दुपारची झोप..

मस्तं खुसखुशीत लिहिलंय :)
दुपारची अर्धा तास का होईना झोप घ्यायलाच पाहिजे. अगदी अलार्म लावून झोपावं पण पॉवर नॅप आवश्यक आहे. उर्वरित दिवस छान जातो मग.

घोरणं हा एकमेव श्वसनप्रकार चालू होता.

:)

मस्त

खरंय. मलाही दुपारची झोप अति प्रिय आहे. पण दुर्दैवाने ती मिळतेच असं नाही

तसेच पॉवरनॅप बद्दलही सहमत. 30 मिनिटाच्या झोपेने मेंदू फ्रेश होउन पुन्हा तरतरीतपणे कामं करतो हे सिद्ध विज्ञानिक सत्य आहे. भारतातील खाजगी ऑफिसमधे अजून ही सोय व सवय उपलब्ध नाही, कारण तितका कामाचा ताण अस्तित्वात नाही असाच समज आहे.

-(दुपारी चुकूनही डुलकी काढल्यास रात्रभर जागा राहणारा) जॉनविक्क

छान

हे विशेषण भन्नाट आहे. मेलो हसून. :)

पण अनेकदा १०-१५ मिनीटांच्या डुलकीनेही खूप फ्रेश वाटते हे खरे.

अगदी मनातले विचार.. दुपारची झोप म्हणजे अत्यंत प्रिय गोष्ट.. तुम्ही म्हटलात त्यानुसार अर्धा तासच योग्य..

प्रत्यक्ष झोपेपेक्षा जडत्वाचा आनंद काही औरच असतो. खुर्चीत बसल्या बसल्या डुलक्या काढणे, कधी कधी अशा अवस्थेत चक्क लाळही गळते. आजुबाजूला गप्पा चालत असताना अशा जडत्वात आपण काहीही विसंगत उत्तरेही देतो. कधी कधी या जडत्वात स्वप्न व वास्तव याचे एक विचित्र मिश्रण असलेला दृष्यपट डोळ्यासमोर तरळत असतो.कधी कधी आपण डोळे उघडण्याचा प्रयत्न केला तर ते जाम उघडत नाहीत.

झोप मग ती केव्हाचिही असो आवश्यकच असते.

प्रत्येकाच्या शरीराच्या गरजा वेगवेगळ्या असतात त्या प्रमाणे झोपेची गरज बदलत असावी. दिवसाचे आठ तास झोपले पाहिजे हा एक सर्वसामान्य नियम असावा. पण काहींना ६ तास झोप पुरत असेल तर काहिंना १० तासांची झोप आवश्यक असेल.

किरकीरे आणि असंतुष्त लोक उगाच दुसर्‍याच्या झोपण्यावर टिका टिपण्ण्या करत असतात. यांना झोप येत नाही हा जणू काही आमचाच दोश असल्या सारखे.

कंपनीत जाताना आणि येताना दोन्ही वेळा मी बस मधे भरपूर झोपून घेतो. बस लेट झाली म्हणून आनंद होणारा मी कंपनीतला एकमेव प्राणी आहे. बाकीचे लोक जेव्हा पुण्याच्या ट्रॅफिकच्या नावाने बोटे मोडत, उसासे टाकत, चडफडत बसलेली असतात तेव्हा मी बस मधे निवांत झोपलेला असतो. स्टॉप आला की आपोआप जाग येते.

पण एकदा मात्र असे झाले नाही. त्या दिवशी मी कोल्हापुरला जायला एसटीत बसलो आणि क्षणात गाढ झोपलो. इतका की कोल्हापुर आल्यावर कंडक्टरला मला हलवून जागे करावे लागले. संपूर्ण प्रवास मी इतका गाढ झोपलो होतो की कधि सातारा आले आणि कधि कराड येउन गेले ते मला समजलेच नाही. पण अशी बेसावध झोप फार क्वचितच लागते.

