ वर्ष उशिराने जन्मलो असतो तर भारी झाले असते, आपल्या कॉलेजच्या वेळेस असे बिनधास्त राहने मुलींना अवघड जात असे.. आपल्याला हि निर्लज्ज असलो तरी संकोच होताच..मोबाईल नव्हते कोणाकडे.. फोटो तर लांबची गोष्ट..
.
.
आणि तू काय मी अजून गेलो नाही हे मिरवतोय?
आपण आता लवकरच तिकडे जावू..

मा. सौंदाळा यांच्या मागणीस विनम्र अनुमोदन !

पण ते वेटिंग, रांगा आणि आपल्याला कशीबशी जागा मिळाल्यावर मागे वाट पाहत असलेल्या लोकांच्या नजरा टाळत डोसा आणि एस्बीडिपी गिळणे
आणि
मिपा कट्टा
या दोन विरुद्धार्थी गोष्टी आहेत!
वैशाली/रुपाली/वाडेश्वरात मिपा कट्टा होणे शक्य नाही!

चव उत्तम असेल तर, बाकी गोष्टी Adjust करतोच की

पण,

श्रीखंडाच्या पाण्याला, पियुष, कसे काय म्हणतात?

म्हणजे काय ?

गवि

वैशाली हे कधीच तेथे मिळणाऱ्या खाद्यपदार्थांच्या चवी साठी प्रसिद्ध नव्हतं तर तेथे फुलणाऱ्या ताटव्या साठी प्रसिद्ध होतं.

वैशालीच्या बागेत बसून येणाऱ्या जाणाऱ्या फुलपाखरांना न्याहाळणं हे उद्योग आम्ही एम बी बी एस ला असताना फार केले आहेत.

राष्ट्रपती अंगरक्षक दलात असलेला एक आमचा मित्र मेजर नंदकुमार हा एन डी ए मध्ये प्रशिक्षक होता. संध्याकाळी सहा पासून रात्री वैशाली बंद होई पर्यंत आम्ही तेथे बसून असायचो.

वेटर येऊन अजून काय हवं आहे विचारलं कि अजून कोणत्यातरी पदार्थाची ऑर्डर देत असू आणि तो सम्पेपर्यंत बसून गप्पा मारत फुलपाखरांना न्याहाळणं हा उद्योग चाले. यात मग आमचे इतर मुंबईहून आलेले मित्र येऊन बसत आणि उठून जात असत. मेजर नंदकुमार लग्न न झालेला होता आणि आम्ही तर मेडिकल कॉलेजातच होतो.
अर्थात आम्हाला मुलींचं एवढं आकर्षण नव्हतं कारण आमच्या कॉलेजात भरपूर सुंदर मुली होत्याच.

पण नंदू बिचारा एन डी ए मध्ये होता आणि कागदोपत्री पुण्यात असून मिलिटरी कट मारलेल्या एन डी ए च्या कॅडेट बरोबर दिवस काढायचा. वय वर्षे २७ असताना अगोदर बारामुल्ला येथे आणि नंतर एन डी ए सारख्या वाळवंटात
त्यामुळे तो बिचारा वैशाली बंद होईपर्यंत आम्हाला तेथे आग्रहाने बसवून ठेवायचा आणि त्याचा मोबदला म्हणून आमचे बिल हि भरायचा. अर्थात तो सव्वा सहा फूट उंच आणि गोरापान देखणा होता त्यामुळे तो आमच्या दुप्पट खात असे शिवाय तो कमावत असे (आणि आम्ही बापाच्या पैशावर मजा करायचो) त्यामुळे अर्थात बिल भरणे लषकरी रितीरिवाजाप्रमाणे त्याची जबाबदारी होती. (तो आम्हाला चुकून सुद्धा बिल भरु देत नसे)

हिवाळ्यात थंडीचे गरम गरम जॅम क्लब सँडविच पासून हॉट बोर्नव्हिटा सारखे आपण चुकून घेणार नाही असले पदार्थ त्याच्या कृपेने आम्ही वैशालीत खाल्ले आहेत.

एस बी डी पी (शेव बटाटा दही पुरी सारखे शुद्ध मराठी ऐवजी आजकाल याचे धेडगुजरी अर्ध आंग्ल नाव एस पी डी पी --सेव पोटॅटो दही पुरी ऐकून कान बधिर होतात) तर आमच्या टेबलवर चटणी सारखी ठेवलेलीच असायची. कोणीही येणारा जाणारा एक पुरी तोंडात ठेवून पुढे जायचा

आमच्या मैत्रिणीसुद्धा येऊन हाय करून जायच्या. आम्ही मुद्दाम नंदूची ओळख करून देत असु. आर्मीत मेजर आहे, राष्ट्रपती अंगरक्षक ( President's Bodyguard (PBG)) रेजिमेंटमध्ये आहे आणि आताच बारामुल्ला काश्मीर हुन आलाय ई ई.

मैत्रिणी सुद्धा दोन क्षण तेथे रेंगाळून दृष्टीसुख घ्यायच्या. आणि जाताना त्याला सुद्धा बाय म्हणून जायच्या.

तेवढ्याने सुद्धा त्या पोळलेल्या जीवाला शांती मिळत असे. म्हणून तो आग्रहाने आम्हाला अगदी वैशाली बंद होईपर्यंत बसवून घ्यायचा. १९८५ मध्ये रात्री अकरा साडे अकरा वाजता तो येझदी वरून एन डी ए ला परत जात असे आणि आम्ही M ५० वरून ए एफ एम सी ला.

तेंव्हा त्या वेळेस रस्त्यावर वाहने तुरळक असत

ते हि नो दिवसो गत:

पुण्याबाहेरच्या लोकांना दगडूशेठ गणपतीचे नाव जितक ऐकू जातं आणि त्याची महती वाटते ,त्याच हिशोबात वैशाली हॉटेल डोसा आणि तिथली कौतुक घ्यावीत. यापलीकडे त्याला काही विशेष किंमत नाही.

खाण्याच्या बाबतीत असे नशीब असेल तर पांडु खाडे पण काही नाही करू शकत.
कृपया हलके घ्या ;)

एखाद्या ठिकाणी एक पदार्थ चांगला मिळतो, म्हणून रांगेत थांबून तो पदार्थ खाल्ल्यावर,
त्या पदार्थाच्या चवीमुळे रांगेत थांबणे, गर्दी इत्यादी गोष्टी अगदी क्वचित जस्टीफाय होतात असे मत बनले आहे.

शाविकु जी,
तुम्ही वर लिहिल्याप्रमाणे, तंतोतंत पण काल्पनिक काही पहायचे का ???
साइनफिल्ड , यांचा सिजन ७ एपिसोड 6
"द सुप नाझी" हा नक्की पहा...

हो धागा भरकटला गेला त्याबद्दल मी जाहीर दिलगिरी व्यक्त करतो.
माझा उद्देश तसा नव्हता... मी वल्ली मित्राला माझ्या चेष्टेत तसे बोललो, यात काही कोणाला इतर दुखवण्याचा किंवा धागा भरकटावण्याचा उद्देश मुळीच नव्हता..

जे पुढे झाले ते.. झाले गेले.. पुढील वेळेस त्याबद्दल दक्षता घेतली जाईल..

कळावे..

मिपा प्रशासनाने माझे सर्व रिप्लाय येथून डिलीट करावे हि विनंती.

++1

चला, निदान आमच्या सारखे विचार करणारे, कुणीतरी आहेत तर...