"सद्गुरू"वाचोनी सापडली सोय

रजनीशांचे ग्रंथ उशाशी

वाह.. भारी कविता..

उत्तम रचना!

सं - दी - प

काम-वेग कमी पडे अनंता
म्हणूनी गणित ना सुटे
संसारची तो झेपेना मग,
कवि निघे अध्यात्मा कडे ।

काम-वेग गणिताची चर्चा ?
तो तर अनुभव जाणा,
काळ लागला जबरी मागून,
जरा उसंत देईना |

अध्यात्मातील पेच नव्हे हा
संसार तुम्हाला छळतो,
व्यायाम करा शय्येवर, जर
उपयोग तिचा ना कळतो ।

सदगुरुंची कृपा तुमच्यावर अकंड राहो.

पैजाबुवा,

पढतमूर्खासी सदगुरु म्हणणे | त्याच्या पायी लोळण घेणे |
यापरीस जीव देणे | असे किती तरी बरवे ||

मी स्वयंभु, मीच शहाणा | बाकी जगी मुर्खांचा भरणा |
ऐसी असे ज्याची धारणा | दूर त्यासी ठेवावे ||

त्याला दुर्लक्षून मारावे | भुंकला तरी भुंकून द्यावे |
वराहा सोबत कुस्ती खेळणे | म्हणजे चिखलानेच स्नान ||

सुज्ञासी जास्त नलगे सांगणे | उचित पैजारास पायी ठेवणे |
त्याकडून छत्राची अपेक्षा ठेवणे | रक्तबंबाळ करेल ||

पैजारबुवा,

ही खरडणी बेशर्थ निरर्थक, सावळा गोंधळ आणि भंपक कल्पनाविलास आहे.

कारण, सद्गुरूना medieval time मध्ये अर्थात मध्यंतरीच्या काळात झालेल्या साक्षात्काराचा उल्लेख त्यात नाही. दुर्दैवाने या साक्षात्काराने सद्गुरूचे असामान्य ज्ञान आणि जमिनीवरील वास्तव यातील समन्वय असंभव होऊन बसला आहे. सद्गुरुंचा Step-By-Step to Enlightenment करुन जगाला तारण्याच्या उदात्त हेतूमधील इंटरेस्ट केवळ दुसर्‍या एका सृहदाची काम करण्याची पद्धत बघून जवळजवळ संपला.

तसेच आपल्याला प्राप्त झालेले निराकार सत्याचे ज्ञान जगाला देण्यासाठी अध्यात्मावर एक सरळ आणि सोपं पुस्तक लिहून प्रकाशित करण्यासाठी पुन्हा मूड येण्याची गरज आहे असाही साक्षात्कार सद्गुरुंना झाला.

सद्गुरुंना आता असेही वाटत आहे की आपण पिओडी (प्रिंट ऑन डिमांड) पुस्तक छापावे. साधारण दहाएक ऑर्डर्स बुक झाल्यावर एक बॅच प्रिंट होऊन ती कस्टमर्सना घरपोच पाठवली. पुस्तकाला काळं कुत्रंही हुंगलं नाही तर Enlightenment आपल्या कमरेत किंवा गाढवाच्या शेपटीत घुसायची. सगळा घोळ होऊन बसला आहे.

शिवाय आता ही Enlightenment तिच्या निराकार अंतिम सत्याच्या स्वरुपातून बाहेर पडून "साधकांचा भर पुस्तकावर असतो" या व्यवहारीक तडजोडीपाशी येऊन थांबली आहे.

खुसपट काढी बिलंदर । चोंबडा फुकट अधीर ।
चोंबडा म्हणे मी थोर । पडलेल्याला देतो धीर ।।

बिलंदरासी ना झेपे । चोंबडा म्हणे मी आहे रे ।
बिलंदरास पडता जोडे । चोंबडा म्हणे दुर्लक्षीरे ।

चोंबड्या न पुसते कोणी । नांव फुकाचे मिरवी ।
बिलंदराच्या भंपक कविता । चोंबडा सांगे थोरवी ।

असा बिलंदर शिष्य । चोंबडा तयाचा गुरु ।
छपरी भक्ती सोहळा । मिरवी निर्बुद्धीचे वारु ।

वाचतोय...

बर्याच जणांची धोतरे सुटताहेत (किंवा स्वतःहुन ते सोडवुन रिंगणात येताहेत?) ;)