दुपारी / दिवसा कितिही झोपलो तरी त्याचा परिणाम रात्रीच्या झोपेवर कधिच होत नाही आणि रात्रभर जागा असलो तरी दुसर्‍या दिवशी संपूर्ण दिवस मी इतर दिवशी असतो तितकाच फ्रेश असतो.

(संधी मिळताच झोपणारा) पैजारबुवा,

मस्तच लिहीलय

मी कुठेही ,कशीही, सरळ, उभी ,आडवी, तिरकी झोपू शकते-> नशीबवान आहात..

जीवाभावाच्या विषयावरचा खुसखुशीत लेख !

कसली वजनवाढ नि कसली मंद बुद्धी.. !!

+१,००,००० उर्फ लाखाची गोष्ट. दुपारची झोप न येणार्‍या आणि/किंवा न घेऊ शकणार्‍या मंडळींनी पसरवलेली अंधश्रद्धा आहे ती !

रात्रीची आणि दुपारची, दोन्हीही झोपा नियमितपणे घेऊनही, कोणीही माझ्यावर वरील आरोप करू शकलेला नाही ! ;)

अहाहा... शनिवार रविवार माझी सगळी कामं दुपारची झोप ह्याभोवती प्लॅन केलेली असतात. वाट्टेल ते झालं तरी मी दुपारची झोप काही सोडत नाही :)

लय भारी लिहिलंय जिव्हाळ्याचा विषय आहे माझ्या.
दुपारी ३.३० ते साधारण ४.०० या वेळेत माझ्या टेबलच्या आड एक जुनी गोधडी टाकून मस्त पडतो (झोप नाही लागत पण पाठीला आराम )
माझ्या भल्या मोठ्या टेबलच्या आड जुनाट गोधडी आणि छोटी उशी आणि त्यावर मी झोपलो असेल असे कुणाला स्वप्नात पण वाटणार नाही. ;)

हायला
एकदम आमच्या हृदयाच्या जवळचा विषय आहे.
पहिली महत्त्वाची गोष्ट म्हणजे झोप हे एकमेव सुख आहे जे संपूर्ण फुकट मिळतं.
दुसरी म्हणजे मला स्वतःला झोपायला फार आवडतं. यासाठी सकाळ दुपार असा भेदभाव मी करत नाही.
माझा मुलगा सुटीच्या दिवशी/ रविवारी सकाळी झोपलेला असतो तेंव्हा दुपारी १२ वाजता त्याला उठवायला सुद्धा मला फार त्रास होतो.
एक काळी मी किती झोपत असे याचे उदाहरण म्हणजे माझ्या भावाचे नवीन लग्न झालं होतं तेंव्हा मी लष्करातून १ महिना सुटी घेऊन आलो होतो रात्री १० ते दुपारी चार असा सलग झोपलो होतो. ( वाहिनी नवीन असल्याने तिने मला उठवण्याचा संकोच केला आणि आई सकाळीच शाळेत गेली होती (ती मुख्याध्यापिका होती) तिला परत येईपर्यंत दुपारचे चार वाजले होते. अर्थात रात्री परत १० वाजता मी परत झोपलो.
आता वयपरत्वे तेवढी झोप येत नाही परंतु रात्री निदान सात तास आणि दुपारी एक ते दोन तास असा मी झोपतोच. यास्तव मी दुपारी सुद्धा कोणत्याही रुग्णालयात किंवा दवाखान्यात जात नाही.
सुदैवाने लष्करात रुग्णालयाचे कामाचे तास साडे सात ते दीड असेच असल्याने मी रोजच दुपारी आनंदाने झोपत असे हिरानंदानी रुग्णालयात मी सोनोग्राफीच्या बेडवरच १५ ते २० मिनिटे दुपारी झोपत असे.
आणि आताही रोज दुपारी छान वातानुकूलन यंत्र लावून चादर/ गोधडी घेऊन झोपतोच.

प्रतिसाद पाहता एकच म्हणावे लागेल की

राजास जी न मिळाली सौख्य ती मज मिळाली या "झोप"डीत माझ्या !!!!

