पृथ्वी उवाच

पृथ्वी उवाच....
तलखी ने कासावीस हा जीव,
दाह घेई सर्वांगाचा ठाव,
उदरात घुसमटे बीजांचा जीव,
निलाकाशीच्या देवा घे तूच आता धाव.

आक्रमू दे आकाश हे जलदांनी,
येऊ दे रे आभाळ हे भरूनी,
लखलखत्या विद्युल्लतानी,
रणसंगर होऊ दे ह्या गगनी.

घननीळ बरसता बेधुंद,
मेदिनीस कस्तुरी सुगंध,
जीवनामृत शोषितील ही रंध्र,
भारून टाकेल पावसाचा संतृप्त गंध

डोळ्यात आणोनि प्राण,
विनविती माझे पंचप्राण,
मेघराजा तुजला माझी आण,
दे ह्या वसुधेला सृजनाचे वाण.

© श्रेया राजवाडे, जुन 2019