दुपारी दोन तासांपेक्षा जास्त झोपले तर रात्रीच्या झोपेचे हमखास खोबरे होणारा मध्यमवर्गीय मिपाकर नाखु

फायदा झाला आहे. २५ वर्ष वय असताना माझं वजन ४५किलो होत फक्त. योगायोगाने जिथं कामाला लागलो तिथं दुपारी २-४ सुट्टी होती. दुपारच्या जेवणात सुक्या भाजीत चक्का दही खायला लागलो. फक्त वर्षभरात ६०किलोवर पोहोचलो.

जिव्हाळ्याचा विषय आहे माझ्या
मस्तच लिहीलय...Same majhya manatala lihilay tumhi : )

मेडिकल काॅलेजात असताना आमचे वरीष्ठ दहा मिनिटांची कॅट नॅप थकलेल्या मेंदुसाठी घ्यायला सांगायचे ज्यामुळे मेंदु फ्रेश होऊन तरतरीत वाटायचे त्याची आठवण आली.

नशीबवान आहात. मला दुपारची काय, रात्री सुद्धा प्रगाढ झोप येत नाही. हेच पहा ना, गेले दोन तास झाले, येहुदी मेनुहीन ते भीमसेनजी आणि पाचव्या सिंफनीपासून ते मालकंस, सगळं ऐकून झालंय. तरी मिपा चाळत बसलो आहे. आता तीनेक वाजेपर्यंत झोप लागेल, पण लगेच पाचला जाग येईल. गजर व्हायच्या आधीच मी जागा होतो आणि घड्याळाकडे बघत बसतो, गजर झाल्या-झाल्या बंद करायला म्हणून...! :-D

ज्या लोकांना पडल्या पडल्या झोप लागते - मनापासून हेवा वाटतो मला त्यांचा.. खरंच!
दुपारी मी सहसा झोपत नाही. ऑफिस मध्ये झोपणे शक्य पण नाही. पण ते ठीक आहे. दुपारी अशी काही विशेष झोप येत पण नाही मला. गाऱ्हाणं रात्रीच्या झोपेचं आहे. मला रात्री १-२ वाजेपर्यंत झोपच येत नाही. बेड वर पडून राहिलो तरी कूस बदलत राहतो, नाही तर छताकडे पाहत राहतो. TV लावला तर ३-४ वाजेपर्यंत पण झोप येत नाही.
ऑफिस च्या कामामुळे (ऑफशोर कॉल्स) सकाळी ७ -७.३० पर्यंत उठाव लागत. झोप झाली नसल्यामुळे दिवसभर मूड थोडा dull राहतो. जर सकाळी काही काम नसेल तर १० वाजेपर्यंत झोपून राहतो मी. वैतागलोय आता.
झोपेच्या गोळ्या घेऊन वेळेवर झोपलो आणि पूर्ण झोप घेऊन वेळेवर उठलो तर १००% प्रोडूक्टिव्हिटी वाढेल माझी. जीवन खूप सुकर होईल. पण या कारणासाठी मला कोणी झोपेच्या गोळ्या prescribe करेल असा वाटत नाही.
लहानपणापासून रात्री लवकर झोप न येण्याचा प्रॉब्लेम आहे मला. माझ्या कुटुंबामध्ये फक्त मला एकट्यालाच आहे. काही उपाय आहे का कोणाकडे?

ज्या लोकांना अंथरुणावर पडल्या पडल्या झोप लागते
आणि
कमोडवर बसल्याबसल्या पोट साफ होते.

ते लोक खरे सुखी आहेत

बाकी सर्व मोह माया आहे.

सुदैवाने मी त्यापैकी एक आहे.

झोप वाटता येते का?

झोपेवर फार वर्षांपूर्वी एक कविता लिहिलेली.

पऱ्यांच्या राज्यातले कोणी
पापण्यांवर लावी इवले रोप
येता बहरूनी गर्द विशाल
त्या वृक्षाला म्हणती "झोप!"

लेख त्यावरच्या सर्व प्रतिसादांसह आवडला.

सं - दी